Oeps, toch niet jij? (On hold)

Hoofdstuk 5

Foto: Nick
Pov. Nick
Ik kijk naar de trap en zie benen verschijnen. Het zijn lange slanke benen en ik krijg meteen meer zin in de zomer. NEE! Denk ik meteen, ik heb dit baantje nodig en dan kan ik dus niks met de dochters van mijn bazen beginnen. Helaas word het uitzicht steeds beter. Dunne heupen met een slanke taille, en dan haar gezicht. Erg mooi en zover ik kan zien geen make-up. Meteen denk ik aan alle gezichten van school die, voor zo ver ik weet, geen make-up gebruiken. Niemand komt op. Dan maar de mensen die wel make-up gebruiken. Nog steeds niks. Even ben ik verbaast, ik dacht dat ik alle gezichten wel kende maar toch niet. Dan word ik ineens bruut uit mijn gedacht verstoord. "JIJ?!!" Ik ben een beetje overrompeld, kennelijk kent ze mij wel. Ik zie Mark en Fleur even verbaast kijken en kijk weer naar haar gezicht die volgens even verbaast is als mij. "Nick, dit is onze dochter Anna." Zegt Fleur aarzelend.

Pov. Lotte
Ik wil net de douche in stappen als ik ineens iemand hoor schreeuwen. "Jij?!!" Shit, Anna weet al wie het is. Ik spring snel de douche in en ik haal volgens mij een record snelheid douchen. Ik loop terug naar mijn kamer en zie op het bed een truttig jurkje liggen die mam voor mij heeft klaar gelegd, die ga ik dus NIET aan trekken. Ik loop door naar mij kast en zie een rode jurk met een lage inkijk. Mam haat deze jurk en daarom is het een van mijn favorieten. Ik steek mijn haar op in een simpele knot, daar gaan mensen toch niet naar kijken, en doe vel rode lippenstift op met een ton mascara. Ik doe mijn rode hakken aan en ren zowat naar beneden. Bijna struikel ik over die stomme vloerkleden die mam overal heeft neergelegd, over die dingen kun je niet normaal met hakken aan lopen. Helaas heeft mijn moeder daar geen boodschap aan. Ineens blijf ik staan. Ik heb een geweldig idee, ik weet zeker dat Anna daar een puinhoop van maakt en ik wil niet dat iemand mijn veraste gezicht ziet. Alleen mijn gezin en Kate hebben die gezien en eigenlijk zijn dat 5 personen te veel. Dat Kate die gezien heeft maakt niet uit, want met Kate kan ik alles delen. Snel pak ik mijn telefoon.

Pov. Anna
Ik heb mijn gezicht voor even niet onder controle maar na een minuutje gelukkig wel weer. Ik slik even als mijn moeder me voorstelt en helaas voel ik mijn wangen een beetje kleuren. Ik herkende hem meteen maar aan zijn gezicht te zien heeft hij geen idee wie ik ben. Ik kan het hem ook eigen niet kwalijk nemen, op school kent niemand me behalve Lisa, Mila en Alia. Ik wil net wat zeggen als mijn mobiel ineens geluid maakt vanaf boven. "Crep, waar is die!" Zoekend kijk ik om me heen en ren naar boven. Ik kom steeds dichter bij het geluid in de buurt en zie hem op het tafeltje naast de deur liggen. Ik had hem daar kennelijk neer gedumpt toen ik thuis kwam. Ik pak hem snel op en zie dat ik een berichtje heb op watsapp. Ik grinnik, ik had hem zo luid gezet omdat ik mijn telefoon altijd overal en nergens neer leg en ik ben hem constant kwijt. Het is een app van Lotte.

L: Heb je de oppas al gezien???
A: Ja, en je raad nooit wie het is!!!
L: Wie dan????????
"An! Waar blijf je?" Ik hoor mijn moeder en stuur snel iets terug.
A: Ik moet gaan, waar blijf je? Dan kan je het zelf zien!

Ik loop de trap weer af en zeg met een lach. "Gevonden!" "Wie was het?" Zegt mijn moeder duidelijk geïrriteerd dat ik ineens wegliep. "Ik weet het niet, nog niet gekeken." Lieg ik, ik weet zeker dat ze dan zou door vragen over het gesprek. "En ik zocht hem even zodat ik het geluid uit kon doen." Zeg ik wel eerlijk. Ik loop snel naar voren en neem plaats naast mijn moeder. Als we hier zitten zit mijn moeder altijd aan de rechter kant van pap, van paps oogpunt. Een de andere kant zit Nick op het moment maar als we geplaatst worden zit Lotte naast pap en ik naast Lotte. Ik kijk even naar het andere eind en moet zachtjes grinniken. Aan de tafel is wel plaats voor zo'n 20 man standaard en als het moet kunnen er makkelijk tafels bij. Maar nu we hier zo opgepropt aan een kant zitten met z'n vieren, ziet het er gewoon achterlijk uit. Ik spiek even naar Nick en zie dat hij ook moet grinniken om hetzelfde. Misschien word het toch niet zo'n erge zomer. Ik zie Jenny de trap afkomen en naar het liftje om het eten te verplaatsen vanaf de keuken naar het halletje net voor de eetkamer en ik loop snel op haar af. Mam en pap kenende wilden ze zich van hun beste kant laten zien en dan laten de veel te veel eten brengen. Dat is veel werk voor zo'n tenger vrouwtje als Jenny in haar eentje.