59 Lies The World Told Me [59LTWTM]

Let's escape

•12•

-Let's escape.

Σαν χθες ήταν που γνωρίστηκαμε.

Ισως ήταν όντως χθες..

Όχι είχαν περασει τουλάχιστον δύο χρόνια από τότε.

Κι όμως το άρωμα λεβάντας στα μαλλιά σου είχε διατηρήσει το έντονο άρωμα του.

Ο ήλιος στα μάτια σου και τα αστέρια στην ψυχή σου πρόδιδαν πολλά σε εμένα, αλλά τους άλλους δεν άφηνες να καταλάβουν τίποτα.

Το γαλάζιο, το χρώμα σου.

Είχε διατηρηθεί κι αυτό. Κι ας είχε περάσει καιρός από τότε, ήταν ακόμη το νούμερο ένα στην playlist των τραγουδιών σου.

«Παμε να το γιορτάσουμε», είπαμε.
«Θα σε κεράσω», είπες.
«Εγώ θα κεράσω», είπα.
«Όχι εγώ», είπες.

Τελικά καμία δεν πλήρωσε τα αμαρτήματα του παρελθόντος. Και οι δύο καθαρές και οι δύο αθώες.

Για εσένα ο λούτρινος αρκούδος, εγώ θα πάω στο καρουζέλ. Θα πάρουμε και μαλλί της γριάς αν θες να το φάμε δίπλα από μια γριούλα στο παγκάκι της απελπισίας στη σκοτεινή πλευρά του ουράνιου τόξου σου.

Τα αστέρια στα μαλλιά μου έλαμπαν ακόμη και το ίδιο και ο ουρανός στα στήθη μου. Φωτεινός όπως τότε που ήμουν παιδί.

Αθώες είπαμε.

Και να που η γριούλα έφυγε από δίπλα.

«Αναμνηστικές στον θάλαμο», είπαμε και μπήκαμε μέσα στον κουβά τον ονείρων σκαρφαλώνοντας να βρούμε την πόρτα της επιστροφής.

«Πάμε να φύγουμε οι δύο μας μακρυά», είπες.

«Πάμε να φύγουμε να μην μας δει κανείς», είπα.

Μια ανώτερη δύναμη γνωρίζει μονάχα την αλλαγή στην ερμηνεία του ‹να φύγουμε›.

Όσο πιο γρήγορα, γιατί ο τελευταίος χάνει και δεν θέλω να είμαστε τελευταίες.

«Ας πάρουμε ένα ταξί. Βαριέμαι να περπατάω.»
«Και το μαλλί της γριάς τι θα το κάνουμε; Και τα πράγματα που θα πάνε; Η μαμά μου τι θα πει;»

Μα είμαι εγώ εδώ.

Και που είσαι δεν σε βλέπω.

Να πάρε τον φακό μου, τον κέρδισα από το διπλανό παιχνίδι.

Τώρα με βλέπεις;

Λίγο μόνο.

Μα πως; Δεν πειράζει πάρε τα γυαλιά μου, ίσως έτσι να μπορέσεις να δεις καλύτερα.

Λεβαντα μύρισε πάλι και σε είδα.

Εντάξει τώρα;

Ναι.

Πήγαινε να παίξεις και εσύ το παιχνίδι ο φακός θα σου χρειαστεί για να βλέπεις.

Έχει σκοτάδι έξω.

/Ann