Οι Άλφα και οι Γαλαζοαίματοι {TYS17}

Σετ... μπίγκο... 4

Η Μαίρη είχε ξαπλώσει μπρούμυτα στον ταλαιπωρημένο τάπητα, με τα πόδια της να κουνιούνται ρυθμικά πέρα δώθε και τους αγκώνες της ακουμπισμένους κάτω. Το κεφάλι της ήταν ριγμένο προς τα πίσω με αποτέλεσμα η πλάτη της να σχηματίζει μια τέλεια καμπύλη. Φορούσε μια γκρι αμάνικη φαρδιά μπλούζα και ένα κανονικού μεγέθους όμοιο σορτσάκι, το οποίο, μερικά ρεύματα του αέρα μετακινούσαν, και εκείνο αποκάλυπτε μέρος του ολοστρόγγυλου πισινού της, προσφέροντας στον Ντέρεκ ένα υπέροχο θέαμα.

Ο Κυρίλ από την άλλη δεν είχε πάρει τα μάτια του από την Κάρα, έτσι το πρόστυχο παιχνίδι του αέρα με την Μαίρη, δεν είχε πέσει στην αντίληψη του. Η Κάρα καθόταν με τα μακριά πόδια της διπλωμένα σε βουδιστική στάση, τα οποία και κουνούσε πάνω κάτω από την αγωνία της, να ακούσει περισσότερα από τη φίλη της. Λεπτομέρειες από τη συνάντησή της με τον Γκρέγκορ, τόσο ζουμερές, που τα αγόρια πίσω από θάμνους είχαν σταματήσει να αναπνέουν, ακούγοντας.  Φορούσε μια φαρδιά, μαύρη, κοντομάνικη μπλούζα και ένα κοντό κολλητό σορτσάκι που ίσα που κάλυπτε τα οπίσθιά της, με μαύρα New balance που είχαν μερικές φωσφόριζε γραμμές από δω και από εκεί.

Η Μαίρη πάλι δεν αποχωριζόταν τα λευκά Air max της, εκτός αν ήταν για τα Vans τα οποία είχε σχεδόν σε όλα χρώματα.

Οι αγκώνες της Κάρα ακουμπούσαν πάνω στα γόνατα της και οι καρποί της κρέμονταν μπροστά της, κρατώντας στο ένα χέρι το τσιγάρο και στο άλλο έπαιζε με το καπάκι του Zippo της. Η πλάτη της κύρτωνε ελαφρώς προς τα μπροστά, καθώς ήταν τόσο προσηλωμένη στα λόγια της φίλης της. Ρουφούσε λαίμαργα το τσιγάρο της και ξεφυσούσε δυνατά τον καπνό της. Τα καστανά μεγάλα μάτια της υποδέχονταν τη λάμψη του ήλιου εγκλωβίζοντάς τον μέσα τους, όπως αποκτούσαν μια μελιά απόχρωση, πότε πότε συναντούσαν εκείνα τα λαμπερά και εκστασιασμένα σμαραγδένια της Μαίρης.

Η Μαίρη σταμάτησε να μιλάει καρφώνοντας την Κάρα με το βλέμμα της. «Το ξέρεις ότι θα μπορούσες άνετα να υποδυθείς το ρόλο της Χιονάτης; Είσαι τόσο... άσπρη!» είπε παρατηρώντας τη φίλη της, δεν ήταν η πρώτη φορά που η Μαίρη έκανε αυτό το σχόλιο.

Η Κάρα στριφογύρισε τα μάτια της. «Μαίρ είμαι άσπρη επειδή δεν με βλέπει ο ήλιος. Δουλεύω δεκαέξι ώρες το εικοσιτετράωρο, που σημαίνει ότι νύχτα μπαίνω, νύχτα βγαίνω από την καταπακτή μου. Σαν τυφλοπόντικας θα καταλήξω με καταρρακωμένα μάτια και τριχωτά ρουθούνια. Ευτυχώς που θα μου φέρουν συνεργάτη, γιατί δεν αντέχω άλλο. Θα του δείξω τα κατατόπια, θα παραμείνω κοντά του για καμιά βδομάδα και μετά αδειούλα. Δεν την παλεύω άλλο!» ξεφώνησε την τελευταία πρόταση.