ALDANIŞ(Tamamlandı)

3.BÖLÜM

3.BÖLÜM

Elif, İstanbul'un mütevazı semtindeki apartman dairesine girer girmez kendini yatak odasına attı. Yatağının üzerine kıvrılırken acıyla inledi. Bu benim başıma gelemez ,beyninin içinde sürekli aynı ses yankılanıyordu. Geceye ait her şey bir film şeridi gibi gözünün önünden akmaya başlamıştı. Alper'i, Alper'in sevgilisini sonra o adam. Alper'den kurtulmak, artık onu önemsemediğini göstermek isterken ... gururunu ancak bu şekilde kurtarabileceğine inanmıştı. Onu yaralamak istemişti tıpkı kendisinin yaralandığı gibi. Sonra her şey karmakarışık olmuştu zihninde. Alper'in kırgın, kızgın bakışlarını anımsarken diğer adam belirdi gözünün önünde. Birden kıpkırmızı olduğunu hissetti. Kendini anlayamıyordu. Adama verdiği tepkiler şüphesiz içkinin yan etkileriydi. Gözünün önünde beliren görüntüleri silmek istercesine üzerindeki örtüyü başının üzerine çekti. Bu utanç gecesini unutmalıydı ama görüntüler gözünüm önünden bir türlü gitmiyordu. Geceyi hiç tanımadığı bir adamın evinde geçirmişti. Üstelik onunla aynı yatağı paylaşmıştı. Bu gerçek bir kez daha ürpermesine neden olmuştu. Ne kadar süre öylece yattığını bilmiyordu. Telefonu çaldığında vaktin bir hayli ilerlediğini fark etti. Neredeyse öğlen oluyordu. Bu arayan Şerife olmalıydı. Telefonunu açmaz ise daha çok merak edeceğini biliyordu. Ağır, isteksiz adımlarla şifonyerin üzerindeki telefonu eline aldı. Tahmin ettiği gibi arayan Şerife'ydi.

"Elif, iyi misin ? Çok üzgünüm seni öyle bir başına bırakıp gittim. Sana ulaşmaya çalıştım ama bir türlü ulaşamadım ."

"Şerife!"

"Sesin ölü gibi çıkıyor."

"Uykusuzum ondandır."

"Bana kızgın olduğunu biliyorum ama her şey o kadar ani gelişti ki inşallah düğünümüz bu yüzden ertelenmez."

"Sen neler söylüyorsun?"

"Sana söyleyemedim ben hastanedeyim."

"Hastanede misin!" Elif birden heyecanlanmıştı, telaşla bağırdı. "Neden beni daha önce aramadın! İyi misin peki?"

"Ben iyiyim ."

"Niçin hastanedesin, bir şey mi oldu ?"

"Telaşlanma ben iyiyim. Kayınvalidem dün akşam aniden kalp krizi geçirmiş. Onun için hızla ayrıldım. Rasim, kardeşleri perişan halde. Hepimiz yoğun bakım ünitesinin önünde onu bekliyoruz."

"Peki durumu nasıl şimdi?"

"Doktorlar şimdilik tehlikeyi atlattı diyorlar, ama sonuçlar henüz elimize ulaşmadı."

"Geçmiş olsun. "

"Elif ben çok üzgünüm , Rasim annem ölüyor hemen gel deyince ne yapacağımı şaşırdım. Bir an hiçbir şey düşünemedim. Sana ulaşmaya çalıştım, öyle şaşkındım ki... böyle olmasını istemezdim."

"Sen bunları düşünme şimdi ."

"Nasıl düşünmem. Seni oraya zorla getirdim, sonra seni yarı yolda bıraktım ." "Beni affedebilecek misin? Her şey o kadar ani gelişti ki telefon geldiğinde sen yanımda yoktun. Sonra seni aramaya çalıştım. Etrafıma bakındım bir türlü göremedim seni. Telefonunu aradım. Mesaj bıraktım. Rasim çok telaşlıydı, ben öldü diye hastaneye gittim." "Taksiye nasıl atladığımı hastaneye nasıl gittiğimin farkında değilim."

" Ben iyiyim. Sen beni düşünme şimdi durumu nasıl?" Birazdan yanına geliyorum."

"Beni affettin değil mi !" "Sen şimdi gelme istersen akşamüstü gelirsin. Evden getirmeni istediğim bazı şeyler var onları da getirirsin. Sana bir şey daha soracağım. O yani onunla karşılaştın mı?" Şerife'nin sesi kısık çıkıyordu Elif arkadaşının ne sorduğunu bir türlü anlayamıyordu.