Pervasız bir rüzgârın utanmaz elleri değdi saçlarına.
Kıskandım tabi
Hem de çok yandım.
Sen bihaber uzanmış yatıyordun ;
sıcak bir balkonun akşam serinliğinde.
O an güzel bir andı.
Ben sana baktım
Sen rüyalara uzandın.
Kirpiklerin titriyordu şakadan.
Gözlerin şakadan uyuyordu.
Bir rüya görüyordun çok güzel.
Ben seni görüyordum,
Sen uzanıyordun.
Bir şarkı söyledi rüzgâr ;
Ben sustum
Sen dinledin
Sen uyudun
Ben küstüm.
N.T.Y
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Bohem Şair
PoetryBüyüyor içimde gürültülü sessizlik kadar sesin, Biliyorsun, ömrümü damlanın fırtınada saklı kısmında Sen hapsettin. Ve bittim.
