Don't Mess with the QUEEN(SLOW UPDATE)

Chapter Two

Tristan

I can't still believe na dahil lang sa isang babae masisira ang plano ko. I was so close to blow my own cover (Did I just sound like a secret agent? Pppfff). Di ko namamalayan na habang naka upo ako eh para akong batang ngkoclose open ng kamay buti na lang naalala ko na nagpapanggap nga pala ako. After I gathered my books (again it's a props) and my binder, I stand up opening my mouth to apologized to the girl but she was long gone. Fuck, what should I do? What should a nerd do? I remember my old friend sa states. He was a total nerd sa school naming. He was even bullied pero nang napasama na sya sa grupo namin, everything change. Kagaya ng ginagawa nya noon, I roamed my head to the crowd looking at me tapos yumuko na para bang nahihya tapos I pretend na nalilit ako sa mga tingin nila like I was weak and can't do anything to defend himself. Inayos ko rin kunwari yung eyesglasses ko. May mga narinig din akong mga tawanan pero di ko na lang sila pinansin but deep inside, thankful ako na walang nakahalata. Bwisit muntik na yun ah. I really need a back up here. Baka wala pang isang lingo, mabuking na ako and for sure this will be a big trouble pagnagkataon. After ng klase ko ngayong umaga, I decided na sa tagong lugar maglunch. Ganun ang ginagawa ng mga nerds diba and gusto ko rin makausap yung mga kaibigan ko. I really need them here. I fish out my phone inside my pocket and press the speed dial. Syempre lagi silang nakaspeed dial, kakatamad magscroll ng pangalan. After a few rings, may sumagot na. finally.....

"Yow, Tristan how are you man? Still holding up?"

"Gago! Tigilan mo nga ako! Mainit ulo ko wag nyo nga akong pagtripan!" nakarinig lang ako ng tawa sa kabilang linya.

"Awwww, mainit ulo mo baby Tristan? Gusto mo paliguan kita tapos imassage para mawala yung init ng ulo?" Bwisit pinipikon talaga nila ako. Naboses babae pa si Akiro. Yuck kadiri.

"Shut your fucking mouth Aikiro! Mandiri ka nga sa mga pinagsasabi mo!"

"hahahahaha.... Calm down man. Pinapakalma ka lang naman ni Akiro eh, ang init nanaman kasi ng ulo mo. Anung bang problema?"Terence

"Wala, forget it. By the way, kelan ba kayo uuwi dito? I need you to help me guys. I almost blew my cover a while ago."

"So may problema nga. Babae noh?"

"Hindi ka talaga magandang kausap Akiro. Nakakabadtrip kana ha!"

"Chill Tristan, pinapatawa lang kita."

"Well hindi ako natutuwa Akiro. Just fly here para naman pagnainis ako may masusuntok na ako."

"Sus, miss mo lang kami kaya ka ganyan."

"Any leads about our enemy?"

"Wala pa eh. Pero mukhang mas maganda nga na andyan kami madami na rin ang nakakahalata ng pagkawala mo. Madami na din ang nagtatanong.Don't worry we'll fly there as soon as possible."Terence

"Siguraduhin nyo lang."

(end of call)

Bumuntong hininga ako. Haay, kahit kasi mukhang mga ugok yung mga yun, mapagkakatiwalan ko sila. Kilala na naming ang isa't isa simula nung bata kami so kilala na namin ng lubusan ang isa't isa. We really need to fix this problem.

Ave

I'm here now at the cafeteria, ang daming tao and karamihan nakatingin sakin. I was looking for my sit luckily a found one. Hindi lang upuan ha, as in isang buong table. I just sat there giving them a stare saying this-is-mine- now. May mga nagtry na tumabi or sumabay sakin but I just gave them a death glare. Bigla na lang silang napapatigil as if nababalutan sila ng yelo. I finish my food peacefully pero alam kong madami parin ang nakatingin sakin. Habang nagbabasa ng libro may grupo ng mga babae ang lumapit sa table ko. I frown at the sudden reaction of the face of this girl while slamming the table.

"Who do you think you are? This is our territory!" pasigaw nyang tanong sakin. Oh is this there spot? Well I don't care I saw it and it was vacant a while ago so I take a sit there. I stood up for her to see me clearly. Nagulat ko ata kasi di nya namalan agad na mas matangkad at mas firm ang shape ng katawan ko kesa sa kanya. In short mas panalo ako sa kanya. Binigyan ko sya ng death glare bago nagsalita.

"Excuse me miss but you're totally wrong about that. I wasn't getting your spot. I saw it was vacant a while a go so I take my sit here. By the way, you ask my name so here it is . . . my name is Hermione Aveline Sumner." Bigla syang nagulat at halatang natakot. Why? What's wrong with my name?

"You're a Sumner?"

"Yeah why?" they didn't say anything and manage to go somewhere far from me. Sobrang nakakatakot na ba ako para matakot sila at layuan ako? Saka ko na lang naalala na kilala din na negosyante ang dad ko dito sa Pilipinas. Halos lahat na ata klase ng business meron si dad. He's even an investor in some company. Di ko na nga mabilang kung ilan na. Pero hindi lang sya basta basta 'investor' lang. Pag may gusting kompanya kasi si dad na ayaw sumunod sa gusto nya, gumagamit sya ng ibang tao para maginvest dito lalo na yung mga papalugi nang kumpanya. Bibilhin bawat share ng mga board members. Tapos pag sobrang lugui na talaga, bibilhin ng tao nya pag nabili na, saka sya magpapakilala. So wala na silang magagawa. Papademolish lang naman nya yung building tapos tatayo ulit ng bago. Sorry na lang yung mga empleyado kasi kapg di sila nakapasa sa standards ni daddy, di wala na silang trabaho. Kasi nga wala syang gusto na hindi nya nakukuha. That's how my dad, Ferdinand Sumner is known in the business world. Well hindi naman talaga ganun si daddy noon eh. Nung hindi pa masyado ganito kalaki ang businesses nya, he was simple, understanding and matulungin sa kapwa. He just changed nang may mangyari sa akin nung nasa states pa ako.