SI JOSEPH
“Be carefull with your words. Once they are said, they can only be forgiven, nor forgotten.”
“ Ok.. Nakwento ko na sayo yung buhay ko.. Gusto ko malaman yung story mo.?” tanong niya bumuntong hininga naman ako. “ seriously di ko maimagine na sweet tayo sa isa’t isa..”
“ Hindi ako sweet.” simangot ko.
“ eh sweet ako pano ba yan..?”
“bahala ka sa buhay mo..Ok.. naghiwalay yung parents ko nung high school ako nagtaksil si papa at iniwan kami.. Well kala ko okay yung family namin that time pero hindi pala.Unfortunately hindi pala... Matagal na pala kaming niloloko ni papa.”
“sumama sa babae niya.?”
“yeah.. Nalaman ni mama na may ibang pamilya si Papa bukod samin.. Meron akong mga kapatid.. Pero never ko pa silang nakita..”
“ Alam mo kung ilang taon na..?”
“ Uhmm sabi ni mama.. Babae daw yung panganay ni papa dun..19 years old na siguro ngayon.. Then after that nabuhay kami ni mama ng kami lang.. Boring ng buhay ko noh.?”
“ hindi naman..”
“ Gusto ni papa ng annulment kaya nakahiga si mama ngayon dito..”
“ Talaga..?”
“ ang buhay ko ay puno ng problema.. Tapos ngayon pati yung nararamdaman ko sayo pinoproblema ko na rin.” lingon ko sa kanya. “ ang unfair ng mundo noh.? Kami na nga yung iniwanan pero kami parin yung nagdudusa ni mama.” saad ko habang nakatingin sa mukha ni mama.. Haixt.
“ Ganun naman talaga eh.. If you expect the world to be fair with you because you are fair. Niloloko mo lang sarili mo.. That’s like expecting the lion not to eat you because you did’nt eat him.” seryosong saad niya. “ may kanya kanya tayong problema.
“ ikaw bakit impyerno buhay mo dito.?”
“dahil din sayo.?”
“gago bakit nga.?”
“ because of my mom.. Parang ako yung kontrabida sa buhay niya.. Ayoko kasi dun sa lalakeng mahal niya eh kaya gusto ko umalis.. Ayoko makita si mommy na nasasaktan..”
“ iiwan mo.. Baliw ka na ba.. Dapat nga nasa tabi ka niya eh.”
“ I know. You really love your mom noh.?” saad niya marahan naman akong tumango saka tumayo at lumapit sa pinto ng Cr.
“ Wait lang huh naiihi ako.” saad ko saka binuksan yung Cr.
“ Pasabay.?” rinig kong saad niya.
“ Gago.” Sinara ko lang yung pinto saka nagsimulang umihi..forever..? Ang bigat ng word na yun.. Kaya ko ba yun.. Oo sige may nararamdaman ako sa kanya.. Or kung pagmamahal na tong pesteng to.. Buset really can’t imagine na kasama ko sya.
Kung kikilalanin ko kaya sya ng maayos.. Posible nga ba yung forever..? Haixt bahala na si tadhana.. Napalingon lang ako ng marinig yung katok sa labas ng Cr. Binuksan ko naman to.. Nakita ko lang si chris sa tapat ng pinto habang sa ibang dereksyon nakatingin.
“ what.?”
“ uhmm uhmmm kasi..”
“ano nga..?”
