Η Ζωή Τώρα Αρχίζει

κεφάλαιο 21

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου,  1965

Πλέον ζούμε μαζί... Μόνοι μας στο σαλόνι συζητάμε..

Π: πως νιώθεις λουλούδι μου?

Εγώ: έχω αναμεικτα συναισθήματα...  Δεν μπορώ να το εξηγήσω...

Και αγκαλιαζόμαστε

Π: μου φαίνεσαι λίγο χλωμή αυτές τις μέρες..

Εγω: χλωμή?  Για μένα μιλάς?

Π: όχι καλέ στον τοίχο το λέω. Εσύ για ποια λες να το λέω?

Εγω: εε μου φάνηκε λίγο περίεργο που το άκουσα μωρέ γι αυτό... Μη με παρεξηγειτε κύριε Παπαχρηστου...

Π: μα δεσποινίς Δημητρίου... Ο αδελφός σας σάς φωνάζει.

Εγώ:  αμάν αυτό το παιδί συνέχεια!

Πάω στη κουζίνα ...

Εγω: τι θες ρε?

Ανδρέας : ήθελα να σου πω ότι εγώ οι μικρές και η μαμά με το μπαμπά θα πάμε στο Μοναστηράκι.  Αν είναι ελάτε όταν τελειώσετε εντάξει?

Εγω: εντάξει

Και μετα από λίγο έφυγαν...

Έπειτα ετοιμαστηκαμε να φύγουμε για μοναστηράκι..

Καθισαμε στον Θανάση με τα κεμπάπ...  Ήταν τόσο νόστιμα...  Οι μυρωδιές κατεκλιζαν την μύτη μου αλλά με είχε πιάσει κάτι σαν ανακατωσούρα μέσα στο στομάχι μου...

Στο τραπέζι...

Νίνα : Άντα φάε λίγο...

Εγω: θα φάω αγάπη μου απλά τώρα δεν νιώθω και πολύ καλά...

Ανδρέας: την ξεζούμισες ρε μπαγάσα?

Πέτρος : Ανδρέα... Δεν είμαστε μόνοι... Υπάρχει κόσμος εδώ...

Μαμά : εχει δικιο ο Πέτρος παιδί μου...

Ανδρεας : νταξει μωρέ απλά την βλέπω και λίγο χλωμή...

Εγω: κι εσύ.?

Ανδρέας : γιατί ποιος άλλος?

Πέτρος : εγώ.. Μου φάνηκε το πρωί αλλά πρέπει να εξακολουθεί να είναι..

Μαμά : καμιά ίωση θα περνάς..  Ηρέμησε..

Μπαμπάς : ηρέμησε φάε λίγο μπορει να νιώσεις και καλύτερα....

Έφαγα μία μπουκιά,  και η μια έφερε τη δεύτερη και η δεύτερη την τρίτη και ούτο κάθε εξής...

Με κοιτούσαν όλοι περιεργα..

Π: μη τρως λαίμαργα αγάπη μου! Δε θα στο πάρει κανείς το πιάτο.... Δικό σου είναι..

Ανδρέας: εκεί που ανακατευοσουν τώρα πείνασες?

Γιωτουλα : ούτε έγκυος να ήσουν!

Και μου πέφτει το πιρούνι.  Όλοι γυρισαν και με κοιτούσαν.

Μαμά :  τι λέει η μικρή?

Εγω: μικρή είναι ότι θέλει λέει...

Μαμα: ξέρεις κάτι και δε μας το λες?

Πέτρος : δε ξέρουμε τίποτα κυρία Δήμητρα...  Θα ήταν μια παροδική αδιαθεσία..

Μπαμπάς : μακάρι...

Εγω: δηλαδή θέλετε να μου πείτε πως αν κάνω παιδί δεν θα είναι καλοδεχούμενο?  Δεν υπάρχει περίπτωση να το ρίξω ή να κάνω το ίδιο λάθος με εσάς!!

Ανδρέας: μη φωνάζεις καλό μου...

Μαμα: και Φυσικά είναι καλοδεχουμενο! Απλά θα δυσκολευτείς εσύ κυρίως στις σπουδές σου.. 18 χρονών κοπέλα...

Π: ας σταματήσουμε να μιλάμε γι αυτό..  Είναι απλά υποψίες... Θα τα δούμε όλα στη συνέχεια...

Εγώ άρχισα συνέχεια να αναρωτιέμαι αν είμαι έγκυος η όχι...  Έπρεπε να ξέρω... Μετα όμως ξεχάστηκα λόγω της βόλτας και όλου του κλίματος

Μια μικρή διευκρίνιση...

Λόγω τυπογραφικου λάθους θέλω Να διορθώσω κάτι..

Τα διδυμα μας θα κλείσουν τα 18 και όχι τα 17 ... Λάθος μου και ζητάω συγνώμη. Καλή ανάγνωση