Sen bilemezsin
Anlayamazsın beni..Senin için herşeyi göze almışken,
Korktun,kaçtın başka hayatlara,
Mutlu olacağını düşündüğün hayatlara..Bilmediğin bir şey vardı ama giderken ;
Arkanda kocaman bir yalnızlık bıraktın,
Boşluğa ittin beni,
Acımadan,korkmadan,isteyerek..
Tanıdığım o kişiyi,kendi ellerinle yok ettiğinin farkında bile olmadan..Mutluydun,mutsuzdum.
Hayat senin için tozpembeydi,
Benim için ise karanlık,simsiyah..Yeni dostlar edindim kendime ;
Bir kağıt,bir kalem ve bir de karanlıklar..
Yalnızlığıma eşlik eden dostlarım bunlar benim,
Seninki başkalarıyla gönül eğlendirmekken..Ama bir gerçek var ki ortada,
Sen mutlu gibi görünmeye çalışarak mutsuzluğunu gizliyorsun,
Ben ise birkaç satır karalayarak..Kalbinin bir yerinde varım halâ
Biliyorum..
Unutamadın beni
Hissediyorum..
7 gün 24 saat seni düşünüyorum,
İnanıyorum ki
Aklındayım..
Yoksa niye çıkmayasın aklımdan ?Ya da hepsi bir kuruntudan ibaret de
Ben göremiyorum..
Belki de herşeyi görmek istediğim gibi görüyor,
Anlamak istediğim gibi yorumluyorum.Ama bu kuruntudan içinde gerçek olan,
Kalbime taht kurmuş
Bir medeniyet oluşturmuş olan
"SEN" sin..Unutamadığım,bağımlısı olduğum,
Terkedemediğim..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR KADEH SEN
PoesíaHiçbir şeyim kalmadı Her gün biraz daha yudumladığım Bir Kadeh Sen'den başka..