Kaderine Mahkum

*bölüm yedi*

Esilla,savaş ve uzay'ın kafası refleks olarak kapıya dönmüştü.befra kulağına gelen tartışma sesleriyle savaşın odasının kapısını korkuyla açmıştı.karşılaştığı manzara onu dehşete düşürmüştü.hemen yerde dizlerinin üzerine düşmüş ablasının yanına gidip dizlerinin üzerine çöktü.

Abla n'oldu sana böyle ? Derken bir yandanda yerde olan ablasını ayağa kaldırıyordu.

"Birşeyim yok canım"dedi savaşa bakarak.befra ablasına sen ne sacmalıyorsun bakışı atıp,karşısın arka arkaya duran DEMİRHAN kardeşlere doğru birkaç adım attı uzayın hemen önünde duran savaşın karşısına geçip ne istiyorsun ablamdan?"senin kızkardeşini kaçıran o değil abim emir. diyip hemen arkasında duran ablasını işaret etti ve neden bütün sinirini ve öfkeni ondan çıkarıyorsun sorabilirmiyim?"dedi

Savaş tam azını açmış ben ona...diyecekti ki esilla'nın konuşmasıyla sözü kesilmişti.

"Uzay,befra bizi beş dakika yalnız bırakabilirmisiniz?"befra'nın itiraz etmesine rağmen çıkmasını istemişti esilla.uzay ve befra'nın odadan çıkmasından sonra esilla savaşa ölümcül bakışlarını atıp tam karşısında durdu.savaş ilk defa bu kadar dik başlı,gururlu,geri adım atmayan bir kız tanımıştı.ona hakaret etmiş ve onu darp etmişti ama ona rağmen hala geri adım otmıyor savaşa kafa tutup tokat atma cesaretinde bile bulunmuştu hemde üç defa.

Esilla savaş'la arasındaki mesafeyi yok denecek mesafeye getirip."eğer bir daha bana dokunma cesaretinde bulunursan o ellerini kırdıtmasını iyi bilirim savaş DEMİRHANN bunu bilmiş ol."

Savaş esillanın cesaretine her seferde biraz daha hayran oluyordu."dokundum diyelim ellerimi kime kırdırtacaksın?"dediğinde

Esillanın söylediği şeyle geçen siniri tekrardan alev almıştı."emin ol ki sözlüm bana bu şekilde dokunduğunu tokat attığını duyarsa elini kırmakla uğraşmaz direk kafana sıkar."esilla savaşa bunları söyledikten sonra kapıya yöneldi.savaş'ın dediği şeyle olduğu yerde durdu.

"Sana dokunduğumu duyduğunda kafama sıkıyorsa seni öptüğümü duyduğunda bana neler yapar acaba merak ettim de?dedi sinirle solurken

Esilla tekrardan savaş'a döndü." bu dediğini bende çok merak ediyorum"dedi kafasını dik tutmamya çalışarak.

Savaş esillanın kolunu sert bir şekilde tutup kendine doğru çekti esillayı."beni tanımıyorsun esilla benim ne denli tehlikeli biri olduğumu bilmiyorsun. Ben ne senin sözde sözlün olan berzan'dan ne baban olacak şiyardan nede o abilerinden korkarım.sana benden küçük çok küçük bir tafsiye benim damarıma basma eğer damarıma basarsan sana gerçek savaşı gösteririm ve canın çok yanar,yakarım .anladınmı beni?" dedi

Esilla kolunun acısına rağmen kahkaha atarcasına güldü."ben ne senin tehtitlerinden nede gerçek yüzünden korkarım.hem bendende sana küçük bir tafsiye beni yakında kocam olacak adamı ve ailemi küçümseme.hani sen bana diyorsun ya hep beni tanımıyorsun diye asıl sen beni ve benim ailemi tanımıyorsun DEMİRHAN"

Savaş esillanın dediği şeylerin içinde sadece "kocam olacak adam"lafına takılmıştı esillanın kolunu bırakıp sakinleşmeye çalıştı azını açıp birşey dese kendine hakim olamayıp esillayı inciteceğini biliyordu"defo,defol git lan çık git gözüm görmesin seni."esilla savaş'dan bu hareketi beklemiyordu kendi evinde resmen kovuluyordu.

"İki gün sonra o cenabet yüzünü birdaha görmeyeceğim diye çok mutluyum o yüzden şimdi birşey demiyorum sana savaş bey ama şunu da iyi bil ki iki gün tam iki gün sonra sen defolup gideceksin bu evden"dedi kapıyı işaret ederek.ve çıktı odadan hemen kendi odasına girip aynada yüzüne baktı nasılda hırpalamıştı savaş onu.hem niye delirdi ki bu deli diye düşündü sahi neden birden bire sinirlenmişti ki. Savaşın ona dediklerini hatırlayınca.