Don't Mess with the QUEEN(SLOW UPDATE)

Chapter One

Tristan

(Phone ringing...)

"Hi dad. Kamusta po?"

"Son, are you sure na dyan ka na lang sa Pilipinas? You'll stay there all by yourself. Wala kami dyan ng mom mo para samahan ka."

"Dad, okay lang po ako. You don't have to worry po. Besides sanay naman na po akong magisa. Malaki na ko dad. But thanks for the concern. Tell mom na okay lang po ako."

"Ok if that's your final decision. Until now kasi hindi namin alam kung bakit ka nagdecide na umuwi dyan wala ka namang sinasabi samin. What happened ba son?"

"Nothing dad, I just miss the Philippines and I want to live on my own. Ayaw ko naman na lagi na lang akong aasa sainyo."

"Son, we're not pressuring you on anything. We just wanted to be with you all the time kaso ngayon andyan kana tapos andito naman kami. Mamimiss ka ng mom mo."

"Don't worry dad, I promise na tatawag po ako lagi. Love you dad."

"l Love you too son and take care"

(end of call)

I hope dad is convince about what I told them. Wala na din kasi talaga akong maisip na ibang dahilan in case hindi sila maniwala. Kasi sa totoo lang I did this for their safety. Hindi sila pwedeng madamay sa problema ko. That's why I left at kailangan kong magbago ng image dito sa pinas malayo sa tunay na ako sa states. I enrolled sa hindi naman masyadong kilalang school dito sa pinas. Ang Welbourne High. Simple lang yung school hindi masyadong magara pwera na lang sa mga estudyante dito. Karamihan pinahahalagahan ang social life. Akala ko pa naman matatahimik ako dito wala parin palang pinagkaiba sa states. I have a simple apartment malapit sa school. Walking distance na nga eh. I need to be low profile dapat walang makakilala sakin dito ni isa. I also dyed my hair black malayo sa trademark kong silver grey na buhok. Medyo binawasan ko din ang pagporma. Simple living nga eh. I wear eyeglasses din. Lakas makanerdy na look. Mahirap pero kailangan hangga't wala pa yung dalawa, ganito muna ako. Wala kasi akong karamay na maging ganito. Nerd at mukhang tatanga tanga. Kung Makita siguro ako ng mga nakadate ko sa states, malamng pagtatawanan ako or ikakahiya na kilala ako. Haay.... Nakakapanibago talaga yung mga hindi ko ginagawa sa states gagawin ko dito. Cooking, Cleaning the house, Laundry at higit sa lahat Magaral. I have to do all this. Marunong naman ako kaso what's the use of your maids if you're doing it. Matalino naman ako, hindi ko lang kailangan na magaral pa lalo na sa status ko sa states. But I have to give it up now. Pagkatapos kong kumain ng breakfast ay umalis na ako. Nang tumawag kasi si dad I'm already finish fixing myself for my first day at school. Nilakad ko lang papunta ng school. At dahil nga nerd ang disguise ko, humiram ako ng madaming libro sa library. Wearing eyesglasses, longsleeve na damit(kahit mainit ha) brown pants at sneakers, backpack at mga libro. Yup I look like a total nerd now. Habang naglalakad ako sa school grounds pinagtitinginan na ako ng mga tao. Yung iba nga tumatawa pa. Tss, kung alam lang nila kung sino ako tyak mapapahiya sila sa gingawa nila ngayon. Papunta na ako ngayon ng registrar office para kunin yung class schedule ko pero dapat yun muna inuna ko diba? Pero dahil sa tatanga tanga nga ako, ngayon ko palang kinuha. Nagmamadali akong naglakad papuntang registrar's office nang may bigla na lang akong nabangga. Lampa ang nerds diba? So yun I act like I was pushed hard causing my books to fall. Nice one right? But after that mukhang mabubuking na ata ako.

"WATCH WHERE YOU'RE GOING YOU DIMWIT!!!" Sigaw ng babaeng nasa harap ko. Hindi ko sya tinignan dahil baka mapikon ako at may masabi akong masama. Calm down Tristan. Nagsquat ako sa harapan nya habang pinupulot yung mga libro ko sabay hingi ng tawad.

"Sorry miss di ko sinasadya nagmamadali kasi ako."

"Whatever loser!" What did she just say? Loser? Okay I look like a nerd pero loser? Never in my vocabulary. I was about to look up to her nang umalis sya at dumaan sa sa tabi ko. Shit, she even stepped on my binder. Pinulot ko yun sabay tayo para tawagin sya kaso nawala sya bigla sa crowd. Medjo dumami na kasi yung mga students unlike kanina. It's your lucky day hindi ko nakita ang mukha mo and nagpapanggap akong nerd ngayon so I won't do anything to you. But you'll see after these days you will feel the wrath of Tristan Shawn Sebastian.

*****************

It's a short story right? Hahahahaha

Shoutout to all my snowflakes.

Comment.....Vote.......and Share