Texting | Acid (VOLTOOID)

Hoofdstuk 17

Point of view Lola

Als ik wakker word draait alles nog steeds. Ik kijk naast me en zie dat Nathan slaapt. Gek, ik meende dat hij me nog wakker gemaakt had.

Voorzichtig probeer ik rechtop te zitten en kijk ik naast me. Er staat een dienblad met van alles op mijn nachtkastje.

Zou Nathan dit gedaan hebben? Vertederd kijk ik naar hem, hoe schattig hij daar ligt en meteen krijg ik de neiging om hem te zoenen.

Ik besluit weer te gaan liggen en ga stiekem wat tegen Nathan aanliggen. Ach, als hij het opmerkt zeg ik toch gewoon dat ik het in mijn slaap deed?

Opeens bedenk ik me dat ik Rayan en Elise nog niet gehoord heb. Goed teken? Ik besluit er geen aandacht aan te besteden.

Die middag

Ik zit samen met Nathan, Rayan en Elise aan de ontbijttafel. Het is al drie uur 's middags maar wij ontbijten nu pas.

Elise is de persoon die de stilte verbreekt. "Dus... hebben jullie al wat?" Ze kijkt vooral mij dringend aan.

Vragend geef ik een blik terug. Waar heeft zij het nou weer over? Naast me krijgt Nathan een rood hoofd waardoor de anderen weer lachen.

"Uitleg." Zeg ik terwijl ik me ergens in mijn hoofd licht voel worden. Het word een beetje zwart voor mijn ogen.

Ergens uit een reflex ga ik opstaan, geen idee waarom, waardoor ik net niet omval. Nathan vangt me op.

Langzaam word alles zwart.

Point of view Nathan

Snel vang ik Lola op. Geschrokken kijk ik naar het bleke meisje wat in mijn handen ligt. "Wat moeten we doen?" Vraagt Elise lichtelijk in paniek. Ik schud mijn hoofd en loop naar de bank, waar ik Lola neerleg. "Laten we even afwachten." Zegt Rayan terwijl hij bij Lola gaat zitten. Ergens voel ik een steek van jaloezie, ook al is het nergens voor nodig. Rayan gaat alleen maar bij haar zitten, toch?

---

Oke ik heb zin om dit boek lekker tragisch en shit af te laten lopen.

Wat vinden jullie daarvan?

Let me know!