24 bölümde 24K! Çok çok çok çok çok ve çok teşekkür ederim, hayallerimin sebebi olduğunuz için. Sizi seviyorum.
♣
Neler olacağını bilmediğim bir gün daha.
Şu an ki planım okula gelmişse Stiles'ı bulmak ve davranışlarının nedenini sormaktı.
Dün okula gelmediği için mesaj atmıştım ama beni terslemişti, nedenini bilmiyordum ama o Stiles değil gibiydi. Stiles öyle birisi değildi, o insanları kırmak istemezdi, kıramazdı. O bu hayatta görebileceğiniz en iyimser insanlardan birisiyken buna inanmak istemiyordum.
Çantamı sırama bıraktığımda sıkıntıyla parmaklarımı saçlarımdan geçirdim ve çantamdaki cüzdandan bir miktar parayı cebime sıkıştırarak sınıftan çıktım.
Belki de kantindeydi?
Adımlarımı hızlandırdım, kantindeyse yanına gidip neler olduğunu sormak istiyordum ama tam olarak ne diyeceğimi kafamda kuramamıştım.
Neden böyle davranıyorsun Stiles?
Yoksa hislerinin yanlış olduğuna mı karar verdin?
Hayır, hayır, hayır...
Benden hoşlanmıyor musun?
Başımı iki yana salladım.
Danielle gibi güzel değil miyim?
Gözlerime dolan yaşları durdurmaya çalıştım ve kantine girdim. Gözüm onun masasına kayarken yine onu orada göremedim. Yoktu. Boşuna umutlanıyordum.
Kantindem bir tost aldıktan sonra vakit kaybetmeden kantinden çıktım. Canım bir şeyler içmek istemiyordu. Tostu bile karnımı doyurmak yiyecektim, canım nasıl alacak bilmiyordum. Girişin önünden geçerken bir anda durdum, gözlerim yaşlarından dolayı bulanık görüyordu ama yanlış görüyor olamazdım.
Okula gelmişti ve şu an sınıfına doğru yavaş adımlarla yürüyordu. Yüzünü görmesem bile onu sırtından bile tanırdım, ben onu yıllardır izleyen kızdım.
Ne diyecektim? Neden böyle davranıyorsun? Neden böylesin? Konuşabilir miyiz?
Elimdeki tostu umursamadan hızlı adımlarla yanına doğru koştum. Boştaki elimle kolundan yakaladığımda, "Dur, dur. Lütfen..." diye mırıldandım.
Kolunu parmaklarımdan kurtardığında yüzünü bana dönmeden hızlıca yürümeye devam etti. "Stiles! Lütfen, dur!" Tekrardan peşinden koştum ve tam sınıfına girecekken kolundan yakaladım. Bu sefer kolunu çekmedi ama başını bana da çevirmedi. "Bana..." Yutkundum. "Bakar mısın..."
Kafamda oluşturduğum cümleleri unutmuş gibiydim; onu görünce, onun yanına gelince aklımdaki her şey teker teker siliniyordu ve sadece kalbimdeki ona olan sevgim kalıyordu.
Başını bana çevirdi. Gözlerine bakarken gözlerime inanamadım, gözlerinin altı mosmordu ve her an düşebilecek gibi duruyordu. Halsizdi, gözlerinden de uykusuzluk akıyordu.
Kolundaki elim alnına giderken, "İyi değilsin," diye mırıldandım. Gözlerimdeki yaşlar küçük ve sihirli kelimeyi bekliyorlardı. "Ateşin var..."
Dökülün.
Ve dökülmeye başladılar.
"İyiyim ben." Bir adım geri çekildi ama bunu yaparken de düşer gibi olmuştu. Tekrardan kolundan yakaladım ve sırtını duvara yasladım.
"Revir... Revire gidelim." Burnumu çektikten sonra devam ettim, "Hastaneye de gidebiliriz, seni hastaneye götürmemi ister misin?"
"Beni rahat bırak." Kolunu bu sefer hızlıca çekti, çekmesiyle de yere savruldum. Çekerken bırakmam için beni ittirmişti. Düşmemle tostum bir yana, elimdeki paralar bir yana savruldu. Ben de ne olduğunu anlamadan yerde öylece otururken Stiles sınıfa girdi. Birkaç yüzün bize, bana döndüğünü hissetmiştim ama asıl bana bakmasını istediğim gözler, beni düşürerek yaralayan vücuda aitti.
Bedenimi değil, ruhumu yaralamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
