Η Ζωή Τώρα Αρχίζει

Κεφάλαιο 19

Παρασκευή  23 Φεβρουαρίου,  1965

Γύρισαμε από το σχολείο! Πάμε στο σπίτι και βλέπω τη μαμα και τον μπαμπά στον καναπέ να μιλούν!

Μαμά : καλώς τα μου!

Εγώ : γεια σας...

Ανδρέας : ( τρέχει προς το μέρος του και αγκαλιάζει τον μπαμπά μας,  κλαίει) Μπαμπά μου...

Μπαμπάς : παιδί μου... Ανδρέα μου... 

Πάω κι εγώ μαζί τους και τον αγκαλιάζω..

Εγώ : μπαμπάκα μου...

Μπαμπάς : κοπέλα μου...  Ψυχή μου...  Μακρομαλλουσα μου...  Δε σας χάρηκα.. Δε σας χάρηκα όσο έπρεπε...

Εγώ : θα μας χαρεις τώρα μπαμπά!  Έχουμε πολύ πολύ καιρό ακόμα!  Τίποτα δε θα μας εμπόδισει

Μπαμπας : έτσι αυτό θέλω να άκουω.  Τώρα που έχουμε και αρκετά χρήματα θα ζήσετε αξιοπρεπώς...

Πέρασε η ώρα μας συζητώντας για τη ζωή μας...  Στοιχεια που ήθελε να μάθει ο πατέρας μας.  Και μάθαμε Στοιχεια και για αυτόν!  Τον σηκώσαμε μετά και τον πήγαμε για ύπνο.. Είχε κουραστεί Αρκετά

Μαμά : θες να τον καλέσω σήμερα για φαγητό?

Εγώ : το βράδυ?

Ανδρέας : όχι το ξημέρωμα...

Μαμα: ΑΝΔΡΕΑ!  Ναι παιδί μου το  βραδάκι...  Θες?

Εγώ : δεν έχω κανένα πρόβλημα.

Μαμά : αλλά πάρε τον εσύ τηλέφωνο Ενταξει?

Εγώ : εντάξει πάω τώρα!

Κοιτάζονται πονηρά μάνα και γιος...

Π: ναιιι?

Εγω: έλα αγάπη μου!

Π: γεια σου ζουζούνι μου!

Εγώ : τι κανεις?

Π: Καλα είμαι και θα μαι ακόμα καλύτερα αν σε δω... Εσύ?

Εγώ : σχετικά με αυτό...  Μπορείς σήμερα το βράδυ κατά τις 8 να έρθεις σπίτι να φάμε?

Π: βεβαίως!  Και θέλω κιόλας να δω και τον πατέρα σου...

Εγώ : ωραία λοιπόν σε περιμένω!

Π: όπως πεις αγάπη μου...

Εγώ: Αντε τα λέμε!

Π: γεια σου κορίτσι μου!

Εγώ : γεια!

Μαμά : όλα εντάξει?

Εγώ: ναι!

Πέρασε η ώρα...  Ξύπνησε ο μπαμπάς μου και άρχισε να ετοιμάζεται.. Μετάε ρώτησε τι συνέβη με τον ιδιωτικό πράκτορα μας και του εξήγησα..  Αν και ήξερε..  Ήταν χαρούμενος...

Ετοιμάστηκα!  Έκανα το μαλλί λου κότσο σινιον! Έβαλα ένα μπλε σκούρο μακρύ Φόρεμα.. Και κάτι γοβακια!  Ο αδελφός μου το κλασσικό αγαπημένο του πουκάμισο σε χρώμα του γάλακτος με το παντελόνι του...  Και οι μικρές με κάτι φρουφρουρενια φορέματα με τα μαλλιά τους λυτά.

Έρχεται ο Πέτρος!  Ανοίγω την πόρτα και τον βλέπω να κρατά ένα μεγάλο μπουκέτο λουλούδια... Με φιλά!

Π: μερικά λουλούδια για το λουλούδι μου!

Εγώ : αααωω ευχαριστώ πολύ!

Π: Για σένα τα πάντα !

Χαιρετηθήκαμε όλοι!  Είπε το προσωπικό του ευχαριστώ ο μπαμπάς μου στον Πέτρο γιατί χάρη σε αυτόν είναι μαζι μας! Καθισαμε για φαγητο!  Φάγαμε Σολωμό με μια λευκή σως και πατάτες...

Σε καποια στιγμή κλωτσάει ο αδελφός μου τον Πέτρο! Ο Πέτρος μπλόκαρε..  Τον έπιασε η αμηχανία...  Κοκκίνισε...

Εγω: αγάπη μου!  Γιατί κοκκίνισες?

Γιώτα : τον κλώτσησε ο Ανδρέας!

Εγώ : το είδα αγάπη μου...  Το είδα...

Π: λοιπόν...,  σηκώνεται!  Φτιάχνει τον γιακά του.. Και γονατίζει.. Ανοιγει ένα κουτάκι που μέσα του έχει ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι και λέει..

         Θες να  γίνεις μια κυρία Παπαχρηστου?

Γυρνάω τους κοιτώ όλους...  Όλοι με κοιτούσαν!  Περίμεναν την Απάντηση μου!  Μου χαμογελούσαν...  Οι μικρές μου κουνούσαν καταφατικά το κεφάλι.. 

Γυρνώ και λέω στον Πέτρο :

" μα είμαι μικρη για να παντρευτώ από τα 17 "

" θα κανω υπομονή για σένα!  Αφού σε αγαπάω!!! "

" Μμμμμμμ... Για να το σκεφτώ....  Ναιιι λοιπόν!!!!"

Με σηκώνει στα χέρια του και με φιλά!  Όλοι χειροκροτούσαν.  Είχαν χαρεί πολύ!  Εγώ όμως περισσότερο!

Αργότερα....

Μπαμπάς: έχουμε μια πρόταση Εγω και η γυναίκα μου για σένα παιδί μου...

Π: πείτε μου παρακαλώ...

Μπαμπάς : μας περισσεύει ένα δωμάτιο ακόμα...  Τι θα λέγατε...  Αν ερχόσουν να μείνεις σε εμάς.. Να έφευγες από τον αδελφό σου.. Να έμενες μαζί μας ...

Α: κι εγω μόνος μου στο δωμάτιο?

Μαμά : εεε ναι!

Π: ασφαλώς!  Θα είμαι μαζί με την Άντα συνέχεια...

Εγω: αχχχ τι ωραία!

Μπαμπάς : αύριο κιόλας θα πάμε να βρούμε κρεβάτι... Τα υπόλοιπα τα έχει...

Π: άρα από αύριο θα μένω εδώ?

Μαμα: ναι.

Π : ωραία μισο λεπτό...

Παίρνει τηλέφωνο τον αδελφό του και του λέει να φέρει τα πράγματα του αύριο στο σπίτι μου.

Π: να μη χανουμε χρόνο!

Εγώ : αγάπη μου!  Και τον αγκαλιαζω

Μετα βάλαμε μουσική .. Χορέψαμε βαλς σε ζευγάρια ενώ ο Ανδρέας είχε δύο συνοδούς.