I Can't Change || Stylinson

OO8.

“Wat is er gebeurd?!” riep Niall toen hij de gang inliep. Harry zat snikkend op de grond tussen de schriften en boeken die overal lagen.
“Louis..” stamelde Harry en gooide gefrustreerd met zijn boek tegen de kluisjes aan. 
“Waarom?” Niall knielde naast Harry neer en verzamelde Harry’s boeken bij elkaar. Harry haalde zijn schouders op en pakte zijn boeken langzaam op.
“Hij zei dat ik me moest verontschuldigen door gisteren, toen ik niets zei stuurde hij die 2 jongens op me af, ééntje heet Liam.. Die gooiden alles uit mijn kluisje en Louis gooide de inhoud van mijn tas door de gang..”
Niall beet op zijn lip en zette Harry’s boeken weer netjes terug in zijn kluisje.
“Ik had je niet alleen moeten laten.. Ik had kunnen weten dat dit ging gebeuren.” Beet Niall zichzelf toe.
“Nee, jij kan hier niks aan doen! Als je er bij was geweest, hadden ze jou ook op de grond gegooid..”
“Nou en? Dan had ik je op z’n minst kunnen helpen!” 
“Niall, het maakt niet uit.. Je had niks tegen ze kunnen doen.. 
“Alsnog.. ik voel me gewoon schuldig, ja? Ik weet hoe erg ze kunnen zijn!”
“Niall.. Help me asjeblieft met dit opruimen.. Het maakt niet uit. Ze hadden me toch wel gepakt.. Laten we dit opruimen en hopen dat we nog op tijd gaan komen..”
Op dat moment ging de bel en sprongen beiden jongens op. Snel duwden ze Harry’s boeken in zijn kluisje en greep Harry zijn tas van de grond. 
“Waar hebben we les?” riep Harry.
“Duits, boven dus!” 
Op hoog tempo vlogen ze door de gangen, de trappen op en kwamen ze hijgend bij het lokaal aan. Nét toen ze één voet in het lokaal zetten, ging de tweede bel.
“Net op tijd, jongens!” zei de leraar vrolijk en stond op vanachter zijn bureau. Harry sloot de deur en ging samen met Niall achterin het lokaal zitten. Ze hadden het gelukkig gered, anders had Louis hen nog meer in de problemen gebracht..

“Oh.. Harry? Kan jij even nieuwe krijtjes uit het magazijn gaan halen?” vroeg de leraar Duits aan Harry. Harry knikte, de leraar gooide de sleutels naar hem toe en Harry ving ze handig. Niall vertelde hem snel waar het magazijn zat in de grote school. Harry knikte weer begrijpend en liep het lokaal uit.
Fluitend liep hij door de school terwijl hij de sleutels steeds omhoog gooide en ze weer opving. Verderop in de gang werd een deur ruw opengegooid.
“Godverdomme! Wat een klote school!” hoorde hij iemand schreeuwen. Fuck.. Dat was..
Louis liep het lokaal uit en sloeg de deur met een klap dicht.
“Wat een gezeik ook weer! Godver!” schreeuwde hij kwaad en gaf een trap tegen de deur. Harry stond versteend naar het tafereel te kijken, tot Louis zich omdraaide; alsof hij voelde dat Harry stond te kijken.
“Kan je het zien?!” snauwde hij, Harry slikte hard. “Heb je niets beters te doen dan een beetje staan staren?”
Harry knikte snel en liep met snelle passen de gang door, hij hield zijn adem in toen hij Louis passeerde. Hij sloot zijn ogen toen hij twee handen op zijn schouders voelde die hem ruw naar voren duwden. Hier gaan we weer..
Louis lachte hard en gemeen en liep langs de krullenbol, die op de grond lag. Louis pakte de sleutels op die Harry had laten vallen en draaide ze gemeen grijnzend om zijn vinger. 
“Geef terug!” riep Harry, de jongen sprong meteen op en liep op Louis af. Louis schudde lachend zijn hoofd en hield de sleutels achter zijn rug. 
“Dacht het niet..” zei hij grijnzend en keek de jongen voor zich lachend aan.
“GEEF TERUG!” riep Harry weer, zijn stem klonk triest. Alsof Harry elk moment in tranen uit kon barsten, als Louis zo doorging, ging Harry nog écht huilen ook.. De deur van Louis’ lokaal ging weer open en de leraar kwam het lokaal uit.
“TOMLINSON! Had ik niet gezegd dat jij je moest gaan melden? Hup! Opzouten jij!”
Louis keek de leraar met een kwade blik aan en gooide de sleutels toen op de grond. Hij gaf Harry een harde stoot met zijn schouder en liep toen snel weg. Harry keek de leraar met een dankbare blik aan voor hij de sleutels opraapte en snel naar het magazijn rende. Hij wou Louis écht niet meer tegenkomen..