Pamiętnik Mahfiruz

Wspaniałe prezenty

Rano wstałam, zdjadłam śniadanie razem z Mehmedem. Potem poszłam razem z Humasah do ogrodu, pobieważ chcialyśmy spędzić ze sobą czas i porozmawiać. Usiadlyśmy pod namiotem. Rozmawiałyśmy do czasu kiedy nie przyszedł Mehmed. Humasah poszła, a ja z Mehmedem chodziliśmy po ogrodzie i rozmawialiśmy. Na chwilę się zatrzymaliśmy. Sułtan powiedział:
- Mahfiruz, mam dla Ciebie cztery prezenty.
- Dla mnie?
- Czy ty nazywasz się Mahfiruz? - Powiedział ze śmiechem Mehmed.
Oboje zaczęliśmy się śmiać.
- Tak, jestem Mahfiruz. - Powiedział ze śmiechem.
- Choć. Zrobimy tak ty wybierzesz sobie liczbę od jeden do cztery. a ja pokaże Ci prezent, który kryje się pod tom liczbą. Ale najpierw muszę Ci coś powiedzieć.
- Dobrze. Co masz mi do powiedzenia? - Powiedział trochę smutnym głosęm.
- Pięknie wyglądasz. Ta fioletowa suknię, diadem z fioletowym cyrkoniami, do tego kolczyki z fioletowymi kamienia w kształcie serca, ten fioletowy welon i szara narzutka.
- Dziękuje.
- Wybierz liczbę od jeden do cztery.
- Wybieram numer....... cztery.
- Dostaniej własne dwie służące, które będą Ci pomagać i Lokman Agę, będą Ci służyć.
- Na prawdę? Dziękuję!
- Niema za co. Teraz wybierz liczbę od jeden do trzy.
- Dwa.
- Dostajesz ten naszyjnik. Jest to znak Dynastii Osmanów.
- Jest piękny! Dziękuję!
- Niema za co. Zostały liczby jeden i trzy.
- Jeden.
- Oto twój koń.
- Przypomina mi mojego konia z Anglii.
- To jest twój koń z Anglii. Kazałem go sprowadzić specjalnie dla Ciebie. Chcesz żeby miał tak na imię jak przedtem czy inaczej?
- Chcę żeby nazywał się "Miłość". Dziękuję!
- Dobrze. Niema za co. No i numer trzy. Oto naszyjnik z fioletowymi kamieniami.
- Śliczny! Za wszystkie prezenty bardzo Ci dziękuję!
- Niema za co. Mam dla Ciebię jeszcze jedną wiadomość.
- Jaką?
- Jutro przyjdą moi bracia z żonami lub faworytami. Będę chciał, żebyś ich poznała.
- Oczywiście.
Potem poszłam do Hürrem i Mihrimah opowiedzieć im co dostałam od Sułtana.