Kaius Academy: University Of Peculiar Abilities

Ability #3

Vroom! Vroom!

Nandito ako ngayon sa harap ng sasakyan ni Lola. Tinago niya pala ito sa likod ng bahay niya. Isa itong 1976 British Leyland Mini 1000. Yung kotse ni Mr. Bean.

Pupunta kami ngayon sa bago kong paaralan. Sabi nila, maganda daw yun. Sabi ni Lola, (doon daw nagsimula ang lovestory ni Mama at Papa) ito daw ay isang magic school. That means...

"Yes. Your mom and dad are peculiars."

"H-how did you?"

"O, hindi ko ba nasabi, Apo? I can read your little mind."  Ngumisi siya. So all this time, she knew my thoughts? Alam kong peculiar si Lola but nakaka-amaze parin. But at the same time, nakakatakot.

"Matagal pa ba tayo?" Gubat ata tong pinasukan namin.

"Malapit na apo." After some minutes, nakarating kami sa isang napalaking eskwelahan. It seems like a palace.

Pumasok kami sa loob. Tila kilala si Lola dito, palaging nginingitian ng mga guro. I am amazed outside but wowed inside. Makaluma ang disenyo na bumagay sa mga taong nandito. I really thought that magic was just a dream and nightmare. But here I am, one of them, having an attribute. Tho I don't know what it is.

Pumasok kami sa isang room na may kolor gold. Nakasulat ang mga katagang Principal's Office. This is it. There's no turning back. Kinausap ni Lola si Ma'am Raven. Maganda siya at bata pa. I thought it would be an old, strict, and groggy but it's the opposite. The total opposite.

"So Mrs. Frieda, she's your granddaughter?"

"Uhm, yes!" Masiglang sagot ni Lola.

"I believe she's one of us. If not, you know she can't —"

"No, she is. Believe me, it's just that..." And then silence. It seems like they're talking inside their heads huh? Another skill?

"Okay. I understand. But you know she need to find it out soon." Biglang sabi ni Ma'am Raven.

"Of course. But I can't really assure that. We don't know kailan matatapos ang spell." Spell? What spell?

"I know it's for her own good." Biglang tumingin si Ma'am Raven sa akin. She smiled. Out of nowhere, she said.

"Alam mo ba ang stryka mo?"

****

Pangalawa. Pangalawang beses akong tinanong ng parehas na question. But still, hindi ako makasagot. I feel weak and vulnerable. It felt like I don't know myself anymore. What is the point of this? Because really, it felt pointless.

Right now, nakatayo ako sa harap ng room ko. May kasama daw ako, I wonder who she is. Phew! Nakakaba. It's like a matter of life and death. Alam kong OA na ako but I can't help it. Ngayon palang ako magkakaroon ng kasama sa kwarto because all my life— I'm all alone. It was really a right decision to go to Lola.

Natigilan ako nang bumukas ang pinto. Niluwa nun ang isang babaeng katamtaman ang taas. Maputi at maganda. Mukhang malidita.

"Hindi ako maldita. Mukha lang!" What the eff? Pati ba naman siya kaya mangbasa ng isip?!

"I'm Margherita Fabiola. Rita for short. Sorry nga pala." Ngumiti siya. I like her sweet smile, nakakabighani.

"I'm Cara Devon. Cara nalang." I gave her the most genuine smile I could give. Well, we could be good friends.

Pinasok niya ang gamit ko. Maganda ang kwarto, malinis, at kumportable. Cream ang color niya with some mint green designs. Maybe she likes nature.

"Dito yung higaan mo, Cara. Dito mo ilagay ang mga gamit mo. Dito naman ako. Just tell me if may problem."

"Okay, maliligo muna ako. San yung CR?"

"Ah, iyon!" Tinuro niya ang isang pintuan. Maganda yung design– Hello Kity.

"Ah-eh! Ako nagdesign niyan. Hehe, pangit ba?" Kinamot niya ang kanyang batok.

"Maganda at girly." Ngumisi siya. What is that for? Pagbukas ko ng pinto, dun ko narealize ang totoong anyo nito. Well yeah, may Jacuzzi pero tumatak sa isip ko ang disenyo nito. Black pitch ang color with smoky whites. Astig!

"I thought you'd like it. And you did."

"Thank you." I am relaxed here. Thanks to Rita. Pagkatapos kong maligo, nakita ko si Rita na natutulog. Nainip siguro. Bigla siyang nagising pagbihis ko.

"Tapos ka na pala? Tara! Punta tayo sa library! Maglibot tayo?"

Naglibot kami. Pumunta sa kung saan-saan.

"Teka muna, dito ka lang. Pupuntahan ko lang si Lizzy." Naiwan akong mag-isa. Okaaay? May nakita akong nagtatakbuhan, nasa gitna ako ng fields at sa may hallway naman pumunta si Rita. May nagtatakbuhan and its comming on— my way?! I was unaware kaya nabangga ako. Ang kapal ha?! Napahiga talaga ako sa lakas.

"Okay ka lang? I'm sorry nagmamadali kasi ako."

"Hindi! Hindi ako—" Tiningnan ko ang lalaking bumangga sa akin. Nanlaki ang mata ko sa tuwa, gulat, at galit.

"Kuya Kacper?"

***
Hello. Grounded po ako sooo baka matagal pa ako makapag-update. Hinabol ko lang ito. Hehe. Thank you po sa pagbasa all the waaaay.❤❤