KADERİN RENGİ

KR ~ 2. Bölüm

ŞARKIYI SÖYLEDİĞİM YERDE AÇABİLİRSİNİZ.

DİNLEMEK İSTERSENİZ ŞİMDİ BİLE AÇABİLİRSİNİZ, KEYİFLİ OKUMALAR CANLARIM!

"Mira."

İsmim kulağımda yankılanırken gözlerimi açmaya çalıştım. Biraz araladığımda ise Nilay'ın saçlarımı okşadığını gördüm. Ağlıyordu, kahretsin o da ağlıyordu. Kafamı kaldırmaya çalıştım, başımdan tutuyordu, yardım etti. Ona dayanarak etrafı süzmeye çalıştım, yeni açılan gözlerimle. Dağ yerindeydik, doğru yaa.. Nilay'ı aramıştım. "Ne oldu?" dedi ağlamaklı sesiyle. Korkmuştu, ağlıyordu. Üzgündü, hemde çok üzgündü.

"Yağız, gitti." dedim. Masum çıkmıştı ses tonum, fazlasıyla masumdum zaten.

"Seni hastaneye götürecektim fakat kaldıramadım, ambulansı da aradım geleceklerdi kaza yapmış sanırım öyle birşeyler gevelediler. Seni uyandırmak için başını ovdum biraz, iyi misin?"

Hışımla sarıldım.. işte bu kıza sarılmak bana mutluluk veriyordu. Benim mutluluk kaynağım, artık bir Nilay.

"İyiyim." dedim. Aslında hiç iyi değildim. Kötüydüm hemde çok kötü. Zaten bu hayatta ki en büyük yalandır iyi olduğumuzu söylememiz.

"Hadi anlat." dedi bedenimden ayrılarak.

"Ben gemi, o limandı. Ama başkasını bekliyor gibiydi, bunu sen de sezmiştin. Bende kocaman denizin ortasında kendimi yaktım. En dipteyim, ama hala yanıyorum. Bana gideceğini söyledi ve gitti. Anlatılacak birşey yok. Meğer başkası varmış. O söylemedi ama benim söylediklerime de karşılık vermedi. Yere göğe sığdıramadığım, bir kelimeye sığdırdı. Hoşçakala.."

"Ben yanındayım."

Nilay'ın ses tonu sinirini belli ediyordu, beni kollarının arasına aldı ve sarıldı. Sarıldığında bile nefes alış verişlerinden anlıyordum öfkelendiğini.

"Gidelim mi?" dedim belini sararken. Sanırım sarılarak gidecektik.

***

Yaklaşık yarım saat önce gelmiştik. Nilay ile Aylin odamda uyuyorlardı, aslında bende uyuyordum. Sonra Yağız'ı düşünerek uyandım ve kendimi havuz başında buldum. Yağız'ı düşünüyordum. Gözyaşlarımı elimle savurdum, ve içimden dışımdan sövmeye başladım.

OROSPU ÇOCUĞU YA SEN KİMSİN BENİ BIRAKIYOSUN? BEN SENİ AYAĞIMA PASPAS BİLE YAPMAM SÜRTÜK!
NEFRET EDİYORUM SENDEN AL MUTLUMUSUN SEVMİYORUM AMINA KODUĞUMUN YAVŞAĞI !!!!!!!

"Mira?"

Arkamı yavaş yavaş döndüğümde ise yine o kadın ile karşılaştım. Nefretimi üzerinde kusacağım birgün onu istiyor yani. Bütün sinirimi şimdi ondan çıkaracağım, ayıp olacak!

"Ne işin var burda?" sesim yine ağlamaklı ve üzgün çıkmıştı. Ses tonumun inceldiğini şimdi anlamıştım. O kadar ağla, ağla.. sonra ses tonun kısılsın Mira. Bari ağladığım insan için değse.

Sadece yüzüme bakabiliyor kelime edemiyordu. Babamın annemle aldattığı kadın Kardelen di. Annemle çok yakın arkadaşlardır. Anneme yıllarca söyleyemediğim, babamın bu yüzden beni dışladığı o kadın.

Onları bir gün okuldan geldiğimde annemin yatak odasında yakalamıştım. Odaya girdiğim için üstüne tokat yemiştim.

"Ben seninle konuşmak istiyorum Mira." dedi gözlerimin içine bakarak. "Ben özür dilerim. Gerçekten özür dilerim. Aramız baban yüzünden açıldı. Bugün seninle konuşmak için geldim gerçekten.. herşeyi itiraf etmek için."