Wat als Flynn Rider er niet alleen vandoor was gegaan met de kroon? (voltooid)

Hoofdstuk 7: het kasteel

Eindelijk. Rapunzel is in het koninkrijk. Ze stapte door de poort, maar kon niet veel verder lopen. Overal stonden mensen op haar haar. Ze verzamelde het, maar het was bijna onmogelijk om alles bij te houden. Veel te veel gewicht en ze kon amper kijken waar ze liep. Aan een fonteintje zag ze toevallig een paar meisjes elkaars haar vlechten. Beleefd vroeg ze of ze haar haar ook zouden willen doen. De meisjes waren enorm enthousiast en begonnen meteen met vlechten en bloemen in haar haar te steken. Rapunzel was erg blij met het resultaat en bedankte de meisjes. Nu moest ze verderop zoek naar Flynn Rider. De avond viel en iemand riep heel hard: 'Naar de boten!' Oh nee... de lichtjes kwamen nu. Dit was het moment waarop ze haar hele leven heeft gewacht! Ze liep zo snel als ze kon naar een boot. Onderweg kwam ze een poster tegen die ze meteen herkende als de "gezocht"-poster van Flynn Rider. Er was iets over geplakt: "vanavond! Flynn Rider wordt aan de galg gehangen!" Oh, nee. Dit was een ramp! Dit was meer dan een ramp! Dit was een catastrofe! Een... alles! Wat moest ze doen? Rapunzel kon amper nog op haar benen staan! 'Naar de boten, iedereen!' Rapunzel zag dat driekwart van de mensen naar de boten ging. Maar de stoere mannen lieten de lichtjes voor wat ze waren en liepen een andere kant uit. Enthousiast pratend over hoe ze de beruchte Flynn Rider wilden zien hangen. Rapunzel dacht niet meer na en volgde de snelste mannen. Ze kwam aan bij het kasteel waar iedereen wachtte om naar binnen te mogen. Rapunzel kon niet stil blijven staan en liep meteen naar voren, met boze blikken van de mannen. 'Het spijt me, meneer, maar zou ik misschien Flynn Rider even kunnen spreken?' 'Mooi niet, jongedame', zei de wachter. Niemand mag met Rider praten. Daardoor zou hij alleen nog maar meer gestresseerd door worden.' 'Maar het is erg belangrijk! Ik geloof namelijk niet dat...' Hij liet haar niet uitspreken: 'Géén uitzonderingen, meisje. En nu, achteraan in de rij of ga een lampion halen. Dit is trouwens sowieso niets voor een meisje.' 'Lampions?' 'Ja, een lampion voor de vermiste prinses. De koning en koningin denken nog steeds dat ze ooit zal terugkeren. Maar guess what? Ik denk het niet. Ik bedoel... vandaag is haar achttiende verjaardag. Waarschijnlijk heeft ze is het verre oosten al een prins gevonden en zijn ze al getrouwd en hebben al drie kinderen. Zo gaat het meestal bij verloren dochters.' Rapunzel kon helemaal niet volgen, maar de wachter bleef maar doorpraten: 'Ik denk niet dat ze haar mooie glanzende speciale blonde haar of smaragdgroene ogen ooit nog zullen zien. Jammer eigenlijk, want daardoor moet ik dagenlang gezaag en gesnotter aanhoren van hen om hun prinsesje. Gaat die pijn dan echt nooit voorbij?' De wachter was afgeleid en Rapunzel zag haar kans. Ze sloop naar binnen. Maar een paar mannen hadden door wat ze deed. De rest viel bijna in slaap door het ellenlange gezeur van de wachter. En degene die doorhadden wat ze aan het doen was, boeide het niet echt veel. Gelukkig maar. Nu ze binnen was, moest ze hem natuurlijk ook nog vinden. 'Waar ben je?' 'Ik zie eindelijk het licht... en de mist, die is verdwenen.' Rapunzel herkende de stem. Ze had hem nog maar een keer gehoord, maar zo'n stem, zo'n warme, lieve stem vergat je niet zomaar. Flynn Rider was aan het zingen. 'Ik zie eindelijk het licht. Nu ik doodga.' Die laatste "ga" was iets te laag, maar dat bracht Rapunzel ook "back to earth". 'Flynn!' riep ze zachtjes. 'Waar ben je?' 'Blondie?' Flynn Rider ging recht zitten. Zijn rug deed pijn van het uren tegen de muur geleund te zitten. 'Ik kom je halen, Flynn. Wacht even!' Rapunzel ging naar hem toe. Hij zag er helemaal niet goed uit. 'Wat heb je gedaan doordat je hier terecht bent gekomen?' vroeg Rapunzel. 'Ik dacht dat je me heiruit zou laten', sprak Flynn tegen. 'Ik wil eerst de waarheid. Ik wil weten of je het waar bent.' 'Ik heb de kroon van de prinses gestolen.' Hij zei het met zo veel nonchalance dat Rapunzel het liefst weer wegging. Was dit nu echt de persoon waarvoor ze de lichtjes... excuseer, lampions liet varen? 'Ik had geld nodig en Leo en Fred boden me deze klus aan. We zouden de kroon verkopen en de buit delen dor drie. Maar ze zijn er zonder mij vandoor gegaan dus ben ik de enige waar ze nog op zoek naar waren. De broers zijn nu het probleem van de politie in Oceanië. Arme Leo.' 'Stop met wartaal te spreken. Waarom had je het geld nodig? En waarom steel je het in plaats van t werken zoals ieder ander?' 'Ik ben een zelfstandige. Ik werk niet voor een baas en ik ben dat ook niet van plan.' Rapunzel gaf het op. 'Ik ben weg. Ik ga naar de lichtje kijken. Je bent een zak, Flynn Rider!' 'Nee, wacht!' Van het ene op het andere moment veranderde Flynn de arrogante in Flynn de puppy. 'Dit is m'n smeltblik.' 'Je wat?' 'Laat maar. Ik zal helemaal eerlijk tegen je zijn, maar haal me hier alsjeblieft uit!' 'Ik haal je hier pas uit als je me alles hebt verteld!' 'Best. Best! Mijn echte naam is Eugene Fitzherbert en ik kom uit een arme familie. Ik las voor aan jongere kinderen over Flynnigan Rider, een geliefd man die het ook niet slecht deed bij de vrouwtjes. Hij zwom in het geld en was gelukkig en voor een jongen die niets had was dat een droom... een droom die nooit werkelijkheid zou kunnen worden...' Flynn... ik bedoel, Eugene moest bijna huilen. Rapunzel had medelijden met hem. 'Is dit de absolute waarheid, Eugene Fitzeherbert?' 'Ja! Jezus, wat moet ik nog meer doen om je te overtuigen?' 'Pascal?' Pascal had ook nog eens iets te doen. Hij ging op Eugenes schouder zitten en keek hem strak in de ogen. Eugene schrok ervan, maar hij knipperde niet. Pascal keek weer naar Rapunzel en gaf een teken dat hij hem geloofde. 'Best, ik haal je hier nu wel uit.' Rapunzel forceerde het slot en Eugene was vrij.