Second love

H41: Bezoek

Eindelijk weer eens een liefdevol Bellward hoofdstuk. De leukste om te schrijven!

Edward P.O.V.

Ik hoor de autodeur dichtgaan en ren op vampier-snelheid naar beneden. Ik ren naar de voordeur en doe hem open.

Bella wordt door Alice uit de auto geholpen. Als ze eenmaal bij de trap zijn, slaat Bella haar arm om Alice heen om haar te steunen. Ze hinkelt naar boven. Als ze bij de laatste traptreden is struikelt ze naar voren. Voor ik het weet heb ik haar bovenarm vastgegrepen en til haar omhoog, net voordat haar lichaam de grond raakt. Met haar hand stopt ze het haar achter haar oren. Ze kijkt me aan. Haar gezicht slechts een paar centimeter van die van mij vandaan. Ze glimlacht verlegen en loopt vervolgens door. Ik blijf staan en kijk haar na.

Wat is ze toch mooi.

Ik hoor Emmett het huis in rennen. Hij rent naar Bella toe en pakt haar vast. Na zeker drie rondjes zet hij Bella weer op de grond.

"Ik heb je gemist zussie!" zegt Emmett. Het doet me goed dat Bella het goed kan vinden met mijn familie en andersom, want ze heeft nu echt steun nodig. Jasper komt ook de kamer binnengelopen hij blijft op dergelijke afstand van Bella staan en lacht vervolgens naar haar. Ze lacht terug.

Esme komt de keuken uitgelopen met een bord. Ze zet het bord op de keukentafel en doet haar schort af. Ze loopt naar Bella toe en zegt "Welkom thuis! We hebben gemist. Heb je honger?" Ze omhelzen elkaar en Bella knikt vervolgens.

Jasper en Alice zijn inmiddels al weggelopen. Ik hoorde ze denken dat het ze zo gingen jagen. In tegenstelling tot Emmett en Rosalie die hele andere dingen denken.

Geloof me dit wil je niet weten.

Inmiddels zijn die ook al naar Emmetts kamer vertrokken.

Ik moet zorgen dat ik zo snel mogelijk word afgeleid of ik wordt overspoeld met porno.

Bella is inmiddels aan de eettafel gaan zitten samen met Esme. Ik sta nogal ongemakkelijk in de kamer.

Zou ik erbij moeten gaan zitten? Onderbreek ik dan hun 'moeder dochter tijd' niet? Of moet ik weggaan?

"Edward, zou jij alvast een handdoek willen klaarleggen en zou je alvast het bed willen klaarmaken?" Ik knik naar haar.

"Oh dat kan ik ook wel-" begint Bella, maar inmiddels ben ik al boven in mijn badkamer.

Bella P.O.V.

Als ik uit Edwards badkamer kom, zie ik een pyjama shirt en broek liggen. Ik loop er naar toe en pak het op,  bekijk het en besluit om het toch niet aan te trekken. 

Het liefst slaap ik in een t-shirt van Edward, zoals ik normaal altijd deed. Dat rook altijd naar hem. Zo rook het toch nog een beetje naar hem als hij er niet was.

Ik loop naar zijn kledingkast toe en open hem. Ik wordt begroet met een vlaag  van Edwards geur. Ik pak het eerste beste shirt en gooi de kast weer dicht. Ik gooi de handdoek van me af en trekt snel het shirt aan. Ik ga onder de dekens liggen en leg mijn hoofd op het kussen. Voor ik weet vallen mijn ogen dicht en val ik in slaap.

"Bella.. wakker worden..."

Ik voel iemand zijn hand over mijn haar strijken.

"Mmhh...wat?! Laat me slapen..."

Ik hoor iemand naast me grinniken. Ik doe een oog open en kijk omhoog. Edward zit naast me te grinniken. Ik doe mijn ogen weer dicht en laat mijn hoofd weer in mijn kussen vallen. Ik zucht.

"Je moet je pijnstillers en medicijnen innemen." Ik draai me om, zodat ik op mijn rug lig. Ik kijk omhoog en haal mijn haar uit mijn gezicht. Ik ga rechtop zitten.

Edward kijkt me aan en kijkt vervolgens naar mijn outfit.

Edward P.O.V.

"Staat je leuk." Ze begin te blozen. Ik krijg gelijk een soort van tinteling door mijn lichaam. Wat doet deze meid toch met mij.

Ik had haar nooit moeten verlaten. Dan was alles nog anders geweest.  Dan was ze misschien nu mijn vrouw of zwanger van mijn kind. Ik snap heel goed dat ze boos is, alleen maakt dat het alleen maar lastiger voor mij om haar terug te krijgen. Ik zou er alles aan doen om dit meisje, wat er trouwens goddelijk uitziet in mijn t-shirt, terug te krijgen. Om haar weer het gelukkigste meisje ter wereld te maken. Om te zorgen dat ze zich mentaal en lichamelijk weer goed voelt en zo haar diploma haalt, zodat we samen kunnen gaan studeren.

''Mag ik de pillen." Ze kijkt me pijnlijk aan. Ik geef het glas water samen met de pillen aan haar. Onze vingers raken die van elkaar aan als ik het glas aangeef.

Haar handen zijn nog steeds zo koud, bijna even koud als die van mij. Ik voel een tintel aan mijn hand als we elkaar aanraken. Ik weet op de manier hoe ze mij aankijkt ook hetzelfde voelt. Als ze de pillen heeft doorgeslikt pak ik haar glas aan en zet het weg.

"Uhm Bella?" Ze kijkt omhoog en kijkt me met haar enorm mooie bruine ogen aan.

"Het is mogelijk om vandaag naar je vader te gaan in het ziekenhuis." Ik zie dat ze op het punt staat om te huilen.

"Alice kan eventueel met je mee als je dat wil?" Er moet wel iemand met haar mee, want ze kan natuurlijk niet auto rijden. En ik weet dat ze steun nodig heeft, letterlijk en figuurlijk. Ze kijkt me bedenkelijk aan. "Ik kan anders ook meegaan als je dat wil?" Ze kijkt naar beneden en knikt vervolgens zachtjes.

Ik begin te glimlachen. Ik kan mijn geluk niet op. Ze heeft dus liever dat ik meega dan Alice en ik weet dat ze het heel goed kan vinden met Alice.

"Het ontbijt staat beneden klaar, maar je kan je nog eerst nog wel omkleden. Als je klaar bent met eten kunnen we gaan." Ze knikt.

✨✨✨✨

We staan bij de receptie van het ziekenhuis.

De autorit was stil, maar niet ongemakkelijk. Ik zag aan haar dat ze het moeilijk had en de hele tijd naar buiten zat te staren met haar knieën tegen haar aan. Ik wou haar ook niet verstoren uit haar gedachten.

We lopen door de stinkende witte gangen, waar we gister nog waren.

252..253...254... gevonden! We lopen de deur in waarop staat 255. We komen in een voorkamertje terecht, waarin een wasbak en een prullenbak staat.

Ik open de tweede deur en loop samen met Bella de kamer binnen.

Bella P.O.V. (start muziek)

Wat ik zie als ik naar binnenloop is onbeschrijfelijk. Mijn vader ligt levenloos bij op een ziekenhuisbed. Aangesloten aan draden, buisjes en verschillende apparaten.

Ik loop naar hem toe en ga zitten op de stoel die naast zijn bed staat. Ik pak zijn hand toe en wrijf met mijn duim over zijn bovenhand. Ik kijk naar hem. Alleen kijkt hij niet terug.

Ik heb er nu zoveel spijt van dat ik nooit zoveel tijd met hem heb doorgebracht. Al helemaal de laatste tijd. Ik was constant bij Mike of in dat hoerenhuis. Vroeger ging ik altijd in de zomer naar mijn vader toe en reden we rondjes in zijn politiewagen met de sirenes aan. Nooit gedacht het nu wel eens voorbij zou kunnen zijn. Dat ik waarschijnlijk volgende maand aan het graf sta van mijn vader in plaats van zijn bed, omdat ik weer eens een nachtmerrie had.

Ik barst in huilen uit van de gedachten. De tranen stoppen niet. Mijn wangen zijn helemaal nat. Ik leg mijn hoofd op het bed van mijn vader. Ik snik en huil net zolang, totdat mijn ogen dichtvallen, net zoals die van mijn vader.

Vergeet niet te stemmen🌟, te reageren 📩, dit boek te delen ➡️ en in je leeslijst te zetten📝!

Xoxo Illy