BİR KADEH SEN

UÇUK MAVİ

Yürüyorum sensizliğe doğru,
Günbatımıyla karşı karşıyayım yine...
Her gün batımında, her biten günde
Kalbim feryat ediyor sensizlikle dolup taşarken.
Susturamıyorum içimdeki bu sessiz çığlığı.
Her geçen günde, her batan güneşte, her biten gecede,
Sensizlikle suluyorum yalnızlığımı...

Sonbaharda benim ağacım kızıl, sarı yapraklarla değil,
Yalnızlığımın rengi olan siyaha kaçan kahverengi ile dolu oluyor.

Kışın benim gökyüzüm masmavi değil,
Sensizliğimin rengi olan siyaha kaçan gri ile dolu oluyor.

İlkbaharda benim gökkuşağım renklerle dolu değil,
Aşksızlığımın rengi olan siyah ile bakıyor bana.

Yazın bana her yer rengarenk değil,
Senin rengin olan uçuk mavi gibi görünüyor...

Oylarınızı bekliyorum...