KARANLIKTAN ÇOK KORKUYORUM BABA

Sanki çok umrundayım

Zaman geçtikçe Kerem DERine daha çok bağlanıyordu. Artık Derinin saçları yoktu ve kafasını kamufle etmek için şapka takıyordu. Ayrıca bedeni eskisi kadar dinç değildi çok çabuk yoruluyor ve çoğu zaman da çok halsiz oluyordu. Peki ya o masum gözleri, yorgunluktan hep mosmor duruyordu ama buna rağmen babasını hep gülücüklerle karşılıyordu.

     Derin birgün kemoterapiden döndüğünde evde Barış abiyle Keremin konuşmalarını duydu;

 Barış " Derin sana iyi geldi sevmeyi öğrendin baksana"                                                                  

 Kerem "Barış ne saçmalıyorsun yaa?"

 Barış " Yalan mı abicim baksana "

 Kerem " Bak kız kanser morele ihtiyacı var diye ona öyle davranıyorum yoksa onu sevdiğim falan yok tamam mı?" dedi ve der demez kafasını çevirir çevirmez Derini orada gördü.

  Derinin yüzü bembeyaz olmuştu Keremin rengi ise adeta mor menekşeydi.

Derin koşarak odasına çıktı kerem de onun peşinden. Derin çekmecesindeki ilaçları aldı tam yutacakken Kerem " Derin dur ne yapıyorsun? bırak o elindekileri"

Derin " Beni kandırdın bunu neden yaptın ha neden?" dedi ve hapları yutmak için ağzını açtı Kerem Derinin eline vurdu  ve Derinin elindeki haplar yere düştü bunun üzerine Derin " Ne yapıyorsun ya sen ? sanki çok umurundayım ! onları içseydim rol yapmana gerek kalmazdı. Hem neden yaşamamı istiyorsun ki beni sevmiyorsun bile" (Derin bunları söylerken o çelimsiz vüvudundan dökülen o ağır göz yaşlarını akıtmıştı bile)

Kerem çok sinirliydi bir hışımla Derini itti Derin dengesini yitirip yere düştü ve düşerken kafasını çok sert bir şekilde komidine çarptı.( hüsna burası sana gelsin)ve Çarpmanın etkisiyle de BAYILDI. Kerem donakalmıştı. Derini kucakladı ve arabasına bindi. Barış ise arkalarından bakmakla yetindi

    Merhaba sevgili okuyucularım voteleriniz beni çok sevindi ( sevinçten tavanda depar attım :) ) ve bu bölümü en sevdiğim arkadaşım kardeşim ŞİRİN HÜSNAYA adıyorum umarım beğenmişsinizdir ii geceler öpüldünüz :)