Oeps, toch niet jij? (On hold)

Hoofdstuk 6

Foto: school
Pov. Nick
De dag dat ik de kinderen van familie Jonkers leerde kennen is nu al vier dagen geleden alleen heb ik Lotte nog steeds niet gezien. Sinds die dag ik heb geprobeerd Anna te spotten want Mark en Fleur zeiden dat we op dezelfde school zitten. Helaas heb nog geen spoor van Anna gevonden en dat frustreert me. Zo moeilijk is het toch niet iemand op school te vinden? Kennelijk wel want ik vind haar maar niet. Over vier dagen (de maandag) moet ik al voor vijf dagen bij hun in huis wonen. Mark en Fleur gaan de dinsdag weg en komen aan het eind van de vakantie pas thuis, omdat ze graag met z'n tweeën weg willen. Hun 4 kinderen achterlatend. Ik snap waarom Anna en Lotte zo boos op hun ouders zijn. Dat ze hun voor de zomer achter laten is te begrijpen, maar hun tweejarige tweeling die ze achter laten in de handen van een, ik haat het om te zeggen maar het is wel waar, tiener. Dat snap ik echt niet, je wilt je kinderen vooral als ze klein zijn toch bij je houden? Ach ja, wat maakt mij het uit. Ik word nu mooi betaalt voor een luizenbaantje. Ik krijg onderdak in een soort paleis, ik krijg te eten en hoe moeilijk kunnen twee tweejarigen nou zijn?

Pov. Anna
Ik loop nu al een paar dagen te stressen en ik weet niet precies waarom. Ik wil niet dat Nick mij op school treft maar ik kan geen goede reden bedenken. Oké, ik wil niet dat iedereen weet waar ik woon en dat ik het zusje van ben want dan word ik zeker weten gepest. Ik wil gewoon zo snel mogelijk klaar met school zijn en mijn leven beginnen. Helaas moet ik na de vakantie nog 2 jaar in plaats van 1 waar ik op gehoopt heb. Ik moet het volgende jaar echt beter mijn best doen zodat ik zo snel mogelijk weg ben. Ik heb het hele jaar niet echt opgelet, geleerd of zelfs huiswerk gemaakt dus ik ben ervan overtuigd dat als ik dat wel ga doen dat ik het in 2 jaar red. Dan kan ik gaan studeren en daarna kan ik de wereld zien. Ik zo veel plekken waar ik heen wil dat ik denk dat ik maar een sugar daddy moet zoeken om mij fincieel te ondersteunen! Grapje natuurlijk, maar ik moet wel werken om het te kunnen betalen. Soms denk ik erover om gewoon een plek op aarde te zoeken waar bijna altijd zomer is en dan een baantje te nemen zodat ik voor mijn huis en spullen kan betalen en de rest van de dag gewoon surfen. Dat wil ik maar ik wil ook alle mooie plekken op aarde zien. Het is niet eerlijk, mam en pap hebben erg veel geld en ze willen alles voor mij en Lotte kopen maar ik mag van ze niet de wereld rond reizen omdat ik in de zaken moet van hun. Omdat ik hun geniale kind ben volgens hun. Nou nee. Als ze iets minder in fantasieën en iets meer in realiteit zullen ze zien dat ik de zaken niet in wil en Lotte niet een model of actrice wil zijn voor de rest van haar leven. Het is juist net andersom hoe ongelofelijk het ook is. Oké, misschien kan ik geen actrice worden omdat ik niet goed genoeg ben, maar ik wil het wel. Stiekem. En ik weet het geheim van Lotte, dat voor de rest alleen Kate weet volgens mij. Lotte wil erg graag een advocaat worden. En daarom wil ze zomerschool ook nog doen, zodat haar toekomstige bedrijf niet zien dat ze het jaar niet gehaald heeft. Dat hadden Lotte en Kate samen bedacht, erg slim... Alleen kan haar 'toekomstige bedrijf' ook zien dat ze de zomerschool heeft gevolgd. Maar tja, ze wil het alsnog doen. En ik wil haar niet kwetsen, ze had een geheim aan mij toevertrouwd dus ik wil haar niet naar beneden halen. En ik weet gewoon dat Lotte het aan kan!

Ineens beukt iemand tegen me aan en ik lig op de grond. "Oeps, sorry. Ik zag je niet. Waarschijnlijk komt dat omdat je onzichtbaar bent" zegt Dafne met een zelfvoldane glimlach. Om mij heen lachen mensen. Snel sta ik op en als ik net wat wil zeggen word ik ineens weggetrokken. "Oo, moet je weer 'gered' worden door je lieve vriendinnetje?" Dafne lacht nog een hard. "Wat doe je nou? Ik wou met even zeggen wat ik daarvan dacht!" Zeg ik boos en kijk mijn vriendin aan. "Ja, ik zag het en daarom trok ik je mee!" Zegt Lisa. Ik wrijf even over mijn enkel en even kijken we elkaar aan. "Doet het zo zeer? Wat is er dan toch gebeurt?" Vraagt ze poeslief. Ik knik heftig en zeg overdreven. "Ja, heel erg. Mijn enkel is helemaal kapot, er viel namelijk een tientonner op!" Ik moet moeite doen met zacht praten en niet lachen, maar als ik Lisa even aankijk liggen we beide dubbel. We hebben slechte humor en dat zal altijd zo blijven. Gelukkig hebben we tenminste iemand om mee te lachen als de andere mensen ons raar staan aan te kijken om de 'grap' die is gemaakt.