BİR KADEH SEN

BİR KADIN

Bir ağacın gölgesinde tek başına oturan bir kadın..
Saat akşam olmaya az kalmış bir vakit.
Herkes onu arıyor,merak ediliyor
O,kendi kaybolmuşluğunda güneşin kızıllığını giyiyor üstüne..

Herkes tarafından merak edilmeyi değil,
Gönlündeki tarafından sevilmeyi istiyordu oysaki..
Onun gidişiyle yıprattığı saçlarını,
Onun gelişiyle kokulara bürümek istiyordu..

Adam hep derdi kadına :"Saçların bir gün kırıklanırsa ben keseceğim saçlarını kendi ellerimle."

Saçları kırıklardan yıpranmıştı kadının onun yokluğunda,
Bekliyordu sevdiceğini
O sözünü tutardı hep..

Hava soğumuştu sanki
Kurtlar ulumaya başlamıştı gökyüzüne doğru
Kadının çaresizliğini haykırır gibi..

Herkes bulmuştu kadını..
Kadın sağ tarafına düşmüş,
Saçları yüzünü örtmüş,
Gözyaşları yanaklarından süzülürken donmuş,
Elinde burnuna götürdüğü,sevdiğinden kalan bir yırtık gömlek ucuyla,
Sevilmeye layık görülmeyen kadın
Son nefesini vermişti..
Belki son nefesinde sevdiceği eşlik eder umuduyla..