EVDEKİ YABANCI (ASKIDA)

3.BÖLÜM

Sonra fark etti ki Sabah gördüğü tablo yok olmuştu. Biri Aden ile oynuyordu.
Ve Aden gerçekten korkmaya başlamıştı....

Aden sabahın ilk ışıklarıyla çantasını alıp eve gitmek için alt kattaki çıkış kapısına dogru ilerlerken gelen sesler üzerine durdu. Geri çekilip yan taraftaki odalardan birine girip saklandı. Nefes alış verişini kontrol etmeye başladı. Bi kaç defa derin nefes aldıktan sonra saklandığı yerden kafasını çıkarttı. Sesler artık daha yakından geliyordu. İlk başta her ne kadar korksa da  dışarı çıkmak zorundaydı. Yerinden kalkıp merdivene yöneldi ancak birileri yukari doğru geliyorlardı, Aden hızla koridorun diğer tarafındaki merdivene gitti.

Sessizce aşağıya inip kapıya koştu. Hızla kendini evin bahçesine atan Aden dışarı da kuzeninin arabasını görünce rahatlayip derin bir oh çekti. Anladi ki kuzeni Kayra kendisine eşek şakası yapmıştı.

Çantasını alıp tekrar eve döndü.
Üst kata çıktığında Kayra'nin yalnız olmadığını anladı. Duru ve Enis'de onunla birlikteydi. İçeride Aden'i arıyorlardı.
Aden bu sefer gerçekten çok kızmıştı. Tatil keyfini mahfetmişlerdi. Bunu onlara eve dönünce ödetecekti. Şimdi sakin olup hiç korkmamiş gibi diğerlerinin yanına gidecekti.

Aden kuzenlerinin ve kardeşinin bulunduğu odanın kapısını hızla açıp içeriye girdi.
Aden'i gören Enis koşarak ablasına sarıldı. Duru ve Kayra da aynı şekilde sarıldılar.
Enis endişe ile
"iyi misin? Ne oldu?"
gibi bir çok soru sordu.
Aden bu sorular karşısında biraz şaşırarak
"İyiyim, birşey olmadı. Asıl sana ne oldu, bembeyaz olmuşsun"

Araya giren Kayra olmuştu. Sesi çok öfkeli çıkıyordu
"Aden sen bizimle dalga mı geçiyorsun"

Aden kuzenin dediğine anlam veremese de o da öfke ile karşılık verdi
"Ben mi dalga geçiyormuşum? Asıl siz iyi eğlendiniz mi beni bura da işletirken"

Kayra duraksadı birden
"Ne işletmesinden bahsediyorsu"

Aden ilk başta onların yaptığını sansa da sonradan anladı ki onların da hiç bir şeyden haberleri yokturdu.
Evde ki tüm olanları anlattı.

Duru şüpheyle "o mesajı atanın sen olmadığını söyleme sakın"

Aden kaşlarını çatıp "ne mesajı"

Duru'nun nefes alıp verişi değişmişti. Tüm vücudunu korku kapladı birden
"Çabuk bu evden çıkalım. Çabuk"
diyerek hep birlikte aşağıya indiler.
Kayra kapının kolunu tutup hizla çekti ancak kapı açılmadı. Tekrar tekrar denedi ama kapıyı birisi kilitlemişti. Kapı demirden olduğu için kırma şansları da yoktu.

Enis pencereyi işaret ederek "cam, camdan çıkalım"

Hep beraber pencereyi açtılar ancak dışarıya çıkılacak yer yoktu. Pencerenin önüne kepenk indirilmişti. Hızla diğer odalara doğru koştular ancak bütün pencerelerin önünde kepenk vardı.
Hepsi korkudan ne yapacaklarını şaşırmış birbirlerine bakıyorlardı.

Aden "telefon ile yardım isteyelim"

Hepsi ceplerinden telefonları nı çıkardılar ancak sinyal kesilmişti.
Duru korkudan titriyordu, abisi ona sarılıp destek olmaya çalışıyordu ama işe yaramıyordu.

Aden
" Sakin olalım. Salona geçip oturalim. Bu oyunu oynayan kimse elbette bizim ile iletişime geçecek" deyip salona geçti.

Aden'i ilk takip eden Enis olmuştu. Aslında Enis'de korkuyordu ama ablasina belli etmek istemiyordu. Evde bütün ışıklar yanıyordu, böylelikle korkuları az öncekine göre biraz daha azalmıştı. Enis salonun büyüklüğü nü görünce şaşkınlığını gizleyemedi. Gerçekten çok büyük bir salondu. Herkes salonun orta kısmında bulunan koltuklara oturmuşlardı. Enis yerinden kalkıp salonu incelemeye başladı.