Bölüm 8:Korkmana Gerek Yok

361 17 22
                                    

Mültidede diğer ponçik karekterlerimiz var 😍 😍 😍 😍

Sonunda hafta sonu gelmişti. Bir-iki gün sonra Murat'tın doğum günü. Nedense bu aralar aklımda hep Burak vardı. Yanlış anlamayın. Alev'in saçının kesimi,Burağı gördüğünde eli ayağının titremesi ve psikopat demesi. Yani benim bildiğim Burak, kendini beğenmiş, züppe, maymun götü.... Ay pardon hızımı alamadım.

Şuan ben, Ceren ve İlayda bizim evde oturmuş,saçma sapan bir filim izliyoruz. İlayda bu iki gün içinde bize baya bi alıştı. Bizde ona.

"Ben pes ediyorum, bu film tam anlamıyla berbat." diye kalktım yerimden.

"Aynen ya sabahtan beri bu aptal filmden hiçbirşey anlamıyorum." Sen neyi anlarsın ki benim saf kankam.

"Biraz dolaşalım ben patladım burda." Dedi İlayda. Hepimiz onaylayıp dışarı çıktık. Halam komşularda olduğu için eğleniriz sanmıştım. Ama yanılmışım.

Sahilde yürümeye devam ediyorduk. Taa ki bir çığlık gelene dek. Bu bir erkeğin sesiydi. Ses ara sokaktan geliyordu. Ceren o tarafa doğru gitmeye başlamasıyla korku vücuduma dağılmaya başlamış, ellerim titriyordu.

İlayda da gidince sesim kısılmaya başladı.

"Gi-gitmeyin."

İkiside çoktan girmiş, ben ise aptal bir çocuk gibi korkuyordum. Ne yapıyorum ben?

Yavaş adımlarla karanlık sokağa girmeyi başarabildim. Ama bir sorun var. Bu iki salak hangi kapıdan girdi ki?

Tam geri döneceğim anda kolumun tutulmasıyla ve boğazımda ki soğuk metalle, buraya gelen ayaklarıma lanet ettim.

Girdiğim yer bir depoydu sanırım.
.
.
.
.

Burak Tekin

Efe içeriye girdiğinde onun yanında Elif'i görmeyi tahmin etmiyordum. Hele boynundaki bıçakla.

"Bırak lan o Elif."

Efe biraz tedirgin olsada bıraktı.
Elif beni gördüğü an yüzü kireç gibi oldu. E kız da haklı. Yerde dört ölü adam ve ellerimin kanlı olması korkutmuş sanırım.

"B-burak." Ah Elif.

"Lan hamam açık gidip gusül abdesti alalım." Mal Murat Elif'i görmesiyle elindeki telefonun yere düşmesi bir oldu.

"M-murat?"

"E-elif ?"

"Lan yeter be!Yoklamamı alıyoruz."

Bağırmamla Elif yere düşüp, ağlamaya başladı. Ama Elif'in ağlaması böyle değil ki. Siktir! Kız kriz geçiriyor.

"Elif, Elif kendine gel!"Sanırım bağırmam bir işe yaramamıştı.
Hatta daha çok ağlamaya başladı.

"Lan piç kıza neden bağırıyon."

"Cenk, kardeşim oradan laf söylemeyi biliyorsan gel bi işe yara pezevenk!"

"Abi dışarı çıkaralım , nefes alsın kendine gelir."

"Murat bi bez falan getir. Elimi sileyim. Cenk cesetleri topla. Efe sende Oktay'ı ara gelsin buraya."

(Oktay'ı merak edenler 😙))

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Oktay'ı merak edenler 😙))

Herkes işin başındayken bende hemen Elif'i kucağıma alıp,dışarı çıkardım. Titrek nefesi boynuma değdiği an derin bir nefes aldım.
Ben Burak Tekinim!Böyle minik şeyler bana sökmez ama...

Ağlaması az da olsa azalsada titriyordu. Onu kendime çekip sarılmama ben bile inanmadım. Geri çekileceğim sırada başım boynuna düştü. Şeker gibi kokuyordu.
Bu kokuyu sevmeme rağmen neden rahatsız olamıyorum ki?Daha çok kalmak istiyorum burada.

"B-burak." Başımı kaldırmadan konuşmaya başladım.

"Efendim"

"Sen şimdi k-katil mi oldun?" Katil, psikopat, sadist, acımasız...Ben bunlar olalı çok oldu.

"Kahraman diyelim."

"Nasıl yani?"

"O adamlar... Dört ay önce iki kız çocuğunu öldürüp dereye atmışlardı. Şimdi diyeceksin neden böyle biri çocukları önemser olsun. Onlar arkadaşımın çocuklarıydı."

"Ah ben özür dilerim fakat polis tarafından tutuklanırsanız?Yani o zaman ne yapacaksınız?"

Hissizce güldüm. Ben ve tutuklanmak?

"Korkar mısın?"

"E-evet."

"Korkmana gerek yok." Boynuna bir iki öpücük bırakıp sözüme devam ettim.

"Ben yanında olduğum sürece..."

Ego Yığını Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin