Texting | Acid (VOLTOOID)

Hoofdstuk 31

Ik open mijn ogen na een kus met Rayan en kan het amper geloven. Het gebeurde zo snel, en het voelde echt niet goed tegenover Nathan. Achter ons klinken voetstappen en kort daarna een zucht. Als ik achter me kijk zie ik Nathan staan.

Hij heeft tranen in zijn ogen staan en ik sla een hand voor mijn mond. Nathan heeft het gezien! "Lola ik..." Hij stopt in zijn zin en doorboort me met zijn prachtige ogen. Hij heeft moeite met zijn emoties, zie ik.

Ik kan niets zeggen. "Sorry dat ik jullie stoorde." Zegt hij vervolgens kwaad. "Nathan wacht." Zeg ik snel als hij aanstalten maakt om weg te lopen. Hij draait zich om en ik loop voorzichtig naar hem toe.

'Dit is niet wat je denkt." "Nee? Ik denk dat ik jullie zag zoenen.' Hij legt de nadruk nog even op zoenen. Ik zucht diep. 'Waarom ga je niet naar Anja ." Snauw ik geirriteerd. Nathan kijkt me ongelovig aan.

"Denk je nou echt dat ik Anja leuk vind..." Ik knik ja. "Lola. Jij bent de enige, maar ik weet dat het niet wederzijds is." Zegt hij terwijl hij de andere kant op kijkt. Inmiddels zijn er mensen bezig met het podium in het park.

Er is een of ander feest vanavond. Er klinkt muziek, een lied wat ik ken en laatst nog luisterde; perfect strangers. We kijken elkaar weer aan. "Net als ons." Zeggen we dan tegelijk. Perfect strangers, just like us.

Ik knik wat akward en we besluiten weer naar de groep te gaan, die vervolgens nergens te vinden is. "Wat doen we nou." Zeg ik geirriteerd en ik wrijf over mijn voeten. "Doen ze pijn?" Vraagt hij half bezorgd. Ik knik.

"Kom." Hij neemt me op zijn rug en samen lopen we naar mijn fiets, en vervolgens naar mijn huis. Als ik mijn armen om zijn middel doe voelt alles als vanouds. Nathan en Lola. Lola en Nathan.

Eenmaal bij huis bestellen we een pizza en schenk ik wat drinken in. Nathan steekt zelfs wat kaarsen aan, en ik blaas ze vervolgens uit. "Nou zeg." Zegt hij nep teleurgesteld. Ik lach. "Niet te snel meneertje."

We drinken wat stilletjes ons drinken op en zetten een muziekje aan om de stilte op te vullen. Al snel raken we aan de praat; wel een klote onderwerp tho.

"Waarom met Rayan?"

"Hij zoende me en... Ik wou je gewoon vergeten na alles met Anja." Geef ik toe en ik kijk snel een andere kant op. Hij pakt mijn hoofd en even denk ik dat hij me gaat zoenen, maar gelukkig doet hij niets.

"Lola." Zegt hij heel serieus. "Het spijt me zo fucking erg." En ik weet dat hij het meent. Ik glimlach maar wat en loop voor een excuus naar de keuken. Als ik terug kom is Nathan opgestaan. "Laten we naar dat feest gaan." Stelt hij voor. "Bel Rayan enzo anders eerst." Stel ik voor, aangezien ze niet weten waar we zijn.

Nathan loopt even naar de gang om te bellen en komt vijf minuten later weer terug. "We kunnen eerst naar Gio. Ze willen wat drinken, maar als je dat niet wilt..." "Leuk!" Onderbreek ik hem.

We lopen mijn huis weer uit en Nathan stapt op mijn fiets. Ik hou Nathan stevig vast als ik achterop spring, god. Ik heb het altijd al gehaat om bij iemand achterop te springen. De risico's die je kan nemen. Zoals keihard op je bek pleuren.

Gelukkig gaat het goed, volgende probleem is eraf springen als we bij Gio zijn. Hij woont maar tien minuten van mij af, dus dat is chill. Ties doet open en laat ons binnen. Gio enzo zitten op de bank, er zit ook een meisje bij wat ik wel eens op school gezien heb. "Hoi! Ik ben Melanie." Zegt ze lief. Ze verteld dat ze de tweelingzus van Gio is, wist ik niet!

Ik neem plaats naast Melanie en Joey en we drinken gezellig wat. Ik zie dat Nathan nog steeds bezig is met zijn biertje. Zou het zijn dat hij nu expres minder drinkt door vorige week...?

Pov Nathan
Na ongeveer drie kwartier besluiten we richting het park te gaan, waar het feest vanavond is. Ergens vind ik het spannend, maar misschien is het ook de drank die ik voel. Ik zucht diep en haal Lola's fiets van het slot.

Ze springt bij me achterop, wat goed gaat, en we fietsen met de hele groep richting het feest. Eenmaal daar zetten we onze fiets snel neer en lopen we naar de ingang, waar geen rij staat.

Ook is er geen alcoholcontrole, dus kunnen we gewoon doorlopen. Melanie en Lola lopen giechelend naar voren, terwijl wij (jongens) wat achter blijven. Gio ziet een paar meiden en we lopen naar ze toe.

Na een heel gesprek met de 'vage" meiden zoeken we Melanie en Lola. Op de achtergrond klinkt perfect strangers. Opeens voel ik een hand op mijn schouder, een kleine hand waardoor ik weet dat het Lola is.

"Wij zijn ook perfect strangers," fluistert ze net hard genoeg in mijn oor.

---

Dit was het dan.. ik ga dit boek waarschijnlijk nog herschrijven, met wat meer details enzo :)

Bedankt voor het lezen van mijn boek <3

Xx