Oeps, toch niet jij? (On hold)

Hoofdstuk 2

Foto: Mark
Pov. Anna
Ik zie dat de set-up naar mij komt en begin met mijn aanloop. Ik spring en sla de bal perfect in het veld en scoor meteen een punt. Ik juich samen met mijn team en de trainer steekt zijn duim op. 25-22 ik heb het winnende punt gescoord! Dan roept de trainer dat de training voorbij is. We lopen naar de banken naast het veld. "Heb jij nog plannen voor deze vakantie?" Ik kijk mijn vriendin aan en trek een vies gezicht. "Mijn ouders dachten dat het leuk zou zijn een oppas van mijn leeftijd in te huren en ik heb nog geen idee wie het is. Mam had het gesprek voor vandaag precies terwijl wij training hadden! Alsof ze het zo geplant had dat wij hem of haar niet eerder zo ontmoeten dan wanneer die bij ons komt wonen voor 5 dagen in de week!" "Anna rustig, het komt wel goed. Je vakantie word heus niet verpest door de oppasser, misschien krijg je zelfs een nieuwe vriend, of vriendin." Ik kijk mijn vriendin aan. Ze is mijn beste vriendin al sinds de kleuterklas. "Oké, ik zal er het beste van maken." Zeg ik met een zucht.

Na de de training fietsen we samen naar huis. Na een half uur slaat zij alleen af en ik moet rechtdoor. We trekken een sip gezicht. "Doei An!" "Doei Lis!" We zwaaien nog even maar dan is ze toch achter een boom verdwenen. We kunnen elkaar soms nog zien maar door de bomen langs de weg is het niet genoeg. De weg is een echte plattelandsweg, het is maar goed dat er een fietspad naast loopt anders had ik geweten dat ik sowieso niet had mogen fietsen. Dan moet ik een scooter die ik niet wil. Ik snap het echt niet, waarom zo je op een natuurvervuilend apparaat zitten waardoor je conditie naar de knoppen gaat als je ook gewoon kan fietsen? Zo hou je dan meteen je conditie op pijl.

Pov. Lotte
We zijn net klaar met de training en ik zie een paar meisjes van mijn team naar hun fiets lopen. Lachend schut ik mijn hoofd, waarom zou je moeite doen als een scooter je ook gewoon overal kan brengen, sneller! Sommige mensen, zoals mijn zus, denken dat scooters een milieuprobleem zijn. Tuurlijk het helpt mee, maar een klein aandeel van de broeikassen. Een groter probleem is vlees, dat is de grootste factor van CO2 broeigassen dat de lucht in gaat. Minder vlees eten is beter dan 5 minuutjes minder onder de douche of altijd de fiets nemen, daarom ben ik vegetariër. Natuurlijk ook om de dieren maar sommige mensen zijn zo gruwelijk dat dat hun niks uit maakt. Dan kom ik liever met harde feiten, en persoonlijk stellen feiten me meer gerust. Ik weet niet waarom, het is waarschijnlijk een persoonlijke tik. Ik lach even om een grap van Amber, een vriendin van me. Ik luisterde niet echt maar ik heb geen zin dat uit te leggen want dan zijn ze meteen beledigt. Ik kijk even Kate aan, mijn beste vriendin. De enige die ik al mijn geheimen zou toe vertrouwen, en met al mijn geheimen bedoel ik al mijn geheimen, zelfs Anna. Ik weet dat het slecht is maar ergens wil ik geloven dat ik dat een beetje voor haar doe, zij zou al die aandacht niet aankunnen. Bovendien zou het geen positieve aandacht zijn, verre van. Ik weet dat ze het niet leuk vind, ze zou graag een beetje bij me horen maar het is nu al te laat, als ze nu aandacht zou krijgen dan weet ik niet precies wat er zal gebeuren maar het zou niet goed uitpakken. Voor haar en waarschijnlijk ook voor mij.

Ik kijk even in Kate haar ogen en ik weet dat ze precies weet waar ik over dacht. Ik zie haar even snel schudden met haar hoofd. Voor iemand anders lijkt het niks maar ik weet wat ze bedoelt, ik moet het niet over Anna hebben met deze meiden. Die lusten haar rauw. "Kom laten we gaan!" Hoor ik en knik snel. We gaan weer naar het café.

Pov. Nick
Ik had gehoopt dat als we lang genoeg zouden praten dat hun dochters wel een keer zouden opduiken. Maar niets is minder waard en als ik twee mobieltjes hoor ringen, heb ik al een vaag vermoeden. De man en de vrouw of beter gezegd Mark en Fleur pakken hun mobieltjes op hetzelfde moment maar zeggen tegelijkertijd een andere naam. "Anna? Wat is er? WAT??? Een lekke band? Waar sta je? Oké ik kom eraan. Nee, ik zal de fietsendrager niet vergeten, geen zorgen!" Zegt Mark. "Lotte? Wat is er? WAT???" Ik kan net een grinnik tegen houden, ze zeggen tot nu toe precies het zelfde. Ineens vertrekt het gezicht van Fleur. "ER IS WAT GEBEURT??? IK KOM ER METEEN AAN!!!" Ze houd haar mobiel nog even tegen haar oor aan. Met geschrokken ogen kijk ik naar haar gezicht het is duidelijk dat er iets erg is gebeurt na een seconde ontspant haar gezicht een beetje maar je ziet duidelijk dat er wel iets aan de hand is. Mark kijkt haar met vragende ogen aan. "Lotte is met een dronken kop op gearresteerd. Er is nu niks meer aan de hand maar haar scooter is ingenomen en ik moet naar het bureau om haar op te halen. Ik ben denk ik over 20 minuten terug." Fleur en Mark lopen beide weg. Fleur om weg te gaan en Mark om de fietsendrager te zoeken, mij verbaast achter te laten. Kennelijk is ze vaker gearresteerd anders zouden haar ouders zich niet zo gedragen. Ik bedenk me net dat ik nu alleen in hun woonkamer ben als ik Mark bezig zie, hij heeft kennelijk de fietsendrager gevonden maar verplaatst hem maar moeilijk. Snel loop ik naar hem toe vastbesloten mijn beste beentje voor te zetten. "Zal ik een handje helpen meneer?" Vraag ik op mijn allervriendelijkst. "Dat zou erg fijn zijn ja, bedankt!"