Second love

H38: Knipoog

Bella P.O.V.

Piep...
Piep...
Piep...

Ugh k*t wekker! Kan dat irritante gepiep niet stoppen?!

Piep...

Piep...

Piep...

Piep...

Oké, nu ben ik er klaar mee. Ik open mijn ogen en kijk tegen een wit platenplafond aan. Die vieze plafonds die ze hebben op school en bij de dokter.

Huh! Dit is niet het plafond van mijn kleine 'neukkamer' zoals Mike het noemt.

Piep...

Piep...

Ik draai me om en kijk recht tegen een groot apparaat aan. Daarachter staat een infuus en een oud vies gordijn. Waarom lig ik in het ziekenhuis?!

Opeens begint het rare grote apparaat te piepen. Ik schrik en kijk bang om me heen. Er komt een wat oudere man in een lange witte jas, de kamer binnen gelopen. Hij loopt naar het apparaat en drukt op knopjes, waardoor het stopt met piepen.

Ik blijf met grote ogen om me heen kijken, omdat ik nogsteeds in schock ben waar ik ben.

"Gaat het wel, of moeten we soms je ogen opereren?" Vraagt de man in witte jas aan mij.

"Waar ben ik?!"

"Je bent in het Forks ziekenhuis." Oh gut.

Ugh ik heb altijd al een hekel gehad aan ziekenhuizen. De geur, de bedden en de dokters. Maarja, als je zo slummelig bent als mij kom je er vaak genoeg. 

"Weet je nog wat er is gebeurd en wie je bent?"

"Bella Swan en nee." Ik voel een kloppende pijn opkomen onderin mijn hoofd.

"Je bent in een kritieke toestand gevonden in een brandend gebouw, maar gelukkig ben je nu wakker. We dachten bijna dat je het niet zou halen." zegt de man. Op wiens naamkaartje staat dr. Norman Radcliffe.

Ohja! Nu herinner ik het me weer! De rook, de geur, het donker en de pijn.

"Hoe heb ik dit ooit kunnen overleven?" vraag ik me af.

"Dat moet je mij niet vragen. Ik kan je alleen wat vertellen over je lichamelijke toestand" zegt de dokter.

Er komt een jongere vrouw de kamer ingelopen en zet een bord met eten naast mijn bed."Eet dat maar op en ga dan slapen, want dat kan je lichaam wel gebruiken." Ik knik en pak ga weer liggen.

De dokter en zijn assistente lopen de kamer uit. Ik draai met moeite wat naar links om mijn eten te pakken. Ik zie op het kastje het bord met eten staan, maar ook een grote kaart. Ik pak de kaart en open hem.

Lieve Bella,

Ik hoop dat je zo snel mogelijk beter word.
Weet dat ik er altijd voor je zal zijn.