🔱 Gülümse

G6

6.Bölüm

"Hiç vardınız, hep yoktunuz."

Some body that used to-Gotye

Vücudum titrerken elimdeki mektup yere düştü ve kafam kapıya dönerken dudaklarım aralandı. Gelemezdi degilmi. Yani gelemezdi. Ailem buradayken ve polise haber verme ihtimalimi düşünmeden gelemezdi degilmi.

Kimi kandırıyorum. Gelirdi.

Hemde öyle bir gelirdi ki annemden emdiğim sütü burnumdan getirerek gelirdi.

Ayağa kalkıp korkuyla kapıya bakarken geri geri yürüdüm ve daha demin okuduğum mektuptaki kandırıldığımın satırları şaşkınlığımı atmama izin vermezken Burcuyu sertçe dürtüp uyanmasını sağlamaya çalıştım.

Gözüm hayla kapıda elim burcunun omzundayken "Burcuu."dedim hafif fısıltı ile.

"Hımm?"diye bir mırıltı çıkarınca yavru kedi üzerinden atladı ve odamın kapısının önüne gidip ısrarla çalınan zil seslerine cevap olarak miyavladı.

Tekrar Burcuyu dürtüp daha sesli bir şekilde "Burcuuu!"dediğimde aynı şekilde

"Hmmm!"diye bir tepki verip sola döndü ve yüzünü yastığın altına gömüp uyumaya devam etti.

Busefer ona dönüp kapıdan gözümü cektiğim de durtmek yerine kafasına vurup "BURCU!" diye bağırdım. Bağırarak kalkan ve saçları siper olup yüzüne düşen burcuya bakıp

"O geldi"dedigimde burcu anlamaz bakışlar lar beni süzüp

"Babanmı?"diye sorunca o gece burcunun içip sizdigini ve birşey hatirlamıyacağını hatirlayıp bana kizcak olsa bile omzunu sivazlayıp

"Boşver"dedim.

Burcu sinirle bana bakıp kafasını kaşıdı ve eliyle kapıyı gösterip "Açsana."dedi. Kafamı olumlu anlamda sallayınca Burcu gülümsedi ve omzumu sıvazlayıp beni gönderdi.

Açsamıydım ki? Eger o gelmişse korkudan bayılabilirdim. Bana mektup yazıp bir anda gelmesi korkutucuydu. Ama bir yandanda garipti. Hangi insan telefon diye bir icat varken mektup yazardı?

Koridorda yavaşça kapıya doğru ilerlerken abim beni ittirip çoktan kapıyı açmıştı bile. Dilim damgıma yapışırken kapı ardına kadar açıldı ve gördüğüm kişi bende şok etkisinin yanı sıra garip bir rahatlama yarattı.

"Baba?"

***

Kaçıp gitmek istiyordum. Şu an elimden gelse bu sesiz ortamdan çığlık atıp kaçabiliridm. Ama ne bende o yürek vardı nede annemde bunu kaldırabilecek bir kalp.

Annem, babamın yanında oturmuş ona sarilirken televizyonda oynayan programa gülerek bakıyordu. Yada belii sırf babam yanında ve onu belinden tutup sarılıyor diye böyle mutluydu.

Evet sonunda evde oturmuş mutlu aile tablosu oluşturabilmiştik. Herkesin istediği abi, abla, kardeş üçlüsünün yanında birde aşık olan bir anne baba vardı vede sonsuzdek mutlu yaşamışlar.

Son.

Taki kapının bugün ikinci defa çalınması ile gözlerim fırıl fırıl dönene kadar. Kapı çalıyordu. Bildiğin kapı.

Derin, yavaşça yerinden kalktı ve yüzündeki heycanlı sırıtış büyürken "Evet, babamdan sonra ikinci güzel süprizde benden olsun."dedi ve babama göz kırpıp kıkırdayarak kapıyı açmaya gitti.

Süpriz?

Ablamdan hemde.

Babamdan sonra.

İkinci süpriz?