Oeps, toch niet jij? (On hold)

Hoofdstuk 8

Foto: Mira en Emma
Pov. Anna
Als ik in de keuken ben zie ik de tweeling met een bordje pap voor hun zitten. "Ik dacht: ach laat ik maar doen waar ik voor aangenomen ben. En? Heb ik het goed gedaan?" Ik kijk in een gezicht dat een en al arrogantie van zich af straalt. Met een gemaakte glimlach zeg ik. "Ooh je kan eten uit de koelkast halen en aan twee tweejarige geven, wil je nou een Nobelprijs? Of liever een Oscar?" Even lacht hij met een overdreven gemaakte lach. "Ik dacht aan beide aangezien mijn prestatie?" "Wil je een Nobelprijs EN een Oscar?" Hij knikt overdreven. "Dan mag je ze ophalen hoor. Even een tip: ik zou zwarte kleren en een bivakmuts op doen." Ik zie dat Emma al klaar is en zet haar bordje in de afwasmachine dan pak ik Mira's bord en ruim die ook weg. Ik pak Mira en als hij Emma pakt legt Emma haar hoofd op zijn schouder. Het ziet er erg lief uit. Even kijk ik omlaag en zie dat Mira haar hoofd op mijn borst heeft gelegd en ze ademt zachtjes. Even kijk ik van de een naar de ander. Twee kleine scheetjes die super lief aan het slapen zijn. "Kom, dan brengen we naar bed." Fluister ik in de hoop ze niet wakker te maken. Nick knikt en volgt me.

We leggen ze in de bedjes en Nick fluisterde iets. "Waarom zo'n groot huis en alsnog twee kleine meisjes in één kamer." Ik weet dat hij het niet tegen mij had maar ik kan niet anders dan reageren. "Mam had een artikel gelezen dat als je een tweeling hebt dat je die twee in het begin bij elkaar moet leggen zodat ze iets vertrouwds hebben. Bij mam duurt die periode alleen al twee jaar." "Alleen bij tweelingen?" "Nee, maar het word moeilijk iets bij het kind op de kamer leggen dat ook in de baarmoeder is geweest als het kind alleen in de baarmoeder is geweest. Tenzij je de moederkloek erbij wilt leggen maar dat zal ik je niet aanraden." Hij lacht even. Ik kijk hem aan en met kort knikje maak hem duidelijk dat we uit de kamer moeten. Zachtjes sluit ik de deur. Ik draai me om en kom tot de conclusie dat Nick heel dicht bij staat. Zo dicht bij dat er bijna niks tussen ons zit. Langzaam kijk ik omhoog. Als ik hem aan kijk voel ik wat raars in mijn lichaam gebeuren. Ik weet ook niet wat. Zijn hand gaat langzaam omhoog en raakt mijn arm aan. Tintelingen verspreiden zich vanaf die plek door naar de rest van mijn lichaam. Ik zie Nick een beetje naar voren buigen en ik raak in paniek. Ik ga toch niet met de oppas van mijn zusjes voor hun deur met hem zoenen? En ook al was dat niet de oppas van mijn zusjes, en al stonden we niet voor de deur van mijn zusjes, dan zou ik alsnog nerveus zijn voor mijn eerste kus! Het klinkt raar ja, 16 jaar en alsnog nog nooit gekust. Maar ben niet klaar om mijn eerste kus met Nick Peters, een van de populairste jongens van de school. "Anna?!! Waar ben je?!!" Ik glip snel weg en loop meteen naar beneden. Op sommige momenten houd ik echt van mijn moeder!

Pov. Nick
Wat was ik net aan het doen? Wou ik echt haar zoenen? Als Fleur niet had geroepen... Ergens voel ik me teleurgesteld en ik begrijp niet waarom. Ze is een nobody, en ik ben wel iemand. Toch? Waarom zo ik niks met haar kunnen beginnen? Omdat ze de dochter van mijn werkgevers is. Normaal maakt dat niets uit, waarom nu wel? Omdat ik bij haar woon deze vakantie. Maar dat is toch juist extra leuk? Nee, als het niet gaat dan is het ongemakkelijk. Waarom zou het niet werken? Omdat al mijn relaties niet werken. Maar wat als deze anders is? Waarom ben ik over deze dingen aan het nadenken? We hebben nog niet eens gezoend?! Ik moet gewoon normaal blijven en niets doen. Dat is het beste. Toch? Ineens komt een woedend stampende Anna langs me gerent. Verbaast kijk ik haar na en dan kom ik in actie. Langzaam loop ik haar achterna. Eerst langzaam, maar ik ga steeds sneller lopen. Ze loopt een kamer in en smijt haar deur dicht. Ik sta ervoor. "Anna? Mag ik binnen komen?" Ik luister of er antwoord komt. "Ja, kom maar." Klinkt er vanaf de andere kant. Ik open de deur en ik zie haar op bed liggen. "Wat is er gebeurt?" "Ik had mijn hoofd gestoten toch? En toen had ik ruzie met mam omdat ze me als een klein kind behandelt en toen liep ze weg en ik ging naar boven met jouw en Mi en Em. Maar ondertussen had mam een dokter gebeld zodat die mijn hoofd kon bekijken! Waarom kan ze me nooit gewoon vertrouwen dat ik niks mankeer?" Zucht ze.