Alpha Caden (#Wattys2016)

Alpha Caden 9

AVA

Ik loop de school binnen, de nieuwsgierige mensen negerend.

Ik loop naar binnen zonder nog een blik te werpen op de massa.

Eenmaal dat de deur achter me dichtvalt, met een luide klap, valt er een stilte.

Weer snuffelen ze. Ze lijken wel op honden. Ik zie het al voor me; De jocks als een puppy.

Ik loop recht op een meisje af dat er aardig uitziet, een beetje te veel make-up en te weinig kleren, maar misschien is ze lief.

"Hey, weet je misschien waar het secretariaat is?" Vraag ik zacht.

Ze kijkt me aan en ik zie walg in haar ogen.

Foute voorspelling.

"Waarom zou ik jou willen helpen!"

Ik staat haar geamuseerd aan.

Mijn gedachte waren dus fout.

"Wat?"

Ik zei het dus luidop.

Oepsie.

Ik wil weglopen, maar ze pakt mijn pols.

Ik zucht en draai me weer naar haar toe.

Voor ik nog iets kan zeggen zie ik een hand naar mij toe komen.

Mijn reflexen waren te traag en ik kon de hand niet meer tegenhouden.

Voor ik het weet voel ik een tintelend gevoel doorheen mijn wang.

Ze slaagt niet eens zo hard, zoals een meisje. Misschien omdat ze er een is.

"Wat zei je over mij?"

Iemand kan een pepermuntje gebruiken.

"Wat zeg je daar!"

Krijg de tandjes.

"Niets." Antwoord ik en trek mijn schouders op. Ik kijk luchtig om haar heen, alsof ik haar parfum wil ruiken, het is alsof er een kat doodgegaan is en ze het slim vond om het aan te doen.

Als ik rondkijk zie ik een groepje jongen met een geamuseerde blik kijken. Iedereen gaat aan de kant, het is alsof ze de baas zijn rond hier, maar niet voor lang meer. Ookal verhuis ik elke 3 maanden, een beetje verandering kan nooit kwaad, ofwel? Mijn ouders maakt het niet uit hoe ik me gedraagt, zolang mijn hoger heb als een B is, zijn ze blij. 

Mijn ouders zijn ook nooit thuis, de school belt mijn ouders maar ze vragen gewoon hoe ze het kunnen vergoeden. Ze komen nooit opdagen op oudercontacten of op Family Day. Vroeger was ik altijd het enige kind waarvan de ouders te druk waren met het werk om te komen. Nu ben ik het al gewoon geworden, het grote huis voor mij alleen. Zelf naar school gaan, bijna nooit een ouder die je brengt of je opwacht als het school gedaan is. Soms komen ze thuis maar dan is het alleen voor het werk.

"Ik hoop maar dat het niets was want als ik nog één ding hoor uit jou mond, dat ga ik je leven zuur maken, copy?" Met dit wordt ik uit mijn gedachten over mijn lieftallige ouders gehaald.

"Paste." Daarom moet de groep rondom oms lachen.

Daar gaat mijn sociaal contact voor 3 maand...

Voor ik nog iets kan zeggen haalt make-up face haar hand weer uit om me te slaan. Ik hou snel haar arm tegen. Was ik vergeten te zeggen dat ik kampioen boxen ben? Ondanks de verguis zorgde mijn ouders ervoor dat ik nog altijd een coach had. In het begin was het gewoon voor zelfverdediging maar daarna leerde ik De Bloods kennen. Goede oude tijd...

Ow ja ik heb haar arm nog vast, ik duw zo hard op haar pols dat ze geen andere keus geeft, maar haar nek te ontbloten als een teken van overgaven en respect. Ook haar hoofd hangt naar voor en op de gezichten van de omgeving is er nog nooit iemand zo in opstand gekomen. Sommige mensen happen zelf naar adem of kijken me aan alsof ik een held ben.

Ze stekt haar hoofd op nog voor ik kan knipperen met mijn ogen en ze kijkt me met pure haat, afgunst, boosheid aan maar ook met verbazing. Ik laat haar pols vallen maar voor ze nog iets kan doen, duw ik in een punt in haar nek waardoor iedereen automatisch op je kniën gaat. Ze gaat nog verder als haar kniën. Ze valt op de grond en geeft een paar snikken, ik geef toe, het doet pijn, maar daarom hoef je niet te huilen. Dit klinkt misschien grof maar ze moet weten wie nu de school runt voor de tijd dat ik hier blijf.

"Luister goed want ik zeg het maar 1 keer." Nu kijkt ze me al aan met de emotie dat ik wil zien: Angst. "Ik ben hier nu de baas, niet jij. Je kan zeggen wat je wil maar ik lig nu niet op de grond. Geen pesterijen meer en niemand mer uitsluiting op basis van hun uiterlijk."

"Nu dat gezegt is, kan iemand mij zeggen waar lokaal D102 is?"

Ik zit weer in de examens maar ik ga nu meer uploaden. Er is veel gebeurt in het jaar maar ik wil graag mijn excuses aanbieden aan de mensen die wouden dat ik verder schreef. X