Sabah gözlerimi açtığımda bir batma hissetmiştim. Gözlerimi tekrar kapatıp kafamı geriye doğru yasladım. Bu sefer de kafam yumuşak bir şeye çarptı. Gözlerimi tekrar açmayı denediğimde batan şeylerin mor saçlar olduğunu anlamıştım. Ayrıca kafamı çarptığım şey de koltuğun yastıklarıydı.
Gözlerimi ovalamaya başladığımda mor saçların sahibi kafasını bana doğru çevirdi.
"Uyandın mı?"
Kafamı salladım. Gülümseyip, bulunduğumuz daracık alanda kollarını belime doladı. Gözlerini kapatıp yüzüne huzurlu bir gülücük yerleştirdi.
Sehpaya uzanıp telefonumu elime aldım. Saate baktığım sırada mırıldandı.
"Benimle ilgilensene."
Telefonumu geri sehpaya koyup kollarımı omuzlarına koydum.
"Bugün okula gitmem gerekiyor."
"Seni bırakmamı ister misin?"
Kafamı sallayıp yüzümü boynuna koydum. Bir süre daha öyle kalıp yukarı çıktık. Gardrobumdan kıyafet seçtikten sonra ona döndüm.
"Babamın eşofmanlarından başka kıyafeti yok. Sana farklı bir kıyafet veremeyeceğim için üzgünüm."
"Sorun değil."
Gülümseyip lavaboya girdim ve üzerimi değiştirdim. Lavabodan çıktığımda o da dün üstünde olan kıyafetleri giymiş, verdiğim eşofmanları katlayıp yatağa koymuştu. Gülüp kollarımı kaldırarak gerindim.
"Bence sen bu kazağı giyme. Kollarını kaldırınca karnın gözüküyor."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İşaret parmağı ile karnımın sağ tarafına dokundu. Kollarımı hemen karnıma götürüp gülmeye başladım.
"Yoksa sen gıdıklanıyor musun?"
Şaşkınlıkla karışık bir gülücük atıp üstüme yürüdü.
"Yaklaşma!"
Bir anda beni gıdıklamaya başladığında kendimi yatağa attım. Üstüme çıkıp gıdıklamaya devam etti.
"D-dur! Y-yeter!"
Benimle birlikte o da gülüyordu.
"Yeter dedim Levo!"
Son söylediğim cümleden sonra durdu. Bir süre birbirimize baktık fakat bakışmamız telefonumun çalması ile bölündü. Arayan Saku idi.
"Arayan kim?"
"Saku."
Üstümden kalkıp yatakta yanıma oturdu ve telefonu eline aldı.
