Sessiz Gözyaşlarım

Son Söz

Bir önceki bölümde 'bitti mi diye soran bir okuruma bitmediğini bir iki bölüm daha olacağını söylemiştim. Ama sonra en son yayınladığım bölümü okuyunca orda bitmesinin daha iyi olduğu kararına vardım. Uzun lafın kısası, bir önceki bölümümüz Final idi ve bu hikayemizin sonuna geldik. Emir ve Sevgi'nin yaşamının devamı pek kolay olacak gibi görünmüyor ama onlar mutlu olmaya çalışacaklar. Ben de ilk kez bir hikayemin sonuna varmış olmanın mutluluğunu ve hüznünü yaşıyorum. Önceki bölümleri eminim ki defalarca kez düzenlerim. Bildirim gelirse kusura bakmayın. Ve sizden yorum istiyorum şu an. Beş bölümün beşini de kapsayacak olan bir yorum. Uzun bir yorum. Veda yorumu gibi.

Neyse. Hayatınız da mutlu olmaya bakın. Ne olursa olsun. Belki Sevgi gibi zor şeyler yaşadınız, belki de zor şeyleri yaşayan kişi en sevdiğiniz kişiydi. Bilmiyorum. Ama siz deneyin.

Final bu bölüm olsaydı, bu bölümde Emir ve Sevgi'nin arasında yaşanan bir konuşmada olan bir söz yazacaktım. O sözü buraya yazıp bırakayım en iyisi. Daha sonra düzenlediğimde final bölümüne sıkıştırırım. Unutkanım da biraz. Unutmayayım diye buraya yazacağım.
***

"Benim yanımdayken anca ağlarsın Emir, mutlu olamazsın ki."

"Aynı şeyi defalarca söyleme Sevgi. Seni bırakmayacağım. Asla. İstediğim tek şey yanımda olman." Emir'in sözleriyle Sevgi yine ağlamaya başladı. Sevgi'nin gözyaşlarını silen Emir, Sevgi'nin konuşmasına fırsat vermeden bir daha konuştu.

"Sen ağlama. Gerekirse senin yerine de ağlarım ben."