Bitten (Completed)

Going back to the pack

Maar vlak voordat we veranderden zei ik nog snel "Maar doe hem geen pijn"

Ze knikte naar me en we renden naar hem toe. Hij keek een beetje verast van ons, maar probeerde ons hoe dan ook plat te stampen.

"MARY, KIJK UIT, BOVEN JE!!" riep Alice. (btw, als wolf natuurlijk)

Ik keek snel boven me en zag dat er een gigantische voet boven mijn hoofd hing die op volle snelheid op me afkwam. Nog net op tijd kon ik wegduiken. Gelukkig maar.

"Thanks Ally!!" zei ik lachend "Staan we weer kiet" Daar moest ze van lachen.

Maar veel tijd om te klooien hadden we niet, we moesten alert blijven.

Alice kreeg een mooie kans en ze schoot op Bobby af. Ze kwam op zo een manier achter hem te staan dat ze hem kon laten vallen. En dat deed ze ook. Hij viel zo plat op zijn gezicht.

"Doe je hem geen pijn!?"

"Natuurlijk niet"

"Maar wat nu?" waren we eindelijk íets opgeschoten, waren we nog geen stap verder "We hebben niets om hem terug te veranderen"

Alice had gelijk, wat konden we nu doen. We hadden geen tegengif, geen middel om hem terug te krijgen. Maar... nee dat kan niet. Dat komt alleen voor in sprookjes, niet in deze wereld... of misschien wel.

Hij begon weer te bewegen en stond moeiteloos op. "Zo'n pijn kan hij dus niet hebben gehad" zei Alice een beetje spottend. "Nee, ik denk het ook niet, nee"

"Maar nu wat, we hebben geen plan"

"Ik wel, breng me zo dicht mogelijk bij zijn gezicht. Ik doe de rest wel"

"Je gaat toch niet..."

"Jawel, wat anders?"

"Ach, we hebben niets te verliezen"

"Precies, nou, lets go then!"

"Ja ja, ik ben al bezig!"

Het lukte haar weer om achter hem te komen, gelukkig. Ze sprong op zijn rug. Daardoor bukte hij, in een poging om haar ervan af te krijgen.

"Nu Mary, nu!!"

Ik rende op hem af. Toen ik vlak voor hem stond, veranderde ik terug. Ik legde mijn armen om zijn nek en drukte zijn lippen tegen de mijne. Toen ik hem losliet zag ik hem terug veranderen.

Toen hij weer normaal was begon hij gelijk te huilen.

"Het spijt me zo, heb ik iemand pijn gedaan?" zei hij snikkend.

Ik vloog op hem af "Nee, we zijn oké. Wij hebben jou eerder pijn gedaan dan jij ons" weer sloeg ik mijn armen om zijn nek. "Laten we naar de roedel gaan" zei ik toen ik om mijn schouder heen naar Alice keek.

We stonden op, maar Bobby zakte weer in. Ik bukte naast hem neer en sloeg zijn arm om mijn nek. Daarna hielp ik hem weer omhoog. Toen bleef hij gelukkig wel overeind. Alice en ik veranderden en we renden richting de roedel.