Ego Yığını

Bölüm 9:Güven

Şu an vücudum hiç olmadığı kadar gerilmişdi. Burağın nefesi ve bıraktığı öpücük kendimi kaybetmeme yeterdi.

"Öhm öhöm!"Bu anın içine edenin kim olduğunu hepimiz biliyoruz. Ceren aptalı tabiki de!

"Yavrılarıımm benim!" Ve bide şapşal Murat!

"İyice kokladın mı beni. Al bikere daha içine çek ki unutmayasın." Ha ha ha ha! Bencil öküzümüz geri döndü.

"Pislik!"

Burak piç smile yapıp sonra kalktı. Cenk ve Efe'yi görmemle depoda olanlar hepsi aklıma geri geldi. Efe bana 'üzgünüm' bakışı attı. Bende burukça gülümsedim.

İlayda Efe'yi görür görmez gözleri ışıldadı.

"Kankişim nasılsın?"

"İyiyim kanki, sen?" Hiçbirşey olmamış gibi davranmak Murat için kolay .

"İyiyim benim canım kankim. Sana diğer arkadaşları da tanıştırayım."

Cenk'i işaret edip konuşmaya başladı.

"Bu Cenk bizim bir arkada oturan, terbiyeli, çalışkan,karı gibi utangaç... Ay pardon yafrım."

Ceren ve İlayda kıkırdadığında ben kendimi tutamayıp gülmeye başladım.

"Bu da benim diğer yakışıklı yafrım Efe . Bu arkadaş biraz fahişedir.Aman dikkat!"

Efe ve Cenk Murat'tın kafasına vurdu. E hak etti. Burak ise sırıtıyordu.Ama çok güzel sırıtıyordu.

"Yedin bitirdin beni."

"Hı?"

Burak yine piç piç gülümseyip yanıma geldi.

"Diyorum ki bakışlarınla yedin."

"Ne yemesi be!"

"Elif kankim, bizi kızlarla tanıştırsana." Murat Ceren'ni baya bi süzdü. Lan yoksa...

"Bu Ceren yan sınıftan. Benim en iyi kankim..."

"Dur bakalım orada! Senin bir numaralı kankin benim."

"Kim demiş?"

"Ben diyorum güzelim." Güzelim? Bizim Murat?

"Buda İlayda. O da yan sınıfan."

Herkes birbirleriyle tanıştıktan sonra, Murat sinemaya gitmek istediğini söyledi. Yarın doğum günü olduğu için arkadaşları ona şimdilik katlanıyor sanırım. Bizi de davet etmişti ki ben izin vermedim. Bugünkü olanlar beni çok yorgun bırakmıştı.Malum ekşınlı bir gün!

Eve geldiğimizde Halam sofrayı kurmuş bizi bekliyordu.Ama ben bu kadını yerim ya. Annem ve babam... Ben yeni bir aylıkken araba kazasında öldüler. Keşke onları görebilseydim Bu evde ben, halam ve kuzenim Furkan kalıyoruz. Furkan şuan İzmir de.Hayırsızın teki bıraktı bizi buralarda.

Yarın Murat'tın doğum günü partisi var. Ceren ve İlaydayı da davet etti. Büyük bir parti olacağını söyledi.
Akşam Ceren ve İlayda bizde kalacak.
Yatağınızda oturmuş,vişne suyu içip salak salak hareketler yapıyorduk.

En sonda biraz dinlenmek için kendimizi yataklara attık.

"Ya bugün Efe ne kadar da tatlıydı."

"Hımmm evet tatlı çocuk." Dedi Ceren. Ve sözüne devam etti.

"Elif bugün senle Burağın o hali neydi?"Aynen bizim o halimiz neydi öyle?

"Ya siz hani girdiniz ya o sokağa, işte ben de sizi bekleyeyim diye bankalardan birine oturdum. Sonra Burak geldi işte. Garibimin bir derdi vardı. İşte teselli etmek için sarıldım yani."

YALAN!

"Hımmm nedense hiç inandırıcı gelmiyor bana."

" Ya öyle işte! "diye cırladım. Ne sinsi bir kankam var ya!

"Elif?"

"Hı!"

"Oyun oynayalım mı?"

"Ne oyunu Ceren?"

"İtiraf oyunu"Bu oyun benle Ceren'nin uydurduğumuz bir oyun.

"Peki İlayda hadi sende." İlaydaya da oyunu anlattıktan sonra başladık.

"İlk sen başla Elif."

"Tamam ııı şey bugün hani Burakla sarıldım ya işte o zaman kendimi hiç olmadığım kadar güvende hissettim."

"Benim üvey bir kardeşim var."

"Muratı çok tatlı buluyorum."

Bir anda itiraf ettiğimiz için ağzımızdan koca bir 'Neeeeee? 'çıktı.

"Senin üvey bir kardeşin mi var?" diye sordum ilk İlayda'nın itirafını.

"Evet adı Ayça. Bizim okuldan. İki haftalığına annesinin yanına gitti.Ve şey Burağın eski sevgilisi. Ve hala Burağı seviyor." Bu sözler içimde bir burukluk yarattı.

"E Ceren senle Murat'tın arasını yapim mi?"diye konuyu geçiştirdim.

"Bilmiyorum ki? Bakar mı bana?"

"Nerene bakmasın ki fıstık gibi kızsın."

"Peki sen Elif?"

"Dediğim gibi güvende hissettim o kadar."

Güven, huzur, heyecan, mutluluk... Bunlar da var.

"E senin şu üvey kardeşin Ayça.Ne zamandandır Burağı seviyor.?"Meraklı tarafım ağır basmıştı.

"Dört yıl."

OHA!!!!

"Hımm peki ayrılmışlar mı?"

"Evet ama tekrardan çıkacaklar yani sanırım. Çünkü Gizem elinden geleni yapıyor. Ayça için."

"Gizem?"

"Burağın kuzeni."

"Offf herneyse onu bunu bırakın da şu elbiselerin güzelliğine bakın ya." Dedi Ceren.

Ama elbiseler umrumda değildi. İçimde bu huzursuzluk olduğu sürece...