Dear Diary

shopping!

Ik kwam uit de douche en maakte me klaar terwijl Tessa beneden zat te chatten. Uiteindelijk zat ik naast haar ook een berichtje te typen naar mijn moeder.

mam: Ik ben ff boodschappen doen. Tot straks! xoxo

ik: Oke is goed! ik ben ook even weg met Tessa, de stad in. Hou van jou! x

mam: Is goed hoor, dan zie ik je later. Verspil niet meteen al je zakgeld he? ;)

ik: Nee mam, komt goed! hahaha xx

Ik gaf een blik naar Tessa. Ze was druk bezig met typen en had een gespanne blik. Ik gaf een blik naar haar mobiel, ze was aan het chatten met Dylan althans, ze was hem aan het spammen met hele grote, lappen tekst. Er stond dat Dylan Online was maar hij gaf geen reactie. Arme Tessa. "uhm.. zullen we gaan dan?" zei ik ongemakkelijk. "Graag!" zei ze opgelucht. We lopen even later een winkel in. We graaien wat leuke cadeautjes voor vanavond en rekenen het af. "Ik weet niet of ik wel nog naar het gala wil volgende week vrijdag.." Zei ze twijfelend tegen me. De kassa juf hoorde het en bemoeide er mee. "Een jongen?" vroeg ze. Voordat ik iets kon zeggen tegen Tessa gaf ze weer een opmerking. "Je moet je eerste gala niet verpesten door een jongen hoor. Als je je twijfels hebt moet je hem dumpen." zei ze. Wat? Is dat een grapje ofzo? Dat is het slechtste advies dat ik ooit gehoord heb! Vooral omdat ze niet eens weet hoe de situatie ligt. Ik zag Tessa bedenkelijk en verdrietig kijken. Er kwam een traan over haar wang. "Weet u? Misschien moet u er niet mee bemoeien. U weet niet eens hoe de situatie zit." zei ik geërgerd.  Ik zag weer meerdere tranen rollen over haar wang. De vrouw luisterde niet en ging door met praten. "Meid. Dump hem. Het lijkt alsof je hele leven aan hem behoort. Zoek de vrijheid op." Zei ze. Het gesnik werd luider. Ik gaf Tessa een hand en werd kwaad. "Moet u eens goed luisteren, de situatie ligt heel anders dan u denk en het is hondsbrutaal om er zo mee te bemoeien dus als u niet snel uw waffel houd neem ik contact op met uw baas en ik maak geen grapje!" zei ik woedend. Ik gaf het geld en nam de spullen mee. Zonder tasje, zonder wissel geld sleurde ik Tessa mee. Ze was inmiddels rood geworden en haar gezicht was nat. Ik gaf haar een grote knuffel en zei dat ze niet naar die vrouw moest luisteren. Ik had een pakje zakdoekjes in mijn jas dus ik gaf die aan haar. We keken elkaar aan. Ze was inmiddels gestopt met huilen en kon weer praten. Er kwam een klein glimlachje op haar gezicht. "Dat van wat je zei tegen die vrouw was geniaal." zei Tessa al wat lachend. We schoten samen in de lach. "Wat een bitch was dat zeg." zei ik lachend. We liepen verder de stad in en bleven praten. Ik heb haar uiteindelijk over kunnen halen om naar het gala te gaan. Het gaat niet om Dylan toch? Het gaat erom dat je geniet van het leven! Dat je danst op de muziek! Het klinkt misschien cliché maar toch is het zo. Hahaha, toch?