🔱 Gülümse

G7

7.Bölüm

"Neden sabahları korkmuyorum?"

Ode to sllep-Twenty Øne Piløts

Bir sonraki sabah kendimi herseyden ve herkesen uzaklaştıran uykumdan bende uzaklaşırken birkez daha okula geç kalmamın gerçekliği yüzüme vurdu. Hemen kalkıp öğleden sonraki okuluma yetişmek için üzerime günlük giydiğim kiyafetlerden giydim ve kişisel bakımımı hallettikten sonra odamdan çıkıp kapıya doğru ilerledim.

Kapıda babetlerini ayağına geçiren Derin Ablamı görünce onunla beraber gidebileceğimiz için içimi bir sevinç kaplamış ti. Ablamın kazandığı üniversite benim okulumun yakinlarındaydı ve biz önceden onunla ben her geç kaldığimda otobüs ile giderdik. Şimdide eskilerden bir nostaji yapmanın iyi olacağını düşünüp ablamın yanağından öpüp "Günaydın"diyince kocaman bir gülümseme ile bana karşılık verdi.

Bende spor ayakkabılarımı giyerken ablam ayağa kalktı ve kapının çaprazında duran uzun olan aynaya bakıp saçını başını düzeltti. O aynadan çekilip dışarı çıkacağı sırada kolundan kavradım ve "Okula beraber gitmiycezmi? Hani önceki gibi"diye sordum. Mahçup bir şekilde dudağını ısırdı ve ellelriyle Saçından bir tutamı koparmaya çalışıyormuş gibi görünürken derin bir nefes aldı.

"Delfin, Poyraz beni almaya geldi ve..o şu an kapıda. Üzgünüm seninle gelemem."dediğinde Yüzümdeki aptal gülümseme yerini bir boşluğa bıraktı ve anlayış ile başımı salladiğım sırada Ablamın kolumu sıkıca kavraması bir oldu.

Aynı gülücük ile yüzüme bakarken dışarıdan gelen korna sesi ile yüzündeki gülümseme büyüdü. Ablamı anlamıyordum. Ben bile o aptal çocuğun gerçek yüzünü tanıştığımız ilk dakikadan anlarken ablam nasıl olurda 9,5 aydır birşey olmamış gibi davranabiliyordu.

Kısacası ablam kısmen kördü. Aşıktı. Birde aşktan gözü kör olmuştu

Kafamı olumlu anlamda sallayıp gideceğim zaman ablam koluma tekrar asıldı ve yüzündeki gülümseme sevimli bir hal alırken.

"Okulun benimkinin biraz ilerisinde zaten degilmi? Senide bırakır. Hadi sende bizimle geliyosun"dedi ve kolumdan tutup dışarıda bekleyen sahibinin ruhu kadar siyah olan arabaya sürükledi beni.

Ablam ön koltuğa yerleşirken ben arka koltuğa iliştim ve gördüğüm manzaraya yüzümü buruşturdum. En azından ben burdayken yapmamaları gereken iğrenç bir manzaraydı.

Ablam, poyrazın poynuna doladığı parmakalrı ile onunla ve dudaklarıyla bütünleşmiş iken kendinden geçmiş gibiydi. Bu iğrençti. Ablam iki yüzlü bir adiyi öpüyordu. Ablamı ve Poyrazı nedensiz bir şekilde dikkatlice ve iğrenerek izlerken sadece benim onlari izlemediğimi fark ettim. Poyrazın gözleri açık bana bakerken elleri ablamın heryerindeydi!

Ona dil çıkardığım zaman sırıtışı ablamın kapattığı dudaklarında bile belliydi ve ablamın sırtındaki eli yanağına gidip son dokunuşu yaptıktan sonra ondan uzaklaştı.

"Özlemişim sarışınımı"diyerek ablamın kıkırdamasını sağlayan Poyraza göz devirdim ve dirseğimi dizime yaslayıp çenemi elimin altına koyduğumda ablam tekrar Poyraza yaklaşacaktı ki çığırıp

"Hop dedik! Yeter lan karşımda yiyişmeyi kesin ve beni bilmem kaç ders geç kaldığım okuluma bırakın"diyerek isyan ettim.

Ablamın puflaması kulaklarıma dolarken bunu umursamadım ve araba sonunda harekete geçerken elimle bir iki defa yüzümü sıvazladim.

Bu çocuk..bu çocuk ablama zarar vericekti ve ablam sinir krizi geçirebilecek raddeye gelebilirdi. Sorun buydu. Bu çocuk nekadar serseri olsada abalama iyi davranabilirdi. Ama onun ablama zarar vereceği belliydi ve ben..ablamı yine terkedilmis kız rolünde odasında saçlarını keserken bulmak istemiyordum.

Abalama yazık olursa..yemin ederim ki bu çocuğada yazık olurdu.

***

"Tekrar söylüyorum. Benim önümde yiyişmeyin. 16 yaşında bir kız için bu fazla"diyerek hayıflandığımda ablam güldü ve Poyraz onun kulağına birşey fısıldadıktan sonra dudağını ısırıp uzaklaştı ve sanki benim daha sonradan orda olduğumu kavrayıp arka koltuğa uzanıp beni öptükten sonra arabadan indi ve kendi üniversitesine yol aldi.

Poyraz onu içeri girene kadar dudağını dişleyerek izledi ve geri önüne döndüğünde dikiz aynasından benim ona tiksinerek bakan bakışlarımı yakalayıp gülümsedi.

"Ne o kedi, ablana yaptığımın aynısından sendemi istiyordun"

"Kapa çeneni!"diye bağırdığımda o çoktan gülerek arabayı çalıştırdı ve sanki okulumuz buradan iki katı uzakmis gibi hissetmeme yarayan yolculuk boyunca susmayacagini dudağını yalayıp bana bakmasından anlamıştım. İğrenç herif.

"Eee kedi, nasilsın?"diye sorunca yüzüme sahte bir gülümseme yerleşmesini engelleyemeyeyip ona dikiz aynasından baktığımda cidden bu aynanın hakkını yeterince verdiğini anladım. Adam ben ona normal bir şekilde bakarken aynadan beni dikizliyordu.

Bu adam benim ablam ilemi sevgiliydi?

Hani adı Derin olan ablam?

Sinirle burnumdan soluyup aklıma bardaki gece gelince bağırmaya başladım.

"Sence! Ablam bana hap verip aptal bir oyun oynayan çocuğun tekiyle sevgiliyken nasıl olabilirim?!" Diye söylendiğimde benim sesimden sonra arabanın içinde Poyrazın kahkahası yankilandı ve ben bunun hiç adil olmadığını düşündüm.

Böyle aptal ve iğrenç bir adama bukadar güzel gamzeler ve kahkahanın başhedilmesi haksızlıktı.

Adil değildi.

Sinirlerim onun gülüşü ile kanımı bile fokur fokur yapacak raddeye getirince sakinliğimi korumaya çalışarak gülmesini kesip "Komiksin."diyen Poyraza ölüm bakışları atmaktan vazgeçtim.

"Neden öyle aptal bir oyun oynadınız bana?"diye sorduğumda Poyraz busefer omuz silkti ve arabayı fazla hızlı kullanmaya başlarken "Eğlence amaçlı"diye yanıtladı.

"Eğlence mi?!"diyerek bağırdığımda ise kahverengi gözlerde alay ve munzurluk saklı bir şekilde dikiz aynasindan arada bana bakan bakışlar vardı.

"Egelenmek içinmiydi yani! Ulan varya ablamın sevgilisi olmazsan ebeni bile si.."derken arabnın durması ve benim ortada oturduğum için Öne uçmam bir olmuştu. Kafam radyoya çarpınca acı ile inledim  ve kendimi geriye çekip kafamı tutarken koluma sikıca asilınması ile daha demin geri çekildiğim yerde buldum kendimi. Sadece biraz..çok az..minnak bir şekilde Poyrazın kucağına doğru düşerken olmuştu bu.

Sert yüz hatlari ve alay ile dolu gülüşü nefretle bakan gözlerine eşlik ederken yolun kenarına çekilmiş olan arabada sesi yankılandı.

"Birdaha söyle! Birdaha söyle ki sen ebeme yaparken bende sana yapıyım!"

Ağzım bir metre 250 santim açılınca sürücü koltuğunun yanindaki yolcu koltuğuna yapıştım busefer. Yaptığı ima..pardon direk söylediği sapık şey ile ona sinir ile bakarken en azından arabayı tekrar çalıştırabilmiş ve 1 dakika içerisinde okuluma varabilmişti. Arabadan inerken bile bacağım daki uyuşukluk onun bacağına deydiği için hayla kendini belli ediyirdu.

Ve ben bundan nefret etmiştim. Ablamın aptal sevgilisiydi o. Bana hiç birşey yapamazdı ki..yani galiba yapamazdı.

Zaman ayırdığınız için teşekkürler :)