ALDANIŞ(Tamamlandı)

17.BÖLÜM

17.BÖLÜM

Elif öğlen çömlek kursundan henüz yeni çıkmıştı ki ansızın Hazar'la burun buruna gelmişti.

Şaşkınlıkla karşısındaki adama baktı. "Neden bu kadar şaşırdın ?" dedi genç adam onu baştan aşağı süzerken.

"Senin çok yoğun çalıştığını biliyorum ."dedi Elif düşünceli bir şekilde. Bir gün öncesi gözünde canlanmıştı. Hazar bugün de kendine izin vermiş olamazdı.

Hazar yine onun düşüncelerini okumuştu. "Ben de insanım ve öğlenleri acıkır, yemek yerim. Bu yakınlarda çok güzel bir restoran biliyorum ." genç kadına elini uzatmıştı. Elif ona uzanan sıcak sert eli tuttu. Kalbinde yine kelebekler uçuşmaya başlamıştı. Kaçamak yapan üniversite öğrencileri gibiydiler.

Evde tuhaf şeyler oluyordu. Hizmetliler aralarında fısıldaşıyorlar o odaya girdiğinde ise birbirlerini işaretleşiyorlardı. Hepsi telaşlı, garip bir halleri vardı. Sürekli hareket halindeydiler fakat ortada görünen bir şey yoktu. Hazar da onlardan pek farklı değildi. Sık sık onlarla bir araya geliyor onlara bir şeyler söylüyordu. Elif şaşkındı kendini dışlanmış gibi hissediyordu. Sonunda bir gün Hazar'a neler olduğunu sormuştu. Hazar ise suskunluğa bürünmüştü.

Ama tuhaflıklar bunlarla sınırlı değildi. Şerife telefonda sürpriz bir şekilde çok yakında Türkiye'ye geleceğini söylerken sesi oldukça gizemli çıkıyordu. Elif ne zaman diye sorduğunda ise nedense soruyu geçiştirmişti. Galiba tuhaflık ondaydı ve çıldırıyordu.

Sabahın erken saatlerinde dışarıdan gelen seslerle uyanmıştı . Bahçe de bir şeyler yapılıyordu. Merakla yatağından kalkıp pencereye doğru ilerlemişti fakat bir şey anlayamamıştı. Bahçenin eve uzak kısmında büyük açılmamış paketler yığılıyordu. İnşaat malzemesi ya da herhangi başka bir şey olabilirdi Elif ne olabileceğini bir türlü çözememişti.

"Hazar bahçede inşaat mı yapılacak?" pek inşaat malzemesine de benzemiyordu ama ne olduğunu iyiden iyiye merak etmeye başlamıştı. Başını biraz daha cama doğru yaklaştırmıştı. Sanki yığınların arasında plastiğe benzer bir şeyler de vardı. Çok garipti doğrusu.

"Neden öyle düşündün?"

"Bahçenin bir köşesine malzeme yığıyorlar."

Hazar birkaç adımda yanına gelmişti. Elif'in baktığı yöne kısa bir bakış fırlatmıştı. "Dışarıdan duran şeyleri mi kastediyorsun?"

"Evet evet ."

"Bilmiyorum !" Hazar'ın sesi telaşlı mı çıkmıştı! Elif dikkatle Hazar'ın yüzüne baktı. "Benim şimdi çıkmam gerekiyor ."

"Ama..."

" Boş ver ." Hazar kaçarcasına odadan çıkmıştı birkaç dakika sonra aklına bir şey gelmiş gibi tekrar odaya girmişti.

"Sen daha hazırlanmadın mı ?" Elif şaşkın şaşkın genç adamın yüzüne bakmıştı. "Unutmuşum bugün kursun yok değil mi!"

"Evet yok ."

"Sen yine de hazırlan babamlara götürürüm seni ."

"Evde kalmak istiyorum ."

"Akşam sana söylemeyi unuttum. Dün annem telefon açmıştı bugün seni bekliyorlar ." "Şimdi hazırlanıyor musun ?"

"Sen git ben daha sonra giderim ."

"Ben getiririm seni." Hazar'ın sesi nedense yine biraz telaşlı çıkmıştı.