Η Ζωή Τώρα Αρχίζει

Κεφάλαιο 18

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου,  1965

Έχω κάτι μέρες να σου γράψω...  Όλα είναι τόσο καλά που δε το πιστευω! Οι επιχειρήσεις του μπαμπά πέτυχα και αύριο θα έρθει σπίτι...  Στο σχολείο όλα είναι μια χαρά και εγώ τα έχω με τον Πέτρο... 

Σήμερα έγραψα έκθεση ... Η καθηγήτρια μου είπε ότι είναι η καλύτερη από όλο το σχολείο... Πήρα τηλέφωνο να το πω στον Πέτρο. Χάρηκε τόσο πολύ που μου υποσχέθηκε ότι θα βγούμε σήμερα εγώ εκείνος και ο Άνδρεας... Θα μας πάει σε μια ταβέρνα λίγο πιο έξω από τους Αγ.Αναργυρους!

Πέρασε η ώρα και άρχισα να ετοιμάζομαι. Λούστηκα,  βάφτηκα, ντύθηκα..  Έβαλα ένα μωβ φόρεμα και έκανα τα μαλλιά μου κυματιστα...

Ο Ανδρέας έβαλε το αγαπημένο του μπλε πουκάμισο με μια ζακέτα και ένα ωραίο παντελόνι.

Χαιρετήσαμε τη μαμά και τις μικρές... Και φύγαμε.  Κάτω μας περίμενε ένα μπλε γαλάζιο Σκαραβαίος αυτοκίνητο με οδηγό τον Πέτρο.  Βγήκε έξω. Έκαναν το συνθηματικό τους με τον Ανδρέα,  ενώ έμενα με  αγκαλιασε και με φίλησε. Μπήκαμε στα πίσω κάθισματα για ασφάλεια . Μετα από καμία ώρα φτάσαμε εκει... 

Όπως μας είπε,  εκεί μεγάλωσε. Έχει φίλους...  Αλλά και εχθρούς εντός εισαγωγικων.  Με άλλους είχε τσακωθεί πάνω στο παιχνίδι με άλλους επειδή βαρεσαν την αδελφή του.

Εγω: είσαι υπερπροστατευτικος βλέπω

Π: και με σένα δε θα θέλω να πάθεις κακό.

Καθίσαμε για φαγητο εκεί που μας είχε υποσχεθεί. Σαν τζέντλεμαν που είναι μου τράβηξε την καρέκλα να να καθίσω.  Δίπλα μου καθισε ο αδελφός μου και απέναντι μου, ο Πέτρος.

Παραγγείλαμε μια χωριάτικη σαλάτα,  μακαρόνια με γαρίδες οι οποίες ήταν πεντανοστιμες, μια μερίδα πατάτες που της λατρεύω και κάτι...  Πόσιμο πήρα εγώ λεμονιτα και τα αντράκια μας, μια κανατουλα κρασί ... Αλλά με ρέγουλα!

Η ώρα πέρασε τόσο ευχάριστα που δεν καταλάβαμε ότι είχε πάει μια το βράδυ σχεδόν. Έπρεπε να φύγουμε γιατί αύριο  είχαμε σχολείο.

Φτάσαμε γρήγορα σπίτι. Μας ανέβασε πάνω ο Πέτρος!  Ανοίγει ο Ανδρέας την πόρτα. Μπαίνουμε μέσα και μας έπιασε ψύχος. .. Η μπαλκονόπορτα ήταν ανοιχτή!  Πάω την κλείνω και κάθομαι λίγο στον καναπέ. Έρχεται δίπλα μου ο Πέτρος και άρχισε να με φιλά.

Α: αχχχ μου θυμίζετε εμένα με τη Μαρία..

Εγω : μη το σκαλίζεις αυτό το θέμα ...

Π: χωρίσατε?

Α: ναι ο θάνατος!

Γύρνα και με κοιτά...  Του εξήγησα πάνω κάτω τι συνέβη...  Στεναχωρήθηκε πολύ ..

Π: για αυτό μη χάνουμε χρόνο! , και με φιλά.

Α: ευτυχώς που οι υπόλοιποι κοιμούνται.. 

Εγώ : γιατί το λες αυτό?

Α: το μόνο που θα σου πω είναι ότι το κρασί ήταν πολύ ωραίο.

Μετα από λίγο, έχοντας με αγκαλιά,  πάμε στο δωμάτιο μου και πέσαμε για ύπνο..

 

Την επόμενη μέρα...

Πάω στο σαλόνι και βλέπω τον Πέτρο να μου κάνει πρωινό! Καθισαμε φάγαμε και μετά φύγαμε και οι τρεις..  Ο Πέτρος για να πάει στο γραφείο του...  Το μεσημέρι θα έρθει ο μπαμπάς μας!  Είμαι τόσο χαρούμενη!