Dear Diary

The Kiss

Ik vond zelf dat het het vorige hoofdstuk nogal snel afgerond was, sorry daarvoor! :P

• Dinsdag 26 November 06:10 •

Dear Diary, vandaag bij school in de pauze ging ik naar mijn kluisje. Ik maakte mijn kluisje open en er viel een briefje uit. 'Kijk achter je.' stond er op met een hartje eronder. Ik keek achter me en daar stond Riley. Hij keek me aan en kuste me toen. Oja nog niet verteld, gister na dat Dylan en Tessa de tent hadden opgeruimd besloten Riley en ik wat rond te lopen langs de zee, recht vooruit. We hadden gepraat. Veel en veel gepraat...

"Dus, singel?" Vroeg ik op een vreemde maar humoristische manier en we schoten in de lach. Van een grapje begon het naar serieus gesprek te gaan. "Nee, jij?" Vroeg hij. "Nee.." Antwoordde ik. "Wat vind je van kunst?" Vroeg hij. Ik zag in zijn blik dat hij spijt had van zijn vraag. Misschien omdat het voor hem niet stoer genoeg klonk? Volgens mij verbergt zijn gedrag een gevoelige jongen met pakkende hobby's. "Geweldig!" Zei ik. Hij keek me enthousiast maar ook verbaast aan. "Ik schilder." Zei hij met zijn tanden op elkaar gedrukt. Hij had moeite om dat te vertellen. "Echt? Dat is echt cool!" Zei ik enthousiast. "Vind je dat?" Vroeg hij onzeker. "Ja!" Antwoordde ik. "Jij bent de eerste die dit weet, op mijn broer en ouders na." Zei hij wat ontspannend. "Maar waarom?! Meisjes zoals ik houden van dat soort dingen." Vertelde ik. "Ach joh al mijn vrienden vinden dat vast toch niks.." Zei hij steeds zachter. "Oh oke, wij zijn geen vrienden dus." Zei ik een beetje boos. Hij zij niks meer. Het was een tijdje stil. We liepen langs het water dat naar ons toe trok. Het was inmiddels later en de zon ging onder. "Luister," ik stopte, pakte allebei zijn handen en trok hem voor me. "Je hoeft bij mij niet zo onzeker te zijn. Ik vind je echt heel aardig en ben blij zoals je bent. Ik respecteer je zoals je bent. Je vrienden doen dat vast ook, doen ze dat niet? Dan zijn het je echte vrienden niet. Stop met zo onzeker te zijn over jezelf en ben zoals je bent! Want daar val ik toevallig op." Hij keek me aan. "Je hebt gelijk." Reageerde hij. "Weet ik." Zei ik glimlachend. Hij keek me aan. De zon scheen zo op het water dat het net verf leek. Gebeurde dit nou echt? Alles was gewoon zo romantisch dat ik het niet kon geloven. "Elena?" Ik keek weg van het water weer naar Riley. "Ja?" Vroeg ik. "Ik vind je leuk, echt heel leuk." Voordat ik ook maar iets kon zeggen kuste hij me. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik zag dat hij zijn ogen dicht had dus ik sloot de mijne. Hij had me vast bij de heupen. Ik deed mijn hand van zijn borst af en legde mijn armen om zijn nek. "Uhm.. Ik denk dat we ze het niet meer hoeven te vertellen Dylan.." Hoorde ik een bekende stem zeggen, het was Tessa. "Denk het ook niet..?" En dat was Dylan. Ze schoten in de lach terwijl wij elkaar snel los lieten. "Sorry we kwamen net aanlopen." Zei Tessa. "Wat vertellen?" Vroeg ik. "Ik wou aan Riley vertellen dat je hem leuk vind, sorry Elena." Zei Tessa. "Ja en ik wou tegen Elena zeggen dat jij haar leuk vind.. Sorry bro." Zei Dylan tegen Riley. "We wouden alleen maar jullie gelukkig maken.." Zei Tessa verdrietig. Ik gaf haar een knuffel. Ze was verbaast maar stribbelde niet tegen. "Dankjewel." Fluisterde ik in haar oor. "Uhm.. Mam en pap hebben friet gehaald." Zei Dylan tegen Riley. "Eet je mee?" Vroeg Riley aan mij. "Uhm sorry eten jullie mee? Haha." Verbeterde hij zichzelf. "Ja graag." Zij ik met een glimlach. "Tessa?" Vroeg Dylan. "Oh ja natuurlijk!" Zei ze weer op gewekt. "Sorry ik zat in gedachten." We schoten met zijn vieren in de lach terwijl de humor wel meeviel. We liepen met zijn allen nog een klein stukje langs het water dat nog steeds leek op verf. De zon was inmiddels al onder en sterren boven. Alles was perfect nu. Ik kon niet wachten tot school.

Onee! ik moet me nog klaar maken voor school! shit shit shit..

Gr. Elena