ALDANIŞ(Tamamlandı)

6.BÖLÜM

6.BÖLÜM

"Alçak!"

Elif duyduklarına inanamıyordu, Alper böyle bir şeyi nasıl söyleyebilirdi ? Yılgın adımlarla Alper'in önünden geçerken Alper pişmanlıkla başını iki yana sallıyordu ama bu defa onu durdurmamıştı. Elif'in ise düşünebildiği tek şey bir an önce evinde olabilmekti.

Bu saatler trafiğin biraz daha rahat olduğu saatlerdi. Çok geçmeden beklediği dolmuş gelmişti.

Eve geldiğinde ise başı çatlayacakmış gibi ağrıyordu. Hemen bir ağrı kesici aldı. Yol boyunca zihninde sürekli aynı sözler yankılanmıştı. 'Sen beni hiç sevmedin!' Alper onu kendisini sevmemekle suçlamıştı. Alper'in bilmediği şey ise hayatında ilk defa içki içtiğiydi. İçkinin onu bu kadar etkileyeceğini bilemezdi. Ya peki düğün gecesi yaşadıkları! Kalbi hızla çarpmaya başlamıştı. Nasıl olurdu böyle bir şey. Hâlâ Alper için acı çekerken o adamı düşündüğünde kalbi neden kilometrelerce koşmuş gibi hızla atıyordu. Bir buhranın eşiğindeydi artık kendini tanıyamıyordu.

Alper onun ilk aşkıydı. Onu çocukluğundan, yalnızlığından çıkarıp yüreğini sımsıcak duygularla tanıştırmıştı. Ama kalbi onun için hiç göğüs kafesini delercesine atmamıştı. Böyle şiddetli bir duygunun varlığından bile haberdar değildi. Ta ki o adamla karşılaşana kadar. Alper onun için sevgi, aşk, aile ve hayat demekti. Sonra bir sabah her şey ansızın bitmişti. Tüm bunları kaybettiği için mi bu kadar çok acı çekiyordu.

Alper onu suçlamıştı, çünkü arkadaşlıkları boyunca onun istediği biçimde kendisine dokunmasına izin vermemişti ama yine de onu sevmişti. Onunla birlikte olmaktan, arkadaşlık yapmaktan büyük mutluluk duymuştu. Birlikte çok güzel günler geçirmişlerdi. Aşk neydi, sevgi neydi peki ! Elif bu düşüncelerle koltukta uyuya kalmıştı. İşte yine aynı şey oluyordu Alper diye seslenirken yine o adam karşısına çıkmıştı. Rahatsız bir şekilde nefes nefese uyandığında koltukta uyuyakaldığını anladı. Ayağa kalkarak yatak odasına geçti.

Elif oldukça yoğun bir hafta geçirmişti. Sabah erkenden işe gidiyor akşamın geç saatlerine kadar çalışıyordu. Ama o böyle olmasından şikayetçi değildi. Bir haftayı bu şekilde geçirmişti. Cuma günü ise Erdal Bey yanına gelip iki kişilik davetiyeyi ona uzatmıştı. Akşam eve gittiğinde Tamer'i aramıştı tiyatro için eşlik edip edemeyeceğini sorduğunda Tamer sevinç çığlıkları atmıştı. Bu süreç içinde Şerife onu iki defa aramıştı. Telefonda sesi oldukça mutlu çıkıyordu.

Kapının zili çaldığında çıkmak için hazırdı.

"Elif buradayım!"

"Geliyorum ." dedi megafondan seslenerek.

Dışarıya çıktığında hayretle Tamer' baktı. " Arabayı nereden buldun ?" diye sordu.

" Bir arkadaşımdan ödünç aldım."

"Taksiyle gidebilirdik."

"Ehliyeti geçen ay aldığıma bakma on üç yaşımdan beri araba kullanıyorum ."

"Korktuğumu mu ima ediyorsun!"

"Bilmem!"

"Peki o zaman binelim arabana korkup korkmadığımı test edersin ." Elif yumuşacık bir ifadeyle Tamer'e bakmıştı.

" Ayrıca bu akşam kavalyem olmayı kabul ettiğin için teşekkür ederim ."

"Benim için büyük bir zevk !"