Oeps, toch niet jij? (On hold)

Hoofdstuk 4

Foto: Lotte
Pov. Nick
Ik loop net de gang op als ik weer een auto de oprit hoor oprijden. Ik ga snel weer naar de woonkamer al weet ik niet precies waarom. Ik hoor een auto deur open gaan en hoor hun stemmen. "Waarom? Waarom krijg ik 2 weken huisarrest? Die smerissen hebben mijn scooter afgepakt en ik mag hem pas over een paar dagen ophalen en er zitten deuken in die ik door jullie zelf moet betalen! Is dat niet al straf genoeg? Waarom ook nog eens 2 weken? En dan precies de beste 2 weken van het hele jaar. Je weet toch wel dat alle feestjes in de laatste schoolweek en de eerste vakantie week zit? Tuurlijk er zijn daarna ook feestjes, maar die 2 weken zijn de beste, en dat weet je. Kan je niet gewoon midden in de vakantie me straf geven dan heb ik niks... Tot weinig, maar ik kan het missen. Alsjeblieft? Dat laatste klinkt heel lief maar haar moeder is vastbesloten. "Nee, zo leer je tenminste iets en krijg je een keer een echte straf jongedame, je weet dat het heel erg is wat je gedaan hebt? Ooh, en voor ik het vergeet, na de training kom je gelijk terug naar huis. Dus niet naar het café waar je je weer eens plat kan zuipen om daarna iets te doen terwijl je weet dat het niet mag! En je kan me nog wel meer vertellen, zo dronken was je niet en ik geloof niet dat als je echt zo dronken was dat je nu al helemaal nuchter kan zijn." "Ooh, kom op mam, je zegt altijd zelf dat jij snel nuchter word, misschien zit het in de familie!" "Meisje, je weet heel goed wat ik dan bedoel en ik bedoel niet dat je van top dronken naar nuchter gaat in één klein uurtje. Dat is onmogelijk en dat weet ik, dat weet jij, dat weet iedereen! En nu naar boven ik hoef je de rest van de avond niet meer te zien!"

Met boos gestamp komt Fleur de woonkamer binnen, haar gezicht staat op onweer. Ze schrikt even als ze mij ziet zitten en bloost. "Heb je dat gehoord?" Vraagt ze voorzichtig. Langzaam knik ik. Ze staat op het punt iets te zeggen als iemand anders haar voor is. "Ik kon je niet bereiken dus ik vroeg Jenny om iets klaar te maken maar we hebben niks in de koelkast en ik heb Jenny er dus op uit gestuurd om iets op te halen. Je kon toch alles eten?" Ineens went hij zich tot mij waar ik van schrik en kan alleen maar knikken. Ik mag hem nu al niet, normaal heb ik altijd een weerwoord maar hij overvalt me iedere keer. Ik weet dat het eigenlijk mijn schuld is en niet die van hem maar alsnog vind ik hem beschuldigen fijner dan de waarheid en niemand komt er toch achter want niemand kan in mijn gedachte kijken, een win-win dus!

Pov. Anna
Ik stap net de douche uit als ik een harde stem hoor roepen er onder uit te komen. "BEN ER AL ONDERUIT! GEEN ZORGEN!" Roep ik hard terug. Snel kleed ik me in een licht blauw jurkje, het heeft een simpele vorm en het komt tot mijn knieën. Ik doe mijn haar in een scheve vlecht zodat die over mijn schouder heen komt en loop naar beneden. Ik hoorde Lotte binnen komen maar ik weet dat zij nog lang niet klaar is aangezien ze haar make-up ook nog moet doen. Daarbij moet zij ook nog douchen en zelfs ik douche sneller dan Lotte.

Langzaam kom ik de trap af gelopen, bang voor wie ik onderaan zal treffen. De vloer van de eerste verdieping verandert langzaam in het plafon van de begaande grond. De trap zit aan de zijkant van het huis en als je hem afloopt heb je kijk op de deur, als je naar rechts kijkt zie je de poorten van de woonkamer al. Langzaam zie ik steeds meer van de poorten verschijnen maar ik zie nog geen bank, kleed of mens. Ik laat een gespannen piepje vrij, wanneer zal ik de persoon ontmoeten die mij deze zomer zal gaan irriteren. Ik loop langs de trap naar de woonkamer en kijk naar binnen. Niemand. Ik merk dat ik een beetje gefrustreerd word omdat ik nog niet weet wie het is. "Pap, mam, waar zijn jullie?" Roep ik zachtjes. Ik luister even maar hoor niks. "Pap, mam?!" Roep ik al iets harder. "Waar zijn jullie?" Nog steeds hoor ik niks. Nu begin ik een beetje kwaad te worden van de zenuwen en ik heb geen geduld meer. "PAP! MAM!" "Ja?" Hoor ik ergens ver. "WAAR ZIJN JULLIE?!!" "Oh, sorry liefje vergeten te vertellen." Hoor ik pap nog eens zeggen. "We zijn in de eetkamer." Natuurlijk, hoe kan ik zo stom zijn! Als pap en mam bezoek hebben eten we altijd in de eetkamer. Ons huis staat op een afhelling en bij de voordeur is de grond normaal maar de achter deur zit een verdieping lager. Ik loop de stenen wenteltrap af en kijk naar binnen. Mijn mond valt bijna open.
"JIJ?!!"