ALDANIŞ(Tamamlandı)

1.BÖLÜM

ALDANIŞ

1.BÖLÜM

"Elif çok üzgünüm, seni buraya getirmek için ısrar etmemeliydim. Ben onların da buraya gelebileceğini hiç düşünemedim. Gidelim mi?" Şerife arkadaşını incelerken başını pişmanlıkla iki yana sallıyordu. 'Şansın böylesi' dedi kendi kendine mırıldanarak, gece kulübünden içeriye adım atar atmaz karşılarında onları görmüşlerdi.

"Ben iyiyim. Daha da iyi olacağım ." Elif umursamaz görünmeye çalışan mavi gözlerini yeniden dans pistine çevirdi. Bir süre oturduğu yerde kalabalık pistte dans eden kadınlı erkekli insanları izledi. Birbirinden şık kadınlar ve erkekler kendilerinden geçmişçesine dans ediyorlardı. Çeşitli ışık oyunlarıyla dans pisti önce renk cümbüşüne bürünüyor , bir an güneşli gündüz sonra ay ışığıyla geceye dönüşüyordu. Pist yeniden bir süreliğine karanlığa bürünmüştü ama bu durum çok fazla sürmeyecekti. Şimdi geceydi ve ay ışığı tepelerindeydi.

" Elif gidelim buradan." diye yineledi Şerife.

Ama Elif arkadaşının seslenişini duymuyordu. Dalgın, sabit bakışlarla karanlığı izlemeye devam ediyordu.

Şerife hayal kırıklığı dolu, şüpheli bir ifadeyle yeniden arkadaşını incelemeye aldı. Elif tamamen kendi kabuğuna çekilmiş, bomboş gözlerle karanlığı seyrediyordu. Yüzünden ise bir şey okumak imkânsızdı. O her zamanki Elif'ti. Nasıl bu kadar sakin kalabiliyordu, onca olay yaşanmıştı ve tek kelime etmemişti. Belki de sakin görünmeye çalışıyordu ! Onun yerinde olsaydı çoktan piste çıkmıştı ikisini de paramparça etmişti. Bu ışık oyunları insanın dengesini bozuyordu. Geceden sonra sabah olmuştu ve güneş tepelerindeydi artık. Sıkıntıyla gözlerini etrafında gezdirdi. Onlar ise hala pistte sarmaş dolaş dans ediyorlardı. Fark edebildiği ilk şey onlar olmuştu. Allahtan Elif'in oturduğu pozisyon bu defa onları görmesine engeldi. Aslında kendisi de tam olarak göremiyordu. Alper'in sırtı dönüktü yalnızca yan profilden çok az görünüyordu. Onu nerede olursa olsun tanırdı. Kim bilir belki de o da onları fark etmişti ve görmezden geliyordu.

Bakışlarını yeniden Elif'e kaydırdı. Hayretle elindeki içki bardağına baktı. Ne zaman almıştı o bardağı eline! Elif içki içmezdi ki... Garsonlardan biri bırakmış olmalıydı. Bir şeyler söylemek için dudaklarını kımıldattı sonra vazgeçti. Bakışlarını yeniden pistteki ikiliye çevirdi. Onlar insan olamazlardı, iğrenç yaratıklardı. Yaptıklarından utanmadan, sıkılmadan! Hiç mi vicdanı sızlamamıştı. Elif'i hiç sevmemiş, ona değer vermemişti. Güzel yüzünde önce acı bir ifade belirmişti sonrasında ise büyük bir öfke. Bu böyle olmayacaktı! Ezik ezik bir kenarda oturup onları mı seyredeceklerdi! Şimdi yerinden kalkıp yakasına yapışsaydı ne yapardı acaba! Sevgilisini alıp gider miydi! Bir daha insan içine çıkamayacağı kesindi. Ama Elif bu durumda daha çok üzülürdü. Bir şeyler yapılmalıydı ama ne!

' Biraz düşün Şerife biraz düşün!' Kendi kendine mırıldandı yeniden. Kafası hızla çalışmaya başlamıştı. Bir iki dokunuşla aklından geçenleri gerçekleştirebilirdi. Ela gözleri şimdi intikam hırsıyla dolmuştu. Eğer Rasim ona öyle bir şey yapacak olsaydı! Bunun düşüncesi bile korkunçtu! Elini masaya vurup sonra kulağına götürdü. Onu öldürürdü ama Rasim böyle bir insan değildi. Değildi tabi. Şüphe bir kurt gibi yüreğini kemiriyordu. Düğün arifesinde böyle şeyler düşünmemeliydi. Ama Elif'e yardım edebilirdi. Alper'in arkadaşlık teklifini kabul etmesi için ne diller dökmüştü Elif'e. Nasıl yapmıştı bunu! Onun bir yılan olduğunu nasıl olup da anlayamamıştı! Sersem kafam! Bu yaşananlarda kendisinin de payı vardı. Ama bilemezdi, Alper'in bu kadar hain olabileceğini tahmin edemezdi. Üstelik arkadaşlar arasında yılın çifti seçilmişlerdi.