Gecenin En Parlak Yıldızı

Sabahın erken saatinde

Okul çıkış ateş ve emreyle birlikte eve gitmeye karar verdik. Galiba yavaş yavaş hava kararıyor yıldızlar kendini göstermeye başlamıştı. Eve gidip dinlenmek istiyorum diye mırıldanırken evin camlarından ışık yayılıyordu. Bu bizim evdi. Ama içerde ne oluyordu. Yine darkmı yada farklı bir büyümü. İçeri girmek için aramızda en cesur benmişim gibi önden önden ilerleyip anahtarı elime aldım. Aynı zamanda gözlerim kapının üstündeydi. Derin bir nefes aldım ve içeri daldım. Işık söndü ve masanın üstünde 7 tane yüzük belirdi. 3 tanesinde isimlerimiz yazılıydı. Daha fazla yaklaştım. Ve kapının orda bekleyen iki korkak sincabı (emre & ateşi) içeri gelmeleri için elimle 'gelin' işareti verdim. Artık üçümüzde içerdeydik. Yüzüğü elime aldığımda beynime bir tür sinyal ulaştı. Yüzüğü takmam konusunda. Emre ve ateşineede yüzüklerini ellerine aldıklarında aynı sinyal onlarada gönderilmişti sanki. İlk yüzüğü emre taktı sonra ateş ve sonra ben!!! Ne olucağı hakkında hiçbir bilgimiz yoktu ama yinede merak işte.

Yüzüğü taktığım anda heryerden ateş çıktı. Emrenin buz ve ateşin su oluşu. Ejderha gibi bir şey çıktı. "Bu inanılmaz" diye bağırırken emre çoktan ejderiyle iletişime geçmişti bile. Ateşte aynı şekilde bağ kurmuştu ejderiyle. Açıkçası ejderha dan korkmuyor değilim. Ama bu ayrı bir şey.

Üç saat sonra artık daha çok alışmıştım ona. Farklı hissetmemi sağlıyordu. Sanki içime işliyordu ejderin var oluşu. Sanki bana hitap edilmiş bir canlı bu. "Emre ismi ne ejderinin" dedim. "Bilmem isim takmıyıcam galib" lafını duyduktan sonra şaşırmam normaldi. Emre buu. Ateşe dönerek "sen" dedim. "Ben" dedi. "Yani isim takıcakmısın" dedim. Güldü. Hemde otuz iki diş birden. "Bilmem düşünürüm belki" dedi. "Tamam" dedim. Gülerek ejderle odaya gittik. "Bak ejder sen yüzükten çıkan bir ateş ejderisin açıkçası ben ejderlenden korkarım. Yani sendende korkuyorum"dedim. "Uyumam gerek geç oldu " demeyide unutmadım. Aslında tedirgindim. Yani bir ejder ve ben aynı odada. Uykuya dalmak o kadarda zor değildi. Hele gece yarısı...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sabahın erken saatlerinde alarmım bile çalmadan uyandım. Bir değişiklik vardı. Kan istemiyordum. Kurda dönüşemiyordum. Vampir olmak istemiyordum. Sanki içimdeki melez kaybolmuştu.

Artık hayata tutunmak koşmak zıplamak nefes almak istemiyordum. Hayata bakış açım tamamen değişmişti artık.

Emrenin yanına gidip soğuk suyu başından aşağı döktüm. Çığlık çığlığa uyanan emreye gülmemek pek mümkün değil. Ama durum ciddi. "Emre vampir veya kurt olamıyorum. Canım kan istemiyor ve en önemlisi galiba ejderimde gitti ve insan oldum ben galiba" dedim. Tek nefeste. Emre kendine baktı ve "galiba bende yüzük ve ejderde yok" dedi. Hemen koşarak odama çıktım ve ateşi aradım.

Ümitsiz vaka #aranıyor#

-alo efendim su
-ateş kalk ve yüzüğün ordamı bakarmısın.
-neden?
-yaw sen bak bi.
-yüzüğüm yok. Ve artık kurda dönüşemiyorum.
-buraya gel hemen konuşmamız gerek aynısı emre ve banada oldu.
-hemen geliyorum. Baybay.
Deyip telefonu kapattı ben on saniye sonra aynı anda sude ve buraktan msj geldi
Sevmediğim insan"sude"
Su noldu bize burak ve ben dönüşemiyoruz. Size geliyoruz şimdi.

Hain evlat" burak"
Su size geliyoruz büyük bir sorun var.
Ne kadarda saflar ya bunlar. Aynı mesajı ikiside gönderdi.
10 dk sonra
Tüm durumu anlattığımda herkes burda beni dinliyordu. "Artık insan olduğumuza göre dark bizim peşimizde olmuyacak yani artık özgürüz" dedim. Yavaş yavaş herkes gülmeye başladığında ateş telefon konuşmasını bitirmiş gülerek içeri girdi. "Dark ölmüş yani yok olmuş"dedi. Dahada heycanlandım ve emreye dönerek " ailemiz "dedim ve heycanımı dışarı vurarak bir çığlık patlattım. Varmısınız onları bulmaya dedim. 10 dknız var. Hemen hazırlanıp gelin sırt çantası falan gerekenleri alın. Dedim. Yukarı koşarak çıktım ve üztüme siyah kot yarım dar tişört ve botlarımı giydim. "Multide var". Siyah deri bir çantaya gerekli olanları koydum kulaklık ve telefonumu içine atıp aşağı indim. Herkes hazırdı. Ateş giderken bir arazi aracı almış hepimiz ona bindik. Siyah yuvarlak bir gözlük taktım. Bu gün hepimiz okulu astık. Emre durdu ve inmemizi istedi. Galiba yolun bu tarafını yürüyerek aşacaktık. Macera şimdi başlıyor...

Bir bölümün daha sonu. Yb'de görüşmek üzere sizleri çook seviyorum :*