Οι Άλφα και οι Γαλαζοαίματοι {TYS17}

Ομαλή ροή του παιχνιδιού... 7

Μέσα στο μπαρ...

Ο Γκρέγκορ με το απλανές βλέμμα του, εντόπισε αμέσως τον Ντέρεκ να το περιμένει υπομονετικά, θαυμάζοντας τα επιμηκυμένα κίτρινα νύχια που τον χαρακτήριζαν ως λυκάνθρωπο. Δεν μπορούσε να αναλογιστεί τη σοβαρότητα της κατάστασης μιας και βρισκόταν υπό την επιρροή του Κυρίλ, υπνωτισμένος, υπακούγοντας πιστά στις εντολές του.

«Έχε χάρη... που δεν σφάζω κόσμο δίχως λόγο. Δεν αφαίρεσες ζωή για να σε τιμωρήσω έτσι» έσκυψε και είπε γλυκά στο αυτί του ο Ντέρεκ, την ώρα που ο Γκρέγκορ καθόταν μηχανικά δίπλα του.

Η Μαίρη μέσα από τον καθρέφτη πίσω από τα μπουκάλια του μπαρ, ανακάλυψε τη σιλουέτα του Γκρέγκορ, γυρίζοντας με ανασηκωμένα τα φρύδια της προς το μέρος που καθόταν. Ο άγνωστος του έλεγε ακατάπαυστα κάτι στο αυτί, και η περιέργειά της ανέβαινε στα ύψη. Δεν υποτίθεται πως θα ήταν με την Κάρα έξω... αναρωτήθηκε από μέσα της. Γύρισε ολόκληρο τον κορμό της ώστε να τους παρατηρεί καλύτερα.

«Μην έχεις αυτό το αποβλακωμένο ύφος, μας κοιτάει. Χαμογέλα» μουρμούρισε ο Ντέρεκ. Και ο Γκρέγκορ υπάκουσε, γελώντας δυνατά καθώς ακουμπούσε την πλάτη του πίσω στον καναπέ σαν να είχε ακούσει κάτι ξεκαρδιστικό.

Εκείνη την ώρα το ακαταμάχητο μελί βλέμμα του Ντέρεκ καρφώθηκε πάνω στη Μαίρη, με ένα στραβό χαμόγελο κρυμμένο μέσα στο μούσι πολλών εβδομάδων, που υποσχόταν πολλά, να κάνει το πανέμορφο πρόσωπό του επικίνδυνο. Τα μάτια του άστραψαν με τη γνωστή χρυσαφιά λάμψη, την οποία η Μαίρη απέδωσε στον ελάχιστο φωτισμό.

Η ανάσα της Μαίρης σκάλωσε στα πνευμόνια της, και η καρδιά της, φάνηκε, σα να είχε σταματήσει να χτυπάει, τη στιγμή που τα μάτια τους κλείδωσαν μεταξύ του. Το βλέμμα του παρέμεινε για αρκετή ώρα πάνω της σα να προσπαθούσε να διεισδύσει στα κρυφά μονοπάτια του μυαλού της.

Γύρισε ξανά μπροστά της αποσύροντας τα μάτια της πρώτη, με το κορμί της ολόκληρο να δέχεται κάποιου είδους σοκ. Ξέχασε αμέσως τις προηγούμενες έγνοιες της, επικεντρωμένη πάλι στο ανακάτεμα του ποτού της. Το οποίο και κατέβασε μονορούφι αμέσως μετά. Τι στο διάολο ήταν αυτό... τη ρώτησε το υποσυνείδητό της.

Έξω στο στενό...

Τα επιδέξια δάχτυλα του ενός χεριού του Κυρίλ, κατέβαζαν το φερμουάρ του φορέματός της. Το άλλο χάραζε ήδη ένα μονοπάτι πάνω στην γυμνή πλάτη της. Δεν φορούσε στηθόδεσμό, ο Κυρίλ το ήξερε από πριν. Επέτρεψε στον εαυτό του να εγκλωβίσει το στήθος της στην παλάμη του, καθώς κολλούσε τη λεκάνη του στον πισινό της, πιέζοντάς την κόντρα στον τοίχο.