Wat als Flynn Rider er niet alleen vandoor was gegaan met de kroon? (voltooid)

Hoofdstuk 4: bedrogen

'Jongens...' Flynn Rider probeerde zich te mengen in het gesprek tussen de Stabbington broers, maar die gingen gewoon door, alsof Flynn niet bestond. 'Jongens, ik wil iets zeggen...' Het had geen zin. 'We moeten weg hier. Als ze ons hier vinden zijn we ons hoofd kwijt.' 'Maar...' 'Je hebt gelijk, Fred. Ook geen sporen achterlaten. De grot moet onbewoonbaar lijken. Alsof we hier nooit gezeten hebben. 'Jongens!' 'En geen voetstappen achterlaten, want dan kunnen ze ons volgen.' 'Hey! Luister even!' 'Maar naar waar gaan we? Mexico? België? Australië? Nederland?' 'Anders Oceanië! Daar vinden ze ons echt nooit!' 'Fred? Leo?' 'Nee, man, ik word altijd zeeziek van dat geklots in boten, dat weet je!' 'JONGENS!' 'Wát, Rider? Als je zo blijft gillen als een meid, zullen we nooit ongemerkt weg geraken!' 'Waarom moeten we hier weg? Het is hier toch best leuk? Als we ons nu vermommen en dan plastische chirurgie nemen en uit elkaars buurt blijven, zullen ze ons nooit vinden en moeten we ook niet weg. Ik kan makkelijk aan nep-ID's komen, dus hebben we een nieuwe naam en niemand weet iets over ons vorige leven.' De broers keken Flynn even aan alsof hij net voorstelde om een kakkerlak te melken en draaide hem toen weer de rug toe. 'kom op, jongens!' 'Oceanië of Australië. We gaan tussen die loten.'

Het werd Oceanië, tot grote teleurstelling van Leo, die al misselijk werd bij het idee om dagen op een boot te moeten leven. Flynn staarde in zijn bed naar de bovenkant van de schimmelige grot. Hij wilde niet weg. Dit koninkrijk was zijn thuis. Hier was geboren als... als... laat ook maar. Deze plek was enorm belangrijk voor hem en hij kon het niet vatten dat hij hier op korte termijn al weg moest en waarschijnlijk mocht hij de grot ook alleen verlaten om eten te zoeken en hout. "En geen voetafdrukken achterlaten!" hoorde hij Fred nog zeggen. Flynn draaide zich om. Maar slapen kon hij toch niet. Hij bleef maar nadenken over een plan om hier toch te kunnen blijven.

Flynn moest toch in slaap zijn gesukkeld. Toen hij na een tijdje zijn ogen opende, was het al ochtend. De grot was gevuld met een prachtig gouden licht van de zon. Flynn wreef de slaap uit zijn ogen en pulkte de prut eruit. 'He, jongens, moet ik al eten gaan zoeken?' gaapte hij. Geen reactie. 'Jongens?' Flynn keek beter rond. De grot was verlaten. Net zo verlaten als het museum op... elke dag. 'Jongens?' Flynn begon ongerust te worden. 'Rustig, Rider, ze hebben je niet achtergelaten. Ze willen gewoon wat broedertijd, zonder mij', sprak hij zichzelf toe. Flynn ging terug op zijn hoopje balderen liggen dat een bed moest voorstellen en wachtte. Hij deed niets. Hij wachtte... en wachtte. Nadat hij 2 uur had gewacht, gaf hij het op. Hij was alleen. Fred en Leo hadden hem achtergelaten. Flynn wist dat het verloren moeite was, maar toch groef hij een gat waar ze de tas met de kroon hadden gelaten. De kroon was weg.