Galopem do marzeń

Rozdział 3

Śmierć. Dla bliskiej osoby to straszna katastrofa. Mało ludzi wytrzymuje psychicznie stratę ukochanej osoby. Jednak są też tacy, którzy potrafią się po tym pozbierać i złożyć się na nowo. Coś o tym wiem, bo sama doświadczyłam utraty bardzo bliskich mi osób. A mianowicie moich rodziców. Jedynych osób, które mnie rozumiały. Potrafiły dodać mi otuchy, gdy zawiodłam się najmniej istotną w życiu rzeczą. Potrafiły pocieszyć, kiedy cały świat był przeciwko mnie. Potrafiły przeżywać wszystkie chwile i te złe i dobre, razem ze mną. Nikt nigdy nie będzie w stanie mi ich zastąpić! Tak samo bolesna jest strata ukochanego zwierzęcia, do którego przyzwyczajamy się od chwili, której go dostaliśmy. Zwierze to najlepszy przyjaciel człowieka. Bez względu na to, czy to pies, koń, świnka morska, czy wąż. To coś. Ten ból w sercu po stracie. To nic innego jak PRZYWIĄZANIE! To ta więź, która łączy nas z najmilszą osobą twojemu sercu. Nie ma nic gorszego od straty. To wielki ból, który dzieli nas od najlepszego przyjaciela, rodziny...

Tego się spodziewałam. Ciocia wracając do domu była cała we łzach. Wiedziałam o czym to świadczyło. Odeta zdechła na jej oczach. Kilka minut po przyjeździe cioci do stadniny. Okazało się, że to silny nowotwór. Biedna ciocia. Tak mi jej szkoda. Wiem co czuje. Koń. Jej ukochany koń. I to jeszcze w tak brutalny sposób!

Ciocia pozbierała się jakoś po stracie jej ukochanego zwierzaka. Cały ten tydzień był bardzo bolesny, dla cioci, dla mnie... Ale jakoś się pozbierałyśmy, chodź było bardzo trudno. Ciocia ciągle wspomina arabską klacz. Śni jej się prawie codziennie. Na poprawienie humoru postanowiłam upiec cioci ciasto czekoladowe. Uwielbia je!
Pozbierałam świeżych malin prosto z krzaka, który rośnie w ogrodzie. Nalałam soku pomarańczowego do szklanek i rozłożyłam różowe goździki w wazonie. Cioci bardzo smakowało. Poleciała jej łza radości, gdy opowiedziałam jej, że to specjalnie dla niej. Spędziłyśmy te popołudnie razem delektując się moim wypiekiem.