ALPHA CADEN.
Hij werd het meest gevreesd. Hij was als een koning voor alle weerwolven. Hij was hun voorbeeld, hun leider. En zo gedroeg hij zich ook. Hij is een koelbloedige, emotieloze man die al zijn gevoelens heeft uitgeschakeld na dat hij 21 we...
Na een heerlijke boterham met Nutella, mijn drugs.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(A/N I LUV NUTELLA, RANDOM)
Ik loop weer naar de kamer die vanaf nu mijn kamer wordt.
Tijdens het eten heb ik bijna niet tegen mijn ouders gepraat omdat ze al lang genoeg weten dat ik niet wil verhuizen, maar het toch blijven ze het doen.
Soms haat ik m'n ouders maar, wat zou je zijn zonder je ouders? Ze kunnen wel irritant zijn maar iedereen houd diep van binnen wel van zijn ouders.
Ik loop mijn kamer binnen, nog altijd hetzelfde met de twee karamelbruine muren, een derde witte muur en een zwarte uit speciale verf om er met krijt op te schrijven. Momenteel is de zwarte muur nog leeg. Ik zou niet zeggen dat ik goed ben in tekenen maar volgens andere, zoals mijn vrienden, ben ik er wel goed in. Ik hou niet echt van opscheppen. En ik haat populaire mensen. Op alle scholen waar ik al ben geweest had je typische American high school kinderen: de nerds, jocks, cheerleaders- die soms nog aardig waren en soms een complete bitch zijn-, emo's en de normale niet te opvallende tusssenmensen. Meestal zat ik bij de laatste groep maar door het aantal vrienden over de afgelopen jaren ben ik op het internet redelijk 'populair'.
Verder staat er recht tegenover de deur een King-size bed waar zeker drie personen comfortabel in kunnen liggen. Links ervan zijn twee deuren, één van de dressing en de andere van de badkamer.
De badkamer is ook hetzelfde als altijd: marmeren tegels, een groot bad waar je met minstens twee comfortabel kunt in liggen met functie voor bubbels zoals in een jacuzzi. Een inloopdouche met regenkop en een grote wasbak- ook in marmer.
In de dressing zijn al mijn kleren al opgehangen. Ik weet niet wat te doen dus ga ik op mijn IPhone en vergrendel hem.
26 Gemiste oproepen.
58 berichten.
2.795 Mails.
137 Facebook meldingen.
42 Twitter tags.
12 Instagram foto's.
16 Whatsapps.
En 406 Snapchats.
Ik zucht en leg mijn telefoon weer weg. Het zijn mensen die ik toch nooit meer ga zien.
Ik besluit om te gaan schoppen. Niet voor de kleren maar, meer om dit stadje te leren kennen. Het ligt letterlijk in the middle of knowhere.
Ik loop naar beneden, zeg een korte dag aan mijn ouders en ga naar de garage. Ik neem de sleutels van de Audi R8 Matte Black of zoals ik hem wil noemen, Xavier. Ik weet niet waarom maar het is een mooie naam. Misschien later voor mijn kind. Ik schud mijn hoofd en lach om mijn eigen gedachten.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ja, ik kan rijden en heb al eer rijbewijs, toch een voordeel van rijk zijn.
Ik stel de gps in op het winkelcentrum en doe mijn Ray-Ban's met bovenaan zwarten onderaan een gouden rand. Ondertussen zing ik luid mee met de liedjes die opkomen, de blikken van de mederijders negerend.
UW HEEFT UW BESTEMMING BEREIKT.
Voor me staat een drie-verdieping-hoog winkelcentrum. Voor zo'n klein stadje omgeven door bomen is het wel zeer groot.
Ik stap uit de auto, zet mijn zonnebril af en bekijk het winkelcentrum eens heel goed. Het is een groot wit gebouw met als dak een glazen koepel.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik loop naar de ingang en eenmaal dat de automatische deuren openschuiven en ik een stap binnen heb gezet is het muisstil en kun je een naald horen vallen. Over awkward gesproken.
Ook snuffelen bijna alle mensen. Wat? Zijn ze een hond of zoiets.
Je hoort het geluid van mijn hakken die in contact komen met de vloer weergalmen. Nu lijken de mensen bij bewustzijn te komen. Zelf hier zijn de typische klikjes, maar de grootste groep die me nieuwsgierig aankijkt zijn de populairen. Vooral de jongens kijken me nieuwsgierig aan en soms zie ik ook een beetje lust. Ieuw, gewoon walgelijk. Je moet nu ook niet denken dat ik nog nooit een relatie heb gehad want, dat heb ik wel. Maar ze oordelen een persoon om het uiterlijk, net zoals op een missverkiezing.
De meisjes kijken me dan weer aan met haat en sommige duwen hun vriendje om de aandacht weer op hun te richten. Hierdoor moet ik glimlachen, hou trouw zijn ze wel niet.
Ik loop voort, de hatelijke blik en het gefluister, wat erg veel op roddelen lijkt, van de meisjes negerend en het gefluit en lustige blik van de jongens ook negerend.
Ik wil gewoon komen winkelen met papa's bankkaart.
Winkelen.
Vanaf ik een Hollister zie loop ik naar binnen. Waar ik nog meer gechoqueerde blikken krijg van medewerkers en soms snuffelen ze weer in de lucht en kijken weer naar mij.
Raar met een hoofdletter R.
Ik schud hun blikken van me af en begin met rondkijken.
Nieuwe jeans met gaten.
I like it.
******
Ik schrijf dit stukje met veel liefde. ^__^
*Dit boek heet Alpha Caden maar, "Alpha is toch op z'n Engels geschreven?" 'Ja, ja dat is het.' "Waarom?" 'Omdat ik eigelijk het boek in het Engels wou schrijven maar, ik was te lui. En ook te lui om de titel aan te passen dus laat ik het maar zo.' "JE BENT RAAR!" 'IK BEN GESTOORD."
