SI JOSEPH
Someday, Makakalimutan din natin yung sakit, Yung dahilan bakit tayo umiyak at yung mga taong dumaan at nanakit satin. Someday, Marerealize din natin na hindi naman pag ganti yung sagot para gumaling ang isang sugat, Na hindi pananakit ng iba yung sagot para maghilom tayo.
Hindi naman importante kung gano kalalim at kasakit yung naging sugat, Ang importante darating yung panahon na maghihilom din ito. Titigil sa pagdugo at unti unting gagaling, unti unti mawawala yung sakit at unti unting mauubos ang kirot tulad ng isang bagyo, Every storm runs, runs out of rain like every dark night turns into day, mauubos din yung sakit and every heartache will fade away just like every storm runs, runs out of rain.
Happy ending?
Lahat tayo naghahangad ng happy ending, Sino bang hindi? Ako? I wanted a beautiful and perfect ending but some of us learned the hard way. Time make us realize that some poems don’t rhyme and some stories had a beautiful beginning but don’t have a clear ending. Pero sabi nga nila.. Maybe it’s not about the happy ending, maybe it’s about the story.
Sabi ko naman, There is no real ending, It’s just where you stop the story.
And this is where I stop my story.
Sumakay lang ako ng kotse ko saka tumuloy sa isang cafe. Sana bumilis ang
oras para matapos na agad yung scene na yun. Haixt naiistress ako.
Ilang sandalli pa kong nandun ng makita ko si Aulric na pumasok, tinanguan ko naman sya.
“ You’re here.” saad niya paglapit sakin.
“ Kailan ka dumating?”
“ Uhm kanina lang, galing ako dun sa taping niyo and sabi nandito ka daw.”
“ Di ko kayang panuorin eh.” iwas ko ng tingin.
“ Sabagay, handa ka na ba para sa ending?” saad niya humugot naman ako ng malalim na hininga saka tumango. “ Joseph paghandaan mo yun, Nakita na kita mag act nung nagcomeo ka sa isang movie, dapat mas galingan mo.”
“ Yeah I know.”
“ Gusto mo ba motivation?” ngiti niya.
“ What?”
“ Kasi dapat may paghuhugutan ka, para madali kang umiyak.”
“ No need yung nakita ko palang kanina, gusto ko na umiyak eh.” natatawang saad ko.
“ Enough na ba yun? I think mas kailangan mo to, mas matutulungan ka niyan para ilabas lahat ng luha mo.” ngiti niya saka may nilapag na cellphone sa mesa. Kumunot naman yung noo ko.
“ What’s that?”
“ Open it, Nasa videos.” saad niya. “ I’m sure magiging makatotohan tong ending na to and I can’t wait to see it.” saad niya.
“ Ano ba sinasabi mo?”
“ Open it Joseph.” Saad niya binuksan ko naman yung cellphone saka pumunta sa videos, natigilan ako ng makita yung name ng file na yun. - Chris and Marie sex video
“ Ano to Aulric?”
“ My gift for you.” matamis na ngiti niya. Nagsimula naman tumulo yung luha ko habang deretsong nakatingin sa mga mata mga niya. “ Why don’t you play it? Name palang ng file naiiyak ka na? Nice motivation right?”
“ How dare you.” gigil na saad ko.
“ Just play it.” Kibit niya ng balikat pinindot ko naman yung play button. Nakagat ko lang yung labi ko habang pinapanuod yun kasabay ng luha sa mata ko. Hanggang ilapag ko yung cellphone sa mesa saka tumungo. “ Tapusin mo Joseph, Gusto ko makita mo kung pano ka niloko ni Chris, Kung pano ka totoong niloko ni Chris.” Di ko lang napigilang umiyak ng mga oras na yun habang gigil na hawak yung cellphone.
